అమృత వాహిని-ఐదవ భాగము

అవప్యృుతవాపాని

పంచ నూత హారి

(శ్రీ మత్సరమహాంస పరి వ్రాజకాచార్య
శీ శీ శ సీతారామయతీంధులు
ముముకుజన మహాపీరాధిసతులు

rename IE

| PLACED ON THE SHEL?

4 IH ల Ce QE
; ral Ue fe
Fores జ

తనలా రన సుతా

. (సర్వస్వామ్యముటు
లాకు హాల కారాదాలారాాలణాకాగానాణంా ఆతా! [సకొశపలనవి,

లోక శా ఆలో
ల పనా దా ద డు.
——————

నెల: ఆరు రూపాయలు
న ఆతు మ టు

[పసతులకు;
కొర్యదర్శి
[థీ యతీం[ద (పచురణలు
గంజాంవారివీధి కౌకినాడ

|\CENTRSL 1 (23+ఇ-- gy)
| RESEARCH 62%7ణక |

“106. No meh
“ము 5
Date ..

పీరు పీట
కశ వ a Ty,
న మ స్టీకీ లూ రు, :

THIS BOOK 15 PUBLISHED WITH THE FINANCIAL
ASSISTANCE OF TIRUMALA. TIRUPATI DEVA-
STHANAMS UNDER THEIR SCHEME
“AIDTO PUBLISH RELIGIOUS BOOKS,”

వి రీ క
Seren
అప్టనుని నిమి _త్రమాగత్రముగ చేసికొని, గీ తారూప
ముగ సార్వ కాలిక్రము, సార్వ్యజసీనము అయిన మహాపబోధ
మును వేసినాడు (శ్రీకృష్ణపరమాత్మ,
కరుణ దివ్యమైనది. (పతివ్య_క్షియుకు కరుణతో నిండి
తొణిశకినలాడు హృదయము కలిగియుువవ అను, మోహము
కుదమైనది. వ స్థితలోను మోహమును దరిచేరనీయరాదు,
కరుణ మోహము రెండును సామాన్యదృష్టి! ఒ శేవిధముగ
భాసించును. అందుచే ఈ సందర్శమున అణపమ _త్తత ఎంతయో
అవసరము, మోపహామును కరుణగా భావించి పెంచుకొనుట
గాని కరుణను మోవాముగా భావించి (తుంచుకొనుటగాని
చేయరాదు, ఇందు మొదటి తప్పు జరిగినది అర్జునునివలన,

అర్జునుని ఆ వ్యావోహమును నిర్మూలించుటకు
ద్వితీయా ధ్యాయమున ఆత్మానాత్మ వి వేకమునుగార్సి (ప్రబో
ధించినాడు పరమాత్మ,

అప్పటి (ప్రజలలో కర్మ బంధనకారణము అన్న
(భమౌాత్మకమైన (ప్రతీతి బాగుగ వ్యాపించియుండువ చే, కర్మ
బంధనకార ణము కాదనియురు మోశమునకు (పతిబంధకము
కాదనియునుు నిజమైన బంధనకార ణము మన స్పే = భొవమే.
అనియును (ప్రతిపాదింపదలచి, ఎట్టిభావముతోో కర్మ చేయ

i
సీ

ivy

వలయునో, ఎట్టి భావముతో జేసిన (పతిబంధకము కాకపోవు కే
గాక, మోదుమిక్కి_లి భగవ్యత్సా _వ్రేరూపమైన మహోఫలము
నప _. మోశమునకు _ సాధనమగునో ఆ విధానమును _
సమత్వబుద్ధి యోగమును - మూడవ అధ్యాయములో నిరూ
వీంచినాడు పరమాత్మ,

ఇక 'గుహ్యుతమము* అని నాలుగవ అ భారయమున
తన అవతార స్వరూప గుణవై భవాదులను వివరించి (పవ
చించినాడు పరమాత్మ,

అంతవరకు వినిన అర్జునునకు ఒక నం చేవాము కలిగినది.
క్టప్ట పరమాత్మ కర్మ యోగమును బోధించుచున్నాడా, కర్మ
సన్న్యాసమును బోధించుచు నాబ్ష డా అని, కర్మనన్న్యాసమును
వొగడుచు బోధించుచున్న ట్లు ఒకవూరును, కర్మ యోగము నే
కూగడుచు బొధించుచున్నట్లు ఒకవమూామను అనిపించుచున్న ది.
ఈ రెంటిలో తనకు తగినది వది ? క రృవ్య మేది $_ ఇది
అర్జునుని సంశయము,

నిజమునకు లోకములో అవాదిగ కర్మసన్నా్యాన కర Pp
మార్గములు "రెండును వ్యాష్టియం దున్నవి, గితాపబోధ
కాలమునకు క ర్మస న్య్యాసమార్ష ముకూశ బహుళ ఫవార
మున ఉండీయుండవచ్చును, అందుచేత నే అర్హునుడు కర్మను
వివోధించుచు, ఘాోరహిం సారూప మైన ఈ కగ్మమార్ష
మును ఏడిచి, భికౌన్న ముతో తున్ని వారణ చేసుళొనుదు
నీ జంజాటమునువేక ఛాంత్రము? వ కొండగువాలోనో

¥

ఉన్న యెడల సుఖమును, జన్మ రాహిత్యమును పొందవచ్చును
అని (భ్‌ మిం ఛచ్రీ, వాదించుటకు ఆరంభించినాడు,

సగ్గధర్మ మైన ధర్మయుద్ధమునందు విముఖత, పరధర్య్మ
మైన భికాటనమునందు సుముఖత కలిగియున్న అర్జునుడు
పరమా త్న బోధనలోని యాధార్థ్యమును సరిగ (గహింప లేక,
తికమక పడి, కృష్ణపరమాత్మ టోధ "జీ స్వవచోవ్యాఘాత
దోవమును అంటగట్టుచున్నా డు,

ఆతని (భమౌాత్మకమైన ఆ భొవమునకు నవ్వుకొనుచు
పరమాత్మ కర్భసన్నా సనమును, కర్మయాగమును - రెండును
మూకుదాయకముశతే అనియు ఆయినను క్ర గ్మసన్నా రసము
కంటు కర్మ యుగము (కేస్ట్రమెనది అనియు (పకిపాదించి,
నిరూవించినాడు. ఈ అయిదవ అధ్యాయమున ఈ విషయమే
(పథధానముగా చర్చింపబడి, నిరూపింపబడినది.

అవధానము వ మూతము కొరవడినను _ అర్జును
నంతవాడు తికవుకఫడిన ఈ సందర్భము అవగతమగుట
కష్ట్రమేగదా ! పారపలు సావధానచిత్తులరై చి త్తగింతురు
గాక!

.సీతారామయత్తి

నయ దను. వు!

ళు
శాంటా హ్‌
గట్‌

గ్ర!

ఓం [శీయఃపతయేనమః
క్లీం నీ పరమాత్మ నేనమః

(శిముదృగవద్దీతా _ వంచమో౬ధ్యాయః
కర్మ సన్న్యా సయో గ
అర్జున ఉవాచ 2
aC సన్నా్యసం కర్మణాం కృష్ణ |
వున రోగం చ శంససి
య చెయ నఏతయో రేకం
తన్నే (బూహి సునిశ్చితమ॥
మ

ప, వి :-సన్న్యాసం, కర్మణాం, కృష్ణ; పునః, యోగం, చ,
శంససి యత్‌, [శేయః, ఏతయోః, ఏకం తత్కొ మే,
[బూహి, సునిశ్చితమ్‌

టీక ఏ

కృష్ణు = ఓ కృష్ణా !

కర్మణాం సన్నారసం షు కర్మనవ్నా్యానమును,

పునః = మరల,

లాగంచ = కర్మ యోగమును,

కఫంనసి = పొగడుచున్నావు,

వత యోః = ఈ రెంటిలో?

ల్ల అమృత వాహిని

యల్‌ ఇ ఏద

(కేయః = (కేయస్క_రమైనదెగా,
Mol - కూొగుగా నిశ్సయింపబడినదో,
తత్‌ _ న్‌

మ క

(యూహ్‌ా = చెస్‌ ఇవు,

తా. అర్జునుడు అడుగుచున్నాదు _ కృష్టా : నీవు కర్మనన్న్యాస
కర్మయోగమును మాడ | పశంసించుచున న్నావు. ఈ రెంటిలో
ఒక్క దానిచే నాకు |శేయస్సు నిశ్చిత మై యున్నదో దానిని చెప్పుము.

అమృతవాహిని;.

కృష్టా ! కొంతసేపు కర్మిసన ష్య్రైనమ-ను పొగడు
చున్నావు, మరల కొంతసేపు కర్మయోగమ ను పొగడు
చున్నాను, ఈ రెంటిలో వద ఆచరణలో పెట్టవలయును ౭
పోస్కీ ఈ రెండును ఆచరణములాో పెట్టుకొందమనిన శెండును
పరస్పర వీకుద్ధములుగడా |! et టె ఈ రెండిని ఎవ సను ఒకే
os అక్ల్లు త పెట్టుకొనగలడు * ఏదో
ఒక టియే ఆచరించవలయును, చానిని చేను ఆలోచించి
నిర్ణ యించుకొనలేను కనుక నీచ్ల ఈ కంటిలో వది
_కేయస్మ_రమో దానిని నిర్ణయించి చెప్పుము అని అడిగినాడు
అక్హునుడు,

పంచమాధ్యాయము స్టో

క్టుప్టపర మాత్మ నొబ్లవ అ ధఛా్యాయములో “కర్మ ణర్బికర్భు

యః ప శ్యేత్‌ * “ఎవడు కర్మయం దకర్మను చాచునో” (4.18)
క్క 33 క
అనియును, జాగ్‌ ఎదగ్గ కర్మాణం ఎవని కర గల జనము
అనెడి అగ్నిచేత దగ్ధము చేయబడినవి (4.19) అనియును,
“_్రైహ్మార్పణం (బ్రహ్మ వావి (రృహ్మాగ్నా (బహ్మణా జంతం,
(బ్వహ్మావ లేన గంతవ్యం (బవ్మాకర్మ సమాధినా” “(బహ్మ మే
అర్చణము, (బహ్మమే హపిస్పు,. (బహ్మమే అగ్ని, క ర్హయును
(బ్రహ్మమే _ ఈ విధముగ సరత (బహ్మ భావన కలిగియున్న
వానిచేత పొందబడునది (బవ్మా మే” (4.24) అనియునుు,
“ఆశేయాన్‌ ([దవమయా ద్యజాలత్‌ జ్ఞానయజ్ఞః పరంతప |!
ఫీ ఏక కంబ
సర్వం కర్మాఖలం పార జ్ఞ పంసమోవ్య తే” బృ భరంతపా!
(ద్రవ్యమణయమైన జ. మిుకంకు జూనయజ ము (శేష్టముః
ర షానా

గీ నో ! అన్ని ౮ రకములైన కర్మలును జ్ఞానమునం దే పర్యవ
సించుచున న్నవి” (4-కిల్స్‌ అనియును, “జ్ఞానాగ్ని స్పర్వకర్మాణి
భస్మసాత్‌. కుకు లే తధా” “జ్ఞానము అనబడు అన్ని సర్వ
కర్మలను భస్మము చేయుచున్నది” (4.9) అనియును చెప్పిన
చోటుల నెల్ల జ్ఞానమనే ఫాగతబడినది అని అస్టునుడు తలచినాడు,
బంతయును ఇట్లు చెప్పీ చివరకు “తస్మా దజ్ఞాన నంభూతేం
హృత్ణ ఎం జ్ఞూనాసి నాత్మనః LS (తనం సంశయం కెౌాళ్గ
మాతి పో త్తిప భాంతి” కనుక, అస్టనా ! సీ హృదయ
మందున్న అజ్ఞాన మూలక మెన -ఈ సంశయమును. జ్ఞానము
అను ఖడ్గముతో తెగనరికి యోగమును ఆశ్రయింస్పము అని

గీ అమృతమాహీని

కర్మ యో గముణే ఆచరించవలసినదిగ, యుద్ధము జేయ
వలసినదిగా చెప్పినాడు, ఇంతవరకు అర్జునునకు బోధింపబడిన
గీతలో “ఏవం జాతా కృతం కర్మ పూర్తై (రి ముముక్షుభిః”
“ఈ విధముగ తెలిసికొని పూర కాలములోని ముముక్షున్రులు
కూత కర్మ చేసిరి” (4-15) అనియును, మూడవ అధ్యాయ
(ప్రారంభములో అర్జునుడు “జ్యాయనీ చేత_ర్మణ _స్టే మకా
బుద్ధి రృనార్టన ! త తిం కర్మణి ఘోశే మాం నియోజయసి
శీశవ 19 ళా మిశేణేవ వాక్యేన బుద్ధిం మోహయనీవ
మే | త చేకం వద నిశ్చిత్య యేన (కేయో2.హ మాఫ్న
యామ్‌” క్ర జనార్దనా ! కర్మ కంకు బుద్ది ష్ణ జ్ఞానము ల
(శేస్టము. అని సీ మతమైనవో, “కేశవా ! నన్నెందుకు
ఈ ఘోరమైన కర శ్రయందు నియోగించుచున్నాను ?
కలగలుపుగా నున్న సీ వాక్యములతో నా బుద్ధిని (ఛమ'పెట్టు
చున్నట్లున్నావు. నాకు (శ్రేయస్సు లభింపజేయు ఒకే ఒక్క.
అంశమును నిక యించి చెప్పుము” అని (వశ్న వేసిన తరువాత
కూడ క్ర ల్రినపరమాత్ర “ము చీ (0(దియాణ్లి మనసా నియ
మ్యారభ కే౭_కున ! కళ్ళేందైయె కర్మయోగ మస క స్స
విశివ్య కే” “అగునా ! ఎవడు మనస్సుతో ఇం(దియములను
న్మిగహించి అస_క్తిలేక కళ్ళేం(దియముల చేత కర్మ యోగము
ఆ-చరించునో వాడు ( శేషుడు” (ల-7) అనియున్కు “నియతం
కురు కర్మ త్యం కర్మ జ్యా యో హ్యూకర్మణః” శాన విహిత
మైన కర్తవ్య కర్మను జేయుము, కర్మ చేయకుండుట కొంశ్లు

పంచమాధ్యాయము గ్ర్‌

కర్మ చేయుటయే (శోవ్షము” ($.8) అనియును, “యజ్ఞ శీష్టాళిన
స్పంతో ముచ్యంతే సర్వకిల్బ్పె 'యజ్ఞమునందు భగవ
దర్పణము చేసి మిగిలిన అమృతము అనెడి అన్నమును
భుజిం చెడి సత్పురుషులు సమస్త పాపముల నుండియును
విడువబడుచున్నారు” (శి.18) అనియును, “తస్మా దసక్ష
స్పతేతం కార్యం కర్మ నమా-చర ! అనక్రో హ్యాచర న్కర్మ
పర మావ్నోతి పూరువః” కాబట్టి, ఆసక్తి లేనివాడ-వై క _ర్వవ్య
కర్మను చేయుము, అస క్షిలేక కర్మములు చేయుచున్న
మానవుడు పరమపదమును పొందుచున్నాడు” (8.19)
అనియున్కు “కర్మణై వహి సంసిద్ధి మాస్థితా జనకాదయః”
“జనకుడు మొదలగు జ్ఞానులందరును నిప్కా_మకర్శ్మ చేతనే
గదా పరమపదమును సొందిరి (లి-20) అనియునుు “న మే
పా శ్థస్తి కర్తవ్యం (తిషు లోకేషు. శ అక్టనా ! నాకు
క _ర్రవ్యము వమియును లేదు. మూడు లోకములలో కూడ
సాకు పాందవలసినది వదియును చేదు. అనగా అన్ని యును
సా అధీనములోనే ఉన్నవి. అయినను ఇట్టి నేను కూడ కర్మను
చేయుచున్నాను (8.228) నియున్కు “సకాః కర్మ
ణఇర్భపిద్యాం సో యధా కుర్వంతి భారత! కుర్యా ద్విద్యాం _సథా
సక్త శ్సికీరు ల్లోకసం[గహమ్‌” కానన, $ అష్టనా ! అజ్ఞాను
లైన (పజలు ఆస _క్తీతో_ఫలాసేకతో కర్‌ శల చేయుచున్న ట్లు
జ్ఞాని కూడ అస క్తిలేనివాడై, లోకనంగ్ర(హాము కొరకు
కర్మ చవేయనలయును (8.25) అనియును కర శ్ర యోగమును

| అమృతవాహిని

పొగడినాడు. ఇక ఆ మూడవ అధ్యాయములో నేేయస్తా వలే
రతి "చేవ స్యా దాత్మ తృ _ప్తశ్చ నూనవః | ఆత్మ నేవ చ
సంతష్ట 1 కార్యం న విద్య తే” “స్‌ వ తస్య కృతేనార్థో
రాళ్ళే నేహా కశ్చన | న చాస్య సర్యభా తేషు కళ్ళి దర్ధ
వ్య వాశయఖ (8-17 18) 'ఆత్మ్సయంచే రతుడును, అక్మయంచే
కృ పుకును, ఆత్మయం దే సంమష్టుడును అగు వానికి చేయదగిన
కర్మ = చేయవలసిన కర్మ _వదియునులేదు. అతనికి ఈ లోకము
సందు కర్మ చేయుటచేతీగాన్సి చేయకపోన్చట చేతగాని
ఎంశమా(తమును లాభనష్ట్రములులేవు, అతనికి _పిపీలికాది
(హ్మా పర్యంత మైన సకల గూతములందును, అ్మశయించి సంపా
దించవలనిన స్వార్థము ఈవణ్మాతము కూడ లేదు? అని
యును జ్ఞానమును పొగడిసాడు. ఈ కారణము చేత అర్జునుడు
వ్‌ యును నిశ్చయించుకొన లేక తబ్బిబ్బు చెంది నాడు.

సూకవ అధ్యాయము మొదట అస్టనుడు కర్మను,
క్ష cg మును కూడ పొగడియుండుటచేత ఆ క మూట
బబ (భమ చెంది, “వ్యామికేణే వ వాక్యేన జర 'మోహాయ
స్‌ మేల సే కంగలుపు మూటలతో నా బుద్దిని (భమింప
జేయుచున్న కున్నా వు” జని చెప్పీకొంటినే, తరవాత మనల
వు కంటిని వాగ డుచున్నా డే అని కొంచెము తబ్బిబ్బు చెందిన
వావ, “నా కేమియును. తెలియదు. ఈ “కెంటిలో వది
[ యన రమెనదో అది నీచే నిశ్చయించి చెప్పుము” అని
ఫోరినాడు,

పంచమాధ్యాయము 7

ఏీజమునకు అప్టనునికి క ఏప్టపరమాత్మ క్ర _రృవ్యమును
నిరూపించ ఆజ్ఞావించియెయున్నాడు. బాగుగా కలతచెంది
యుండుటచే (గ్రహించ లేకుండ ఉన్నాడు అర్జునుడు. “తన్నా
ద్యుధ్యస్వ భారతి (2.18) “కాబట్టి, అప్టనా యుద్ధము
చేయుము” అనియును, “తస్మా దు త్రిష కౌంతేయ యుద్ధాయ
గృతనిశ్చయః? (2. 81) “కనుక” అష్టనా! యుద్ధము చేయుట శే
కృృతనిశ్చయుజ్నవె 'లెమ్ముఅనియును, “తదర్థం కర్మ కొం జేయ!
ముక్తనంగ నృవమూా చం” (8-9) 'అర్జునా ! యజ్ఞము కొరకు
ఆస_క్తిరహితుడావై కర్మ చేయుము” అనియున్సు “నియతం కురు
కర్మ త్వం” (8_8) 'నియమితకర్మ చేయుము” అనియును,
“తస్మా దస్నక్త నృతతిం కార్యం కర్మ సమాచర” (8-19)
“కాబట్టి, ఎల్ల ప్పుడును ఆస _కిరహితుడనై క_ర్గవ్య మైన కర్మను
బాగు ఆచరించుమూ అనియును, “ని-రాశీ ర్నిర్మ మో భూత్యా
యుద్ధ్యన్య పిగతజ్వరః” (8-80) 'సలాపేవ లేక, వువుకార
రహతుడ్నవైె ॥ వ్యసనము లేనివాడువె. యుద్ధము పేయుము
అనియును, “కుకు కరవ తస్మాత్వం పూరక పూర్వుతరం
కృతమ్‌” (4.15) “కాబట్టి సీవు కూడ పూర్వుల చేత్‌ చేయబడి
నటిదియును, బహుఫురాతనమెనటిదియును అగు కర నే
చేయుము అనియును, “తస్మా య. హృత్ల ఏం
జానాసి నాత్మన; | ఛితే (నం కరకు యోగ మాతిప్రో
తిష్ట భారత” (4.42) “కాబట్టి ఓ అప్టనా ! సీ వృదయమం
దున్న దియును, అజ్ఞానమువలన ఫుట్టినదియును అగు ఈసంశయ

గ్ర అమృత వాహిని

మును, జ్ఞానమ నెడీ ఖద్దముతో" నరికి చేసి కర్మ యోగమును
ఆచరింపుము, "లెమ్ము !” అనియును, ఇంతవరకు ఆకుచోట్ల “క్‌న్రు
కర్మయోగము నే_యుద్ధమునే_ చేయుము” అని వాశ(ముగ
విధించినాడు. అయినను చి త్రము బాగుగ కలత చెందియుండుటు
చేత అడే మరల మరల అడుగుచున్నాడు అర్జునుడు,

అవతారిక.

అస్టనుడు అడిగిన (పశ్నకు సమాధానము చెప్పుచు
కృష్ణపరమాత్మ ఈ రెండవ శ్లోకము (పారంభించినాడు,

(శ్రీ భగవానువాచ :-
క్‌ సన్నా్యసః కర్మ రమోగశ్చ
నిశృయసకరా వుభౌ
ప, ఏ :-సన్న్యాసః, కర్మయోగః, చ, ని శేయసకరొ, ఊభెె
తయోః, తు, కర్మసన్న్యాసాత్‌, కర్మయోగః, విశిష్యతే.
టీక 3.
సన్నా్యాసః = కర శ్రనన్న్యాసమును,
కర్మ యోగశ్చ అ కోర యోగమును,
ఉభొ = అను నీరెండును,

పంచమాధ్యాయము ర్ట

ని శ్మేయనక రౌ = మోతమును కలుగజేయున వే.
(తథాపి = అయినను

తయోస్తు = రెండింటిలోను,

కర గ్రసన్నా్యా సాత్‌ = కర శ్రసన్నా్యాసముకం శె,

కర్మ యోగ; = కర శ్ర యోగము,

విశివ్య్భలే = (ేన్షయునది.

తొ, (న భగవంతుడు చెప్పుచున్నాడు . కర్మసన్నా్యాసమును, కర్మ
యోగమును రెండును కూడ మోక్షదాయకములే, ఆ రెంటిలో కర్మ
సన్న్యాసము కంటె కర్మయోగమే (శేస్షమైనది.

అవమృతవాహిని;=

ఈ శ్లోకములో కృష్ణపరమాత్మ బాగుగ నిర్ణయించి
నిశ్చయించి “చెప్పుచున్నాడు. సమాభానము లెంకు tet
ములుగ ఉన్నది. ఒకటి - కర్మసన్నారినము, కర్మ యాగయమును
కూడ మోత్రుము నిచ్చునవియే అని ముందు సమాధానము,
మానవకల్పితమ్ములై న మార్లముులెనచో అవి మాఠుమును
కలుగజేయగలవా లేదా అను సంబేహము సహజము, వల
యనగా _ “మమ మాయా దురత్య యా" అని చెప్పబడిన
భగవన్మాయను ఎవడును అక్షిక్రమించ లేడు గడా! కనుక
(బహ్మాది'దేవతలు సై తము మాయకు లోబడినవారే. వారి
బుద్ధియును (భమ(పమాధములు అను దోషములు కల ద

(2)

lp అమృత వాహినీ

అందుచేత వాకు స్యతం్మ తముగ వది ఆలోచించినను వారి
ఆలోచనలచేత శేలిన సిద్ధాంతములు సరియెనవి కావచ్చును;
కాకపోవచ్చును. కాని ఈ రెండు వూార్లములును భగవంతుడు
వర్చాటు చేసిన వే. మూడవ అధ్యాయములో మూడవ నోర
ములో “లో ేఒస్మిన్‌ ద్వివి ధా నిహా పురా (పోకా మయా
నము!” అనా ! పూర్యమునందు జ్ఞాన యోగము - కర్మ
సన్న్యాసము అ కర్మ యోగము అను ఈ రెండు నిష్టలును a
మార్లములును _ నాచేతచే చెప్పబడినవి అని భగవానుడే
స్యయముగ చెప్పియున్నాడు. అందువలననే ఈ రెండు మౌర్ష
ములును మోతుడాయకముతే అని భగవానుడు ఇక్కడ
చెప్పుట,

ఇక ండవడదానిలో _ అయినను ఈ చెండు మార్ల
ములలో క ర్మససన్న్యాసముక ౦ కె కర్మ యోగమే మిక్కలి (ప
మైనది అని చెప్పియున్నాడు. ఈ విషయము ఇవాల జాగ త్తగ
పరిశీలించవలసియున్న ది,

మానవు జేమి చేయవలయును ?

తరించుటకే జీవునకు భగవంతునిచేత ఈ మానవ
'జేహము (ప్రసొదింపబడినది. ఒక్క. మానవచడేహాము తిప్ప
బ్రంక ఏ చేహమును తరించుటకు ఉఫయోగించునది కాదు.
అందుచేత నే ఈ మానవ చేహమును గూర్చి శా న్రృములలో
“మోతుద్వార ౦ సుదుర్షభం” అని చెప్పబడియున్నది. అనగా

™—

పంచమాధ్యాయము It

జీవుడు చూతము పొందవలెనన్న చో, మూనవ "దేహము
ద్వారానే సాందవలయును, మోత, ద్వార మైనమానవ దేహము
“సుదుర్ల భం” _ దొరకుట చాలకష్ట్రము, ఒక్క భగవంతుని
అన్నుగహమువలన లఖించవలసిన చె, ఎట్లో అట్టు దొరకిసది _
ఇది జలబుద్భుద సమానము, తణభంగురము. ఇట్టి ఈ మానవ
"దేహమును భగవదను[గహము చేత పొందికూడ ఈ చేహము
పడిపోవుభోపల దీనిచేత పొందవలసిన (ప్రయోజనము ఫొందక
పోయినయెడల అంతకం చ ెలివితక్కువతనమేముండును ?
కనుక ఈ మూనవబేహము లభించినందుకు మోతమునే
(పయత్నించవలయును. అయితే మోశతమునశెట్లు (ప్రయత్నించ
వలయును ? మాగ్ల మేది ? భగవంతుడు “ద్వివిభా నిష్టా పురా
(పోక్తా మయానఘా “పూర్ణమే నాచేత కెండు పూర్షములు
చెప్పబడినవి” అని ఛెప్పియున్నాడు, అవియే జ్ఞానయోగము,
కర్మ యోగము, క సాంఖ్య యోగమనినను,
కర్మసన్నా్యాస యోగ మనినను పర్యాయపదములుగనే భగ
వానుడు [పయోగించియున్నాడు. కర్మయనియు, యోగ
మదియున్కు కర శ్ర యాగ మనియును, కర్మ యోగమును గరించి
(పయోగిం చియున్నాడు, కనుక కర్మసన్నా్యాసము, కర్మ
రూగముకూడ మోతుదాయకములే అని చెప్పియుండుటచే,
మోాతుమును కోరువారు ఈ "రెండు మార్గములలో చేనినై నను
సీకరిం చవచ్చును. కాని కృష్ణపరమాత్మ అభిప్రాయము (ప్రకా
రము ఈ కంటిలో కర్మయాగమే మిక్కిలి (శేష్ణమైనది,

19 అమృత వాహిని

ఈ ౌండును _ మూాకుదాయకములే అయినప్పుడు
“అందులో ఒకటి (_కేవ్షముి అని ఎందులకనవలయును ?

మానవులు కెండు రకము-లై న వాకందుకు, ఒకరకము
వామ వ్రితేరులకు అపకారము చేయరు. ఉపకారమును వేయదు,
వారిహిత వేదో వాము చూచుకొనుచుఫోదురు. ఇంకొక రక
మనవారు తమ హీతమును దూచుకొనుచుు తమకు పీలున్నంత
వరకు, చేతనై నంతవరకు అవకాశ మును ఏమాగ(తమును జార
విడుచుకొొనకుండ బ్రతకుల హీతముకొరకు కూడ పాటుపడు
చుందురు. మొదటి తరగతి వారికి కర్మసన్నా్యాసమును "రండవ
తరగతి నారికి కర్మ యోగమును నరిపడును,

కొంతవుందిశి కర ల బంధనకారణమని బాగుగా అభి
ప్రాయ మేర్చడియున్నది. కర్మయీ కేవలము బంధనమైన,
మోత(స్తాప్తికి సంబంధిం చిన సాధనయే కర్మసన్నా్యానముకో
(పారంభము కావలసి వచ్చును. ఒకదశ లోమా(త్రము కర్మలు
చేయుట ఎట్లు పొసగును ? శంకర రామానుజ, మ ధ్యాది
మత (పవర్తకులందరును కూడ అంతఃకరణ భుద్దికొరకు
నిప్కూ మ్యముగా కర్మలు చేయవలయుననియే విధించి
యున్నారు. కర య బంధనకార ణమైన కామ్యుముగా ను
నను నిష్కూమ్యుము గా చేసిన బంధించియే తీరవఎయును. కాని
'అట్లు'లేదు. నిపష్కామముగా చేసిన కర్మ అంతఃకరణము నందలి
నుభినమున్ను దోవములను పోగొట్టి పరిశుద్ధి చేయునని చెప్పి

యున్నారు. _ దీనినిబట్టి ఆలోచించిన బంధమోతములకు
కారణము భావముగాని కర్మకాదు. అందువలననే “నై వతిస్య
కృకేనార్థో నాక్ళతే చేహకోశ న” (8.18) అనినట్టు అట్టి
మహాత్ములకు కర్మ చేయుటచేతగాన్సి వేయకవోనుట చేత
గాని కలుగు లాభనష్ట్రములు ఎంతమా(త్రమును ఉండవు,
కనుక అట్టివారు కర్మ చేసినను, చేయకపోయినను ఒక శే:
అయినప్పుడు వారు కర్మ చేసినచో అకర్మ చేత లోకమునకు
మేలుకోలుగు నందర్శ ములో వాను ఎందుకు చేయరాదు ? చేసి
నందువలన వారికి నష్టములేదాయె; కేక మయునకు నేలాయి;

అట్టిసందర్భములో దయోర్దవాదయునై న మహాత్ములు
తమకు లాభము 'లేనంతమా(త్రమున, తాము కర్మ చేసిన
లోకమునకు హితము కలుగుచుండగా, కర్మ చేసినను, చేయక
పోయినను తమకు లాభనష్టములు చేవ గనుక ఇతరుల మేలు
కొొరకు ఆతామెందుకు వేయవలయునని కర్మ చేయక ఉఊరకుంత
గలరా? అది వారికి చేతనౌనా ? అందుకనియే దయామయు
డైన కృష్ణపరమాత్మ “న మేపార్టాస్తి క_ర్హవ్యం (త్రిషు తోెకీము
కించన। నానవా_ప మవా _ప్రవ్యం వ_ర్తవవచి కర్మణి” “అద్హనా!
నాకు కర్మచేయవలసిన ఆవశ్యకము ఎంతవూ[తమునులేదు,
మూడులోకములలో నాది కానిది వఏదియునులేదు. కాబట్టి
సాకు ఇది కావలయును అను క్రోరికయే'లేదు. అయినను చేను
కరూడ కర్మచేయుచునే యున్నాను” అని చెప్పియున్నాడుగదా!
కారణముకూడ జెలిసియున్నాడం, గయ ద్య డా-చరతి (శేష

14 అనృతమవాహాొని

సత్త దే వేతరో జనః | నయ త్చ్రమాణం కురుతే లోక
_స్తదనువర్త తే” “పరమాన్థానుభవముగల మహోత్ములు 'చెనిని
చేయుదురో ఇతర జనులు సై తము దానినే చేయుదురు. ఆ
మహాత్ముడు చేనిని (పమాణముగా గొనునో దానినే లోకులు
అనుసరింతుకు? అనిచెప్పి, దానికి ఉదాహరణముగ తనను
చెప్పికొనినాడు. కనుక మానవుడు వది చేసినను కేవలము
తనకొర కనే వేయరాదు. వదియెనను కేవలము తనకొర కనే
చేయునానిని గనార్చియే భగవంతుడు మూడవ అధ్యాయము
లోని పదమూడవ శ్లోకములో “భుంజతే తే త్వఘం పాపా యే
సర 'క్యాత్మ కారణాత్‌ ” అని చెప్పిీయున్నాడు. అనగా
'వ పాపాత్ములు కేవలము తనకొర కే అన్నము వండుకొను
చున్నారో, వారు పాపమునే భుజించుచున్నారు. అన్నమును
కాదు.” ఇక్క-త అన్నము ఉపలకుణముగా మానవుడు చేయు
సమ స్త కర్మలను గురించి ఉద్దేశించి చెప్పబడినది. మానవుడు
వపని చేసినను తనకొరకును, లోకము కొరకును కూడ అయి
ఉండవలయును, అంతియేగాని కేవలము తనకొరకనియీ వపనిని
వేయరాదు, సరే. ఇక ఆ మానవుడు తనకని వమియును చేసి
కొననక్క_ర లేని స్థితి కలిగినదనుకొందము; ఇక వవిచేయ
వలయును ? ఇంక నేను వమియును వచేయనక్క_ర లేదని కర్మలు
మానరాదు, తన బాధ్యతలో ఇంతవరకు సగమే నెర వేరినది.
అందుచేత తనకని వఏమియును చేయనక్క_ర లేకపోయినది. కాని
మిగిలిన బాధ్యత అట్లనే ఉన్నదిగడా ? లోకముకొరకని చేయ

న౦ంచమాధ్యయ ము

వలసినది మిగిలిలేదా ? అది చేయకపవోయినను తన భా న
నిర్వహించని దోవము రాగలదు. కనుక “ఓమానవుడా ! కన
లము స్వార్థపరుడృవై క తతూడతుమునో మాత్రమే మూ-చుకుని
అంతటితో నీపని అయిపోయినదని మురియబోకుమా !” అని గీత
'పాచ్చరించుచున్నది. కనుక గీతకు “కర్మసన్నా్యాసముకంళొ,
కర్మయోగమే పరిపూర్ణముగా అభిమతిము అని సిధ్ధాంత
'మెనది,

శ్ఞై॥ జేయ స్ప నిత్యసన్న్యానె
యో నద్వేష్టి నకాంక్రతి |
నిర ర్వంద్వో హి మహాబాహో!
సుఖం బంథా [(తృముచ్యతే || వ్ర

స, వి ః.జేయః, సః, నిత్యసన్నా్యసి, యః, న, ద్వేష్టి, న,
జా
కౌంకతి, నిర్ల ప్వంద్వః, పొ,మహాదాహో, సుఖం, బింథాత్‌,
[సముచ్యతే.

టీక 1
మహాబాహో = ఓ అర్జునా |
8 = ఎవడు,

న ట్వేఫ్టి స్త్‌ 'ద్వేషించడో,

న కాంథవతి = కోరతో,

సిర్ష ్వ0ద్వః హ్‌ సందిత లు "లేనివాడో,

16 అమృత వాహినీ

ఇ
నుక వా! గం,

నిత్యసన్నా్యసీ జా నితకిసన్న్యాసి,

(38 = అని)
శ్రేయః = తెలియదగినవాడు, (తెలిసికొనుము

అని భావము)

(అట్టివాడు) సుఖం = సుఖముగా,

బంధాత్‌ = బంధనమునుండి

(ప్రముచ్యతే = ముక్తుడగుచున్న్నాడు.

రా, అర్జునా 1 ఎవడు ఎవ్వరిని ద్వేషించడో; ఏమియునుకోరడో;
సుఖదుః ఖాది ద్వంద్వములు తేనివాడో; వాదు నిత్యసన్నా్యాసిః సంసార
బంధనమునుండి సుఖముగా బయటపడుచున్నాడు,

అ మృ తవా హాని

ద్యంద్వములనగా సుఖదుఃఖములు లాభ నష్టములు,
బయాపపయములు, హో ప్టము లు, జసనవుర ణఅములు
మొదలగునవి,

ఇంకను కృపస్తపర మాత్మ చెస్పుచున్నాడు = అర్జునా !
సన్న్యాసి అనగా కర్మను విడిచిపెట్టినవా డేయని తలం -చకుము.
కర్మను చేయువాడు కూడు సన్నాాసియి, భగవత్చృృ్ట్రలో
వఏజీవిని ఏ సంద్భుములోను, ఎంతమూ(తేమును ఎవడు
"జ్వేషించడ్‌ ;. (బహ్మలోకషం ఇంత మైన భోగములయం బే
కాదు, చివరకు జన్మ రాహిత్యోమునందు కూడ ఎవనికి ఎంతే

పంచమాధ్యాయము 17

మా(తమును కోంక లేదో) సుఖదుఃఖములు, లాభ నష్టములు
జయాపజయములు, బాన బతుకులు మొదలగు ద్వంద ముల
యందు ఎవసికి ఎంతమా[త్రము స్పృృహాయ లేదో, వాడు
నిత్యసన్న్యాసి సుమా ! మహాభయంకరమెన, మహా(పబల
మైన ఈ సంసారంబంధన ములనుండి ఎంతమా(తేమును
కష్టము లేకుండ సుఖముగా అతడు ము క్తి పొందుచున్నాడు,
ఈ విషయమును సీవు బాగుగా తెలిసికొనుము.

స శ్న్మాసికి; నిత్యస న్నాాసిక్‌ భేదమేమి అని (ప్రశ్న,
ఉ పఫవాసి, నితోరపవాసి అని భేదమున్న శే, సన్న్టార్థిసి, నిత్య
సన్న్యాసి అని భదమున్న ది.

ఉపవాసి అనగా వమియును ఆపహోరమును తీసికొనక
ఉండు నాదు; నిత్య వవాసి అనగా జిహ్య చా పల్య మునకు
లోబడి కాకుండ, “కేవలము తన్ని వారణను మాతే మే
దృష్టిలో ఉంచుశొని అరకడువు ఆవోరముతో, పాతిక కడుపు
నీటితో, మిగిలిన పాతిక కడుపు గాలికి వదిలి ఇట్లు రెండు
పూటల భుజించుచు, మధ్యమధ్య వమియువు భుజించనివాడు,
జివ్యాణాపల్యము లే $' ఇట్లు భుజించినను ఉపవాసియే అగు
చున్నాడు, ఆహారము మోద చే దృష్టిం చుకొని భాహవ్యాము క
భుజించకున్నను వాడు భుకించినవాడే అగుచున్నాడు, అశ్ల్లే
ఎవనికి ఎంతమాత్రమును ఫోంకలుబేవ్ళో ఎవడు వ జీఏని

(3)

is అ వు తపో హ్‌ సి
ఎంతమా[తమును 'ద్వేషించడ్‌ ఎవకు సుఖదుఃఖొది
ద్యంద్యములను "లెక్క చేయణడో అట్టివాని రాగ చబేంపములు
నశించినవి గనుక, అతడు లోకకల్యాణముకొరకు భగవదర్చణ
బుద్ధి క అన్నిక ర్మలు చేసిసను, వాడు కర్మలు చేయనివాొ జే
వాడే నిత్యసవ్నా్యాపి. వాడు మృత్యురూపమగు సంసార
సాగరమునుండి అనాయాసముగా తరించుచున్నా డు, (పకృతి
యొక్క ఇనుపసం కెళ్ళనుండి అనాయాసనముగా బయటపడు
చున్నాడు, (పక్ళతిబంధసములనుండి వాడు తన (ప్రయత్న
ముతో బయటపడుటకు (పయత్నించినగదా, కష్టముగానో,
అనా మాసముగానో బయటపడుట ! _ వాడు భగవదను[గహా
ముతో బయటపడుచున్నాడు. కనుక సుఖముగా బయటపడు
చున్నాడు, కాని కర్మసన్నా ర్టిసి మాతేము ఇంత అనాయాస
ముగా, ఇంతే సుఖముగా బయటపడలేడుసుమూ అని కృష్ణ
పరమాత్మ భావము, “కరం ధికతర _స్తేసా వవ్య కాస ర్ట
వేతసామ్‌” (12.5) అని చప్పబడియున్నదిగదా !
శ్లో సాంఖ్యయో గౌ వృధ గ్పాలాః

[పవదంతి న వండితాః |

ఎకను ప్యాస్థిత స్పమ్యు

గుభరో ర్విందతే ఫలమ్‌ 1 ల

ప, వీ ;._-సాంఖ్యయోాగె, పృథక్‌, బొలొః, [పవదంతి, నః

సండితొః, ఏకం, అసి, ఆస్థితః।; సమ్యక్‌, ఉభయోః,
విందతే, ఫలమ్‌,

పంచనోధ్యాయను 18

టీకో $=
సాంఖ్య యాగా మాంక్‌ శ్రనన్నా్యానమును, కోర శ్రయోగ
మును,

ఇాలాః ౨ ఏివేకములేనివారు,
(పవదంతి = చెప్పుచున్నారు;
పండితాః = పండితు.లె నవారు,
న ((పవదంతిి = అట్టు చెప్పరు;
ఉభ్యయాః? = రెంటిలో,
వీకమసి = వ ఒక్క_దానినై నను,
సమ్యక్‌ జు బౌగుగ్యా, '

అస్థితీః = అనుప్టి౦ చువాడు,
సఫలం = ఫలమును,

విందతే = పొందుచున్నాడు.

తొ. కర్మ సన్న్యాసమును, కర్మయోగమును వేరువేరని అజ్ఞానులు
తలతురు, పండితులు అట్లు చెప్పరు. పైకి రూపములు 'వేరు'వేరుగ
ఉన్నను, ఫలముమా[త మొక్క'పీ, కనుకనే ఈ రెంటిలో దేనినైనను
బాగుగ అనుష్టించినవాడు మోతఫలమును పొందుచున్నాడు.

అమృతవా థూ స శ
ఆర్జునా 1 కర శ్రసన్నా్యసమును, కర ఇ్యయాగమును,
చేరువేరు వార్గము లే అయినను ఫలముమా(త్రము గెంటికిని

ల్లీ) అమృత వోహీని

లకు. ఈ రెండును చేపుచేకు సలములనిచ్చున విగా, క 0
యనివారు . అజ్ఞానులు - చెప్పుదురు. తెలిసినవారు అట్లు
ఎన్నటికిని చెప్పరు. ఈ రెంటిలో దేనిని బాగుగా అనుషించినను
మోతు మును పొందగలము, క ర్మనన్నా కనమును ఆ(శయించిన
వాడును, కర్మ యోగమును ఆ-చరిం చిన వాడును ఇద్దరును మోక్ష
మును పొందుచున్నారు అని కృష్ణ పరమా ళ్ళ భావము,

కొర్కసన్నా రసము, కగ్మ యోగము “వేరుగా అజ్ఞానులు
తల చెదరు, పండితులు అట్టు తలంచరు అనిశప్వుడు ఈ రెండు
పేర్దును ఒకదాని నే చెప్పు పర్యాయపదములని సరమాత్మ చెప్పి
నట్లు (భాంతిపడ రాదు. ఈ రెండు మార్లములును వేదువేశే,
కానీ ఈ రంటియొక్సు.. ఫలముమాగ(తము ఒక్క. కు ఫలము
నిచ్చుటలో ఈ రెండును ఒక్క._శు అనియే భానము. కానిచో
ఈ శ్లోకములోనే ఈ రెంటిలో వీ ఏ ఒక్క_చానిని ఆశ మన.
ఫలమును వొందుచున్నా డు అనియున్తు ౭ండన శ్లోకములో
కర్మసన్నా్థాసముకం కు కర్మ యోగము (ేష్టమెనది అనియును
చెప్పినదానికి అర్థముండునా |; కృష్ణ పరమాత్శి ఈ రెండు చోట్ల
ఇట్లు చెప్పటచే ఆయన _ అభి పాయములో మార్ల ము
మాత్రము వేరువేశరై నవే ఫలము నిచ్చుటలో మాత్రము
ఒక్క_ శే అనియే,

ఇంక బ్రతషులు కొంతమంది ఇట్లందురు ? కర యోగము
(స ల్యేకముగ మోక్షము నీయ కేద్బు, 'సౌధకుడు క్ర ర్మ యోగము

పంచమాధ్యాయము లే

ననుష్టీంచి, తరువాత కర్మసన్నా్యసమునకు అధికారియె మోత
మును పొందుచున్నాడు. ఇక్కడ కర్మయోగమువేత కూడ
మోక్షము లభించుచున్నది అని చెప్పుట (క్రమముగా ము క్రి
అని _ అనగా ము క్రికి కర్మ పరంపరయా హేతువు అనిగాని,
లేక కర్మ రోాగమునందు కూడ అభిలాష కలిగించుటకై. స్తుతి
అనిగాని తలంచవలయును, మోకము మాము కర్మ
సన్నా్యాసము చేత నే కలుగును,

ఈ అగము పొంచెము పటుదలతో (పయనల్ని౦చినట్లు
య రలు గ
అనిపించు'చున్న ది, వక్తయొక్క-_ య ధాద్ధమైన అధి పాయమే
ఇక్కడ మనకు కావలసినది. వక్ష మొల ననుకనుండి ఈ రెండు
మార్లములును మోతు (పదములని వెప్పుచు'నే ఉన్నాడు, ఇవి
“రెండును స్యతం(తమార్షములని కూడ ఆయన అభి పాయము.
ఫలము నిచ్చుటలో మా(తము "రెండును ఒక్క_టియే అనినాడు"
కనుక కేవలము ఫఎము దృష్టినో చూచినయెడల ఈ రెండు
మార్ల్షములవారును వివాదపడవలసిన పనివేదు. ఎనరిక్తి
వ మారము నచ్చిన ఆ వూరనమునే అవలంబింపవచ్చును,
౧ ౧

క్టృవ్లపరమాత్మక ఈరెండు మార్గ న్య! వదల
వీడి (శవము? కర్మ యోగము స్వయముగో ప్ర వ్రకు (a
గలది అని ఆయన చెప్పినాడా లేడా | న స్టో ములు

కే id

నూ(త్రము జ్యాగ త తతో విభారించవలసి ఉన్నది ప [|

22 ఆమృతహాపొని

కర్మనన్నా రిసమాగ్గమునందు అంతఃకరణశుద్ధికోర'కు
(పారంభమ.లో కర్మ చేసినను, సిద్దదశయందు మూా(తము కరతి
వడలిపెట్టియే తీంవయను. కర్మయోగములో (ప్రారంభదణ
యందు తన అంతఃకరణ శుద్ది కొర కను, సిద్ధదశయందు లోక
కల్యాణము పొరకను కర్మ వేయ బడుచు నే ఉండును, కృృష్టపర
మాత్మ “వకమ ప్యాస్థిత స్పృమ్య గుభయో ర్యింద కే ఫలమ్‌ అది
ఈ రెండు మార్గములశేత మోశమున్నట్లు ఒప్వుకొనియే
ఉన్నాడు. కాని ఆయనకు ఈ రెంటిలో కర్మయోగ మే బాల
ఇష్టమని గీళలో పలుచోట్ల బాగుగ కనబడుచున్నది. అందం
వలననే “కర్మసన్నాాసా తృర్మ యోగో విశివ్య లే” అని ఎలు
గె త్తి చాటినాడు. ఈ సందర్భమును గురించి 'రెండవశ్లోకము
యొక్క వ్యాఖ్యానములో వివరించియున్నా ము,

అవతారిక:

మరల ఈ శ్లోకములోకూడ ఈ ఇంటిచేతను కలుగు
ఫలము ఒక్క- కు అని నిరూవీించుచున్నా డు.

నో యత్సాంఖై ౪! (ప్రాప్యతే స్థానం
తద్యోగై రపి గమ్యుతే |
ఏకం సాంఖ్యంచ దమూగంచ
ము! పశ్యతి స పశ్యతి || ఫో

i EE
పరిచి మాధ్యాయము ౭

స, వి :_._యక్‌, సాంఖై కః, పాహ్యశే, స్థానం, తతి, యోగై ః,
అపి, గమ్య'తే, ఏకం, సాంఖ్యం, చ, యోగం, చ,
యః, నశ్యతి, సః, పళ్యతి.

టీక ;
సాంఖైైః = సాంఖ్యులవేత = జ్ఞానుల చేత జ్జ కర్మ
నశ్నా్యాస.లచేత,
యత్‌ స్థానం = వస్థానము - పరముధామము,

(ప్రాప్య శే = పొందబడుచున్న దో,

తత్‌ = ఆ స్థానము _ పరము ధామము,

యోగ రపి = అవహాంకార మమకారములను త్యజించి,

భగవదర బుద్దితో కర్మలు చేయు
వారి చేతకూడ,

గమ్య తే = పొందబడుచున్న ది,

సాంఖ్యం చ కర శ్రసన్నారిసమును,

యాగం౦ంచ _ భగవదర్పణ బుద్ధితో కర్మ చేయుట అను

యోగమును,
వకం = ఒకటిగా _ ఒకే ఫలము నిచ్చునవిగా,
యః = ఎవడు,
పశ్యతి = మాచుచున్నాడో _ తెలిసికొనుచుస్నా డో,
సి = నోడు

వే

శ్యతి = చూచుచున్నాడు _ యధార్థమును తెలిసి
ఫొనినవాడు,

బ్లో అమృతహహిని

తా. కర్మసన్న్యాసులు పొందెడి మోక్షమును, భగవదర్పణబుద్ధీతో
కర్మచేయు యోగులు సైతము పొందుచున్నారు. కర్మసన్నా్యసమును,
భగవదర్చ ణబుద్ధి లో చేయు కర్మయోగమును కూడ మోకమునిచ్చుటలో
ఒక్కటే అని ఎవడు తెలిసికొనుచున్నాడో వాడే యథార్థము తెలిసినవాడు =

అమృతవాహాని ః-

కృష్ణపరమాత్మ ఇంకను సాంఖ్య యోగులను గురిం చియే
చెప్పుచున్నాడు = సాంఖుంలనినన్సు జానులనిననుు కర a
నన్నా ్యాసులనినను ఒకేఅ్థములో కృషవ్ణ'పర మాత్మ (పయోగించి
యున్నాడు,

అష్టనా ! |! కర్ష్నననా నులు ఏ స్థానమును పొందు
చున్నారో, అ బేస్థానమును యా భాన్యులై, ఆసక్తి,
ఫలాభిలావ తేక * అహాంకార ముమ కార రహీతులె క
భగవంతుని చేతి పరికరమా(తులై భగవ కైంకర్య బుద్ధితో
కర్మ చేయువారు సె సత్రము ఆ స్థానమునే పొందుచున్నారు.

“య'దేవ యోగాః పళ్యంతి
సాంఖై క స్త దనుగమ్యతే ॥
ఏకం సాంఖ్యంచ యోగంచ
యః పశ్యతి స బుద్ధిమాన్‌ 1?
(కోంతపర్వ ము, = 805 - 19)
తా యోగులు దేనిని సాషెత గ్రారించుకొనుచున్నారో, సారిఖ్యులు

కూడ దానినే పొందుచున్నారు. ఎనడై తే ,గంక్వ్యమును, యోగమును
(ఫలమునిచ్చుటలో) ఒకటిగా చూచునో వాడే బుద్ధిమంతుడు అనియును,

పంచమో ధ్యాయము 9
“యడేవ యోగాః పశ్యంతి
త్‌ త్సాంఫ్టై్యై రపి దృశ్యతే |
ఏకం సాంఖ్యంచ యోగంచ
యః పశ్యతి స తత్త్వవిత్‌ 1౫
(శాంతిసర్వము - 816 = 4)
తా యోగులు దేనిని సాక్షాత్కరించుకొనుచున్నారో, సాంఖ్యుల
చెత కూడ అదియే చూడబడుచున్నది, కొజట్టి సాంఖ్యమును, యోగమును
ఒకటిగా చూచువాడి యథార్థముగా తత్త్వము తెలిసినవాడు అని గీతలోని

భావమే భారతము శాంతిపర్వములోని పై శ్లోకములలోకూడ చెప్పబడి
యున్నది,

ణో సన్యాస సు నుహాబాహో |
గం =)
దుఃఖ మా వు ముయోగత్క; |
రోగయు కో ముని (రృహ్మ
న చిరే ణాధిగచ్చతి ॥ a!

ప. వి ;--సన్నా్యాసః, తు, మహాదాహో, దుఃఖం, అప్పం, అయో
గతః, యోగయు క్షః, మునిః, (బహ్మ, న, చిరేణ, అధి
గచ్చతి.

టీక 1
మహాబాహో! == అస్తు rl
అయోగతః = నిష్కామ కర్మయోగము లేనివానికి;
(4)

yg అమృత హా హీ నీ

సన్నారస స్తు కా కర్మసన్నా రసము,
ఆప్తుం = పొందుటకు,

దుఃఖం = దుర్షభము,

యోగయు కః = కర్మ యోగియైన,
మునిః = ముని,

(బవ్మా ప్త పరమాత్మను

నచికేణ = శీ ఘముగా,

అధిగ చ్చతి = పొందుచున్నాడు,

కా, కర్మయోగముచే అంతఃకరణపరిశుద్ధి కలిగి సమ స్తం దియ
ములును, చిత్తమును చాగుగౌ వశమందుంచుకొనిన తరువాతగాని
సన్న్యాసమున కధికారము లేదు. ముందు | భాంతిచేత సన్న్యాసము
నా శయించినయొడల, దానిచేత డుఃఖమేగాని సుఖములేదు. కౌబట్టి,
కర్మయోగముతో కూడినవాడై, అంత కర ణసరిళుద్ధి కలిగిన ముని
శీ ఘముగ పరమాత్మను పొందుచున్నాడు.

ఆ మృ తవొహాెని $=

అస్టునా ! ఇంకొక రవాన్యమున్న ది, కర గయే పనికీ
రానిది బంధనము అయిన అది ఎట్లు చేసినను బంధన మే
కావలయును, అట్లు అగుట లేదు. కర్మసన్న్యాసము నే
సమర్థి ౦చుకొనువారుకూక ఆ కర్భసన్నా రసము సిద్ధించుటకు
మొదబ కర్మ యోగమును ఆక్రయించియే తీరవలయును,
లేనియెడల దుఃఖ మేతప్ప (ప్రయోజనము ఉండదు, అఆ వివ

—— వనన కాలాన

సం చమాధ్యూయ కు yy

యము వారక అనుభునే యున్నారు, వారి అభి[పాయము
(పకారమైనను కగ శ్ర అజ్ఞానచిహ్న మే అయినునిప్కా-మ్యముగా
నై నను, అట్ట కర్ణ నాచరించిన, అంతక కరణశుద్ధియె
తు కలుగుట ఎట్టు సంభవించును ? షట ఉన్నప్పుడే
నిష్కా.మ్యముగా చేసినచో, అది బంధన హేతువు కాకపోగా,
అఎతుకరణ సరిశుద్ధిని కలుగజేసి బానమునకు హేతువగు
చున్నజే ! ఇక వాసనారహీతముగానుండు సిద్ధదశ యందు
కర్మ చేసిన బంధన 'మెట్లగును ? అజ్ఞానదశలో చేసిన సాధకుని
అంతఃక రణ పరిశుద్ధికి, జానమునకు హేతువగును, సిద్ధదశలో
చేసిన లోకకల్యాణమునకు హితువగును. కనుక ఎట్లు
చూచినను కర్మయోగియే అతిళలీఘముగ పరమాత్మను
పొందుచున్నా డు,

మరొక విధమునకూడ అర్థము చెప్పవచ్చును,
అయోగతః జా తకం: పరిశుద్ధికిని, జ్ఞానమునకును
హేతువైన కర యొంగము
నా చరిం చక,
సన్నార్థసః = సన్నా్యసము,
దుఃఖం = దుఃఖమును,
ఆ ఫం = పొందుటెకీ,

అనగా చక్క_గా కర్మ యోగము నాచరించి అంతః
శరణ పరిశుద్ధిని, జ్ఞానమును ఫొందకయీ, కర్భసన్నా రసమును

వే అమృత వోహిని

(గ్రహించినయెజడల, ఆ సన్నా రసమువలన (పయోజనము
దుఃఖమే అని. అండియేగదా | అంతఃకరణ పరిశద్ధి లేనివానికి
సన్నా్యాసమునకు అధికారముశతేదు. శంకరానందులు ఈ
అధ్యాయములోని నాబవ శ్లోకముయొక్క_ వ్యాఖ్యానములో
“త_త్త్యమస్యాది పొక్యాని పుంన శ్వీ త్తశు ద్ధ్యృభా వే (బ్రహ్మా
తత్త్వం బోధయితుం న ఫరక్నువంతి ! చిత్తశుద్ధిశ్చ కర్మోపాస
నాభ్యాం వినా నసిద్ధ్య లే1

“త_త్ర్యమసి మొదలగు వాక్యములు చిత్తశుద్ధి లేని
పురుషునకు (బవ్మాత త్వీమును బోధించ లేవు. చి_త్తశుద్ధియో,
కర్మోపాననములు తేక సిద్ధించదు _ అని సిద్ధాంతము చేసి
యున్నారు. కనుక కర్మ యోగము నాచరించి చిత్తశుద్ధిని
వాందకుండ, సన్నా ర్థినమును (గహించినయెడల, అట్టి సన్న
సము దుఃఖమును పొందుటశే. దానివలన దుఃఖమే (పయో
జనము, ఇక రాగ ్వ్యెమకూన్యు లై, ఆస క్షి, ఫలాభిలావ =
లేక, అహంకార వమకార రహితు.లె, భగవ్నత్కె౦కర్య
రూపముగా భగవదర్చణబుద్ధితో కర్మ చేయు 'యోగులో
సులభముగా నీుముగా పర(బవ్మామును పొందుచున్నారు.
ఇట్టివారినిగూర్సి యీ భగవంతుడు “కేపూ మహం సముద్ధర్తా
మృత్యుసంసార సాగరాత్‌ ” అని గర్తించినాడు. కాన యోగు
లకు _ అనగా భక్తులకు _ మోతుము పొందుటలో ఆలస
చును లేదు, ఆ మానమును లేదు. సారాంశమేమన, సన్న

పంచమాధ్యాయము వి

సముయొక్క, కర్మ యోగముయొక్క_ ఫలము ఒకకుః అయినను
సాధనలో కర్మ యోగముకం'కె నన్న్యాసము కొఠినతరము. కర్మ
యోగము సులభము, శీ ఘఫలదమ*, కాబట్టి యే మూడవ
స్లోకములో *నుఖం బంభథా (త్పముచ్య అ అనియున్కూ ఈ
ఆరవ శ్లోకములో “యబమ్మా నచి "బే ణాధిగ చ్చ తి” అనియును
ఉన్నది. కనుక కర్మసన్నా కనముకం"ు కర్మ యోగమే
మిక్కిలి (శేన్షమెనది,

A రఘోగయు క్రో విశుద్ధాత్మా
విజితాత్మా జితేం్యదియ; |
సర్వభూతాత్మ భూతాత్మా
కుర్వన్న పె నలివ్యతే॥ ౭

స, వి ;_ -యోగయు కః, విశుద్ధాత్మా, విజితాత్మా, జితేం దీయ్య,
సర్వభూతాత్మ భూతాత్మా, కుర్వన్‌, అపి, న, లిస్య తే,

టీరో
విశుద్ధాత్మా స్టో వాసనారహితమెన అంతఃకరణము
క్‌ లిగినట్టయు,
విజితాత్మా = బాగుగా స్వాథినమైన మనస్సు
కలిగినట్టియు,

జితేంద్రియం = ఇం(ద్రియములను జయిం చినట్టియు;

30 అమృత వాహిని

సర్వభూ'తాత్మ భూతాత్మా = సమస్తమైన జీవులకును
అత్మగానున్న పరనమా
త్మకు ఆత్మభూతు
డై_నట్టయు,

'యోగయు క్ర = కర్మ యోగి,

కుర్వన్‌ అవీ == కర్మలు చేయుచున్నను,

నలిప్యలే = (వాటిచేత) అంటబడడు.

తా, నిష్కామ్యముగ కర్మయోగము ఆచరించుటచే పరిశుద్ధమై
నట్టియు, స్వాధీన మైనట్టియు అంతఃకరణము కలవాడును, ఇం| దియము
లను జయించినవాడును, సర్వభూత ములకును ఆత్మభూత మైన పరమాత్మ
కలవాడును _ అనగా పరమాత్మను పొందినవాడును _ అయిన మహాత్ముడు
లోకకల్యాణార్థము కర్మ చేయుచున్నను, ఆ కర్మ వానిని బంధీంచలే దు.
అంతేకాక లోకమునకు మిక్కిలి మేలుకూడ చేకూర్చును.

అ మ్బ తవాహిని $-

సాధకుడు భగవదర్చణబుద్ధిత్‌ భగవతై,-౦కర్ళ రూప
ముగా కర్మలు చేయుటచేత కొంతకాలమునకు ఆన క్తి ఫలాఖి
లావ పూర్తిగ నశించి, తమవాత రాగ ద్యేవములు నిం
వగా అంతఃకరణము పూర్తిగ వాననారహితమె పరిశుద్ధి
చెందును. అంతఃకరణము పూ_ర్గి సరిశుద్ధియైననాడు,
మనస్సు పరమ సా_త్సికమై నక లసద్గుణములును, పరిపూర్ణ
మున (పమయు కలిగిన పత్మివత భర్తకు ఎట్లు స్యాథీనమై

గ

ఫంచ మో ధ్యా యము |
యుండునో అట్లు వశమైపోన్రను, మనసు వశమైనంతనే ఇంది
యములు తమంత తామే వినయ విభేయతలు కలిగిన సేవకుల
వలె భయభ క్తలతో మెలగును, ఆ స్టితిపొందిన యోగిచేత
భగవ్నతే ,-౦కర్య రూపముగా ఎన్ని కర్మలు వేయబడిన నేని *
ఆ కర్మలు ఆతనిని ఎంతమా(తేమును అంటవు. ఇక బంధించుట
ఎక్కడ ?

“సర్యభూ'కాత్మ భూతాత్మా” _ వివీలిక మొదలుకొని
(బ్రహ్మా పర ్టంత మైన సకల జీవరాసులపను, ఆత్మయెన పర
వమూత్మ ఎవని! అత్మ యో వాడు నరగభూ తాత్మ భూ"తాత్ముడు_
వొడు తనకు ఆత్మమైన పరమాత్మ యుక్క_ ( చరణ చేతనే నకల
మెన కర గలను వేయుచుండును, అతనికి ఒక్క పరమాత్మ
యందు తప్ప ఇల్లు, వాకిలి, గొడ్డు, గోద శరీవము, మనస్సు,
బుద్ధి మొదలగు చేనియందును కించిన్నా(త్రముకూడ మమ
తము ఉండదు, అట్టి వాడు ఎన్ని కర్మలు చేసిన నేమి ? ఆతనికి
అవి ఎంతమా(తమును అంటవు,

ఎవనికి అంతఃకరణము వాసనలతో కూడుకొనియుండి
మనస్సు, బుద్ధి, ఇంద్రియములు స్వాథినములో ఉండవో, అట్టి
వానికి స్వాభావికముగ నే విషయములయందు (పవృ త్తి
కలుగును. విషయములయందు (పవృ త్రీ కలుగసటతో "రాగ
ద్యెవములు బజలపడును, క సిద్ధ్యసిద్ధులయందు నమత
ఎట్లుండగలదు 1

అమృత హహీబీ

కాబట్టి నిష్కా-మ్యుముగ కర్మలు చేయిట అభ్యసీంచ
వలయును, నెమ్మది నెమ్మదిగా అంతఃకరణము సరశుద్ధమైం ?
మనస్సు, ఇం(దియములు పూర్తిగ వశ పడునప్పటికి సాధకుడు

సిద్ధుడై

యోగి అనబడును, అట్టివాడు లోక నంగ హోర్భము

ఎన్ని కర్మలు చేసినను అవి వానిని అంటవు నరిగదా, లోకమూ
నకు కల్యాణ దాయక ములుకూడ అగను,

అవతారిక.

ఇప్పుడు కర్మ యోగికి తేన చేత చేయబడు కర్మిలయం
'దెట్టు అవాంకారము ఉండదో ఎనిమిది తొమ్మిది నో ములలో
చెప్పుచున్నాడు,

శో

నై వ కించి త్కరో మోతి

యు క్రో మన్యేత త_త్ర్వ్వవిత్‌ |

పశ్యన్‌ శుణ్యన్‌ స్పృశన్‌ జ్మిమ

న్నశ్న నచ్చ న్స పవన్‌ శ్వసన్‌ J రా
[(ప్రలవ స్విసృజ న్లహ్హా

న్నున్మిష న్నిమిషన్న పి |

ఇం[దింయయా భం దియార్థేషు

న రంత అతి ధారయన్‌ il జాం

పరచమాధ్యాయు ము స్ట

వ. వి ;___న, ఏవ, కించిత్‌, కరోమి, ఇతి, యుక్త, మన్యేత
తత్త్వవిత్‌, పశ్యన్‌, (శుణ్వన్మ్‌ స్పృశన్‌, జ్మిఘన్‌,
అశ్నన్‌, గచ్చన్‌, స్వపన్‌, శ్వసన్‌, లొ

ప, వి :|వలిపన్‌ విసృజన్‌, గృహ్హాన్‌, ఉఊఉన్మిషన్‌, నిమిషన్‌,
అప, ఇం దియాణ్కీ ఇం(ద్రియార్థషు, వర్తంతే, ఇతి,
ధారయన్‌, జా

టీక ;___
యుక్తః = యోగి _ భగవదర్చణబుద్ధి కో, భగవ
ంలీ(-౦ళర్య రూపముగా కర్త ఆాంభి
మానాహాంకారము లేక కర్మను చేయు
వాడు _
త_త్త్వవిత్‌ = తత్త్వము శెలిసినవాడై. నిప్కా_మ
కర్మ యోగము చేత అంతఃకరణ పరిశుద్ద
ద్యారా త్ర _ల్యేజ్ఞానము కలవాడై. =
పశ్యన్‌ = వరాచుచ్చు
(శుణ్యన్‌ = వీనుచు,
స్ప్ఫృ్పశన్‌ = తొకుచు,
జ్మిభున్‌ = అఘాణించుచు,
అక్నన్‌ = భుబించుచు,
గచ్చన్‌ = నవచుచు,
సగ్గపన్‌ = ని(దించుచు,
(5)

అమృత వాహిని

శ(సన్‌ = ఊపిరి విడుచుచు,

(పలపన్‌ హా మాట్లాడుచు;

విన్ఫజన్‌ = (మలమ్మూతములు) విడుచుచు,
గ్భృహ్లాన్‌ = (గహించుచు,

ఉన్మీపన్‌ నా కన్నులు తెరచుచు,

నిమివన్‌ అపి = కన్నులు మూయుచు కూడ,
ఇం(దియాణి = ఇ౦(దియములు,

ఇండియా గమ ల గాది విషయములందు,
వర్శంతే = వదర్తించుచున్నవి,

ఇతి = అస్సి,

ఛారయన్‌ = నిశ్చయించి,

కించిత్‌ = కొం చెముకూడ,

నకరోమ్యేవ = నేనుశేయుట వేచే లేదు,

బ్రతి = అని,

మన్యేత = తీలంచును,

తౌ, తత్త్వము తెలిసిన కర్మయోగి చూచుచు, వినుచు, తాకుచ్చు
వాసన చూచుచు, భుజించుచు, నడచుచు, నిదించుచు, శ్వాస తీసికొనుచు,
మాట్లాడుచు, విడుచుచు, (గహించుచు, కండ్లు తెరచుచు మూయుచు _
ఇన్ని పనులు జరుగుచున్నను, ఇం|దియములు శబ్లాది విషయములందు
[పవ ర్తి ంచుచున్నవి, నేనేమియు చేయుటలేదు అని తలంచును, కర్త
త్వాహంకారములు ఎంతమాతమును

= కర్మలు అతనికి అంటవు,

అతనికి ఉండవు, అందుచేత

సంచ మాధ్యాయను $6

అమృతవాహేని ;_

త్త (ము తెలిసినవారికి కర లయందు అహాంకార
క రృ క్యాథభిమానము లుండవు, అహంకారము కర్త ఎకి
మూనము కలవారును = నంసారులును _ మాచుచుందురుః
అభిమానము 'బేనివాపను - యోపలును . మూచుచుందురు.
సంసారులు చమూచుటచేత ఆ చూప్రయొక్క- (వభావము
చి_త్తముమోద పడును, దానికి ఫలము తగినరీకిని చి త్తములో
వికారము కలుగును, ఆ వికారమునకు అనుగుణముగా వాడు
కర్మ చేయును, అందువలన అట్టివాని చూపుగాని, దానిచేత
కలిగిన చి త్తవికారముగాని, ఆ వీకారానుగుణముగ వాడు
జేయు కర్మగాని పాపముగానో, ఫుణ్యముగానో ఉండును,
అప్పుడు వాడు ఆ పాపవుణ్యముల చేత బంధింపబడును, ఆ పాప
పుణ్యఫలములు అనుభ వింపవలసివచ్చును,

అహంకార క 'త్యాభివానములు "లేని యోగియుకు
చూచును, కాని ఆ చూపఫ్రయొక్య (పభావము చి_త్రముమిాద
పడదు; వికొరమును కలిగించదు, అందువేత ఆతడు చి త్ర
వీకారములకు లోనై వ కర్చ్యయును చేయడు. ఆ కారణమున
ఆ కర్మ పాపపుణ్య రూపముగా అతనిని బంధించదు. ఆ ఫల
మును వానికి చెందదు,

అతసి అంతఃకరణము వ వాననయు లేక పరిశుద్ధ మై
యుండును గనుక, అతడు ఇంక కర ఎట్టు చేయును అని

ర అమృత వనాహీనీ

సంచేవహాము రావచ్చును, లోకములో (సతివారును కర్మ చేయు
టకు వారి వానన లే కారణముగచా ! ఇతనికీ వాసన'లే తేవు+*
ఇక ఇతడు కర్మ ఎట్టు చేయును ?

ఇట్టివాడు కూడ కర్మ చేయకుండ ఉండడు, అయి తే
ఇతడు చేయు కర్మకు భగవ ల్పేరణ మే కారణము, అందువలన
ఆ కర్మ చేత ఇతడు బంధింపబడకపోగా, లోకమునకు కల్యాణము
చేకూర్త్చినవాడగును,

అవతాదిఠర

ఇంకను యోగిని గురించియే చెప్పుచు, అతడు కర్మ
వేత ఎందుకు అంటబడడో వెప్పూచున్నా డు,
శ్లో! (బ్రహ్మ కాధాయ కర్మాణి
సంగం త్వకా్వా కరోతియః ।
లివ్యతే నన పాపేన
వద్మపష్మత మి వాంభసా ॥ ౧౧
ప, వి :___(బహ్మణి, అధాయ,కర్మాణి, సంగం, త్యక్త్వా, కరోతి,
యః, లివ్యకే, న, సః, పాపేన, పద్మప[కం, ఇవ,
అంభసా, 2
టీక ;__
యః = ఎవడు,
థర్మాకో = కర్మలను,

వంచమాధ్యాయము రీ

బహ్మణి == పర మాత్మయందు,
ఆభాయ సమర్పించి,

నంగం = అన శ్షిని,

త్యకా( వ విడిచి,

కరోతి __ చేయుచున్నా డో,

సః = వాడు,

అంభసా జ నీటివేత,

పద్మ ప్యతమివ జ తొమురాకువ ఆనే,
పాపేన = పాసమువేత,
నలిప్య కే = అంటబడడు,

వటి

లేక, కర్మలు చేయువాడు, నీటిచేత తామరాకు అంటబడనట్లు, ఆ కర్మల
యొక్క పాపపుణ్యములచేత అంటబడడు,

తా, భగవదర్చ ణబుద్ది తో, పరమాత్మయందే సమర్పించి, అస క్తి

అమృతవాహిని ;_

త_త్తగము బాగుగా అనుభవములో ఉన్న యోగి సమస్త
కర్మలను తన (పభువై చ పరమాత్మ నిమి త్రమే చేయును,
తనకని వమియును వేయడు, అతనికి కర్మఅమోద కూడ ఆస క్షి
ఉండదు, సామాన్యులకు ఫలమున౦దు కాంత ఉండుటయే
కాక్‌ కర్మలయందు కూడ ఆస కి ఉండును, ఫలాఖిలావ
వదలగలిగినను కర్మలయందు ఆన క్లిని వదలుట కష్టము, ద్తుక్ర
తత్త ప్టరవాస్యము తెలిసిన యూగిరర్యా ఈ కర్మ యిష్టము,

గ్గ అమృళమవాహీనీ

ఈ కర్మ యిష్టములేదు అను తన యిష్టానిష్టములతో ఎంత
వమూ[త్రమును నంబంధములేకండు వ యే కర లు చేయుటకు
భగవంతుడు (పేశేపించునో ఆ కర్మలే నిర్గి ప్ల చేయను +
ఈ (ప్రకారముగా సమ_స్తకర శ్రలనుః ఫలమునుకూడ సెర్వేశ్వరు
డైన, జగ్యతృభ్యువన పరనూత్మయంబే సమర్పించి చేయు
వానిని నడా నీటిలోనే ఉన్నను తామరాకును నీరు అంటనశ్మే?
కర్మలు అంటవు, ఇట్టివానిని గురించియే పన్నెండవ అభిాస
యములో “యేతు నర్యాణికర్మాణి మయి సన్న స్య మశ్చరా॥
అన్య న్యేనై వ యోగన మాం ధార్భియంతే ఉపాసతే, లేపా
మహం సముద్ధర్రా మృత్యూసంసార సాగరాత్‌ ” అని కృష్ణ
పరమాత్మ చెప్పిీయున్నాడు, లంక ఇట్టివానిక్‌ కర్మ అంటుట
కూడ ఎక్కడ ?

అదతాొరి క :._
అందువలన నే కర్మ యోగులు సాధనగశలో అంతః
కరణ శుద్ధి కొరకు కర్మ చేయునుకు అని ఈ శ్లోకములో
చెప్పుచున్నాడు,
న్లో, కారేవన మనసా బుద్య్యా
ae) థి
కేవలై. రియ్యద్రిర్దైంరపి 1
దమోగినః కర్మ కుర్వంతి
సంగం త్వ క్రాత్మశుద్ధయే | ౧౧

పవ౦ంచమాధ్యాయ సు స్ట

స, వి ;__కాయేన, మనసా, బుద్ధ్యా, కేవలై.ః, ఇం|దియైెః, అపి,
యోగినః, కర్మ, కుర్వంతి, సంగం, త్య కా, ఆత్మ
శుద్ధయే

టీక 3 ,
యోగిన్మ = కర్మ యోగులందరును,
సంగం = ఆసక్తిని,
త్య కాం = త్యజించి,
ఆత్మశుద్దయే = అంతక రోణపరిశుద్ధికొం కు
శేవ'లై 8 అ "శీవలము,
ఇందియెః = ఇంద్రియముల చేతను,
మనసా = మనస్సు చేతను,
బుద్ధ్యా = బుద్ధి చేతను,
కాయేన = శరీరము చేతను,
అపి = కూసు
కర్మ = కరాలు,
కుర్వంతి = చేయుచున్నారు,

తా, కర్మయోగులు అసక్తి లేకుండ అంతః కర ణపరిశుద్ది కొరకు
మాత మే, కేవలము ఇందియదుల్కు మనస్సు, బుద్ధి, శరీరములద్యారా
కర్మ చేయుచున్నారు.
ఆ వమ్ఫు తవాహి ని =

కర్మ యోగులందకును మొదటినుండియు . అనగా
సొధనదశలో కూశ _ కర్మ కాంతలతో వేయరు. ఆస క్రిలేః

KR మి. సం
(1 తఅమృత హహ్రో స్రీ

కీనలము అంతఃకరణపరిశుద్ధి కొరకే క్రర్మచేయువున
అందువల్ల కర ఎ్రికావాంకారము ఎంతమా(త్రమును
లేకుండ, “కేవలము మనస్సు బుద్ధి ఇం్యదియములచేతమా(త మే
కర్మ-చేయునువ, ఆక క్తితో ఫలాభిభావతో జీయబడిన కర్మ
బంధనమునప హేఠువగుళు. ఆక_క్రిరహీతముగా ఫలా చేయ్‌
"లేక చేయబడినక్ను అంతఃకరణ పరిశుద్ధిని కొలు౫ జేయును,

కాని కొంతమంది, కర్మ చేయట యే సీ ధర్మముగాని,
దానివలవ చిత్తశుద్ధి కలుగుచున్న డా లేదా అను విచారణ
ఉండకూడదని చెష్పుచున్నాకు, ఆ అభీ పాయము సర్వియెనది
కాదు. ఈ న్లోకళములోనే “ఆక్మశుద్ధయే” “చి త్తశుద్ధిగారక
అని కృష్ణ పర మాత్మ చెప్పినాడు, అనగా చి_త్తిశుదికొరకు కర్మ
వేయవ'లెనని కృవ్ణపర మాత్మ చెప్పీన ళ్లు గదా!

మురికిపోవుటకు పాతను తోమవలసినదిగ యజమాని
అజ్ఞాపం చినప్పుడు మురికివోవ్రచున్న దా లేదా అని చూచు

కొనుచు, మురికీపోవునట్లు పాత్రను తోమవలయునే గాని,
మురికిపోయినను పోకోపోయినను పాతినుమూ(తము తోముదును

అని పనివాడు అనినవో యజమాని వమనును? ఆ పనివాని
యందు యజమాని అన్ముగ హాము వచ్చునా (i

అ'క్లే ఆత శ్రనుద్ధయే' చి _త్తశుద్దికొర శే కం శ్ర చేయుము అని
పరమాత్మ శాసించి పెద్దలె న పూమ్యలందవను చి త్రశుద్ధి
ఫొం శే కర్మ చేసిరి అని చప్పుచుండగా, చి త్రీశుద్ధి అయినన్ను

పం చమా ధార యే ము hl
కొకపోయినను క్రగ్మ మాత్రము చేయుదును అనినచో

పరమాత్మ ఏమనును ? మనయందు పరమాత్మ అను(గహము
వచ్చునా 1 కాబట్టి అట్టు అనరాదు,

అవతారిక.

కోర శ్ర ఎటు చేసిన ఆాంతికలుగునో, ఎట్లు చేసిన బంధము
కలుగునో. ఈ విషయమును చెప్పుచున్నాడు,

కో! యుక్తః కర్మఫలం త్య కా
భాంతి మాప్నోతి న షితేమ్‌ |
య్య అ
అయు_క్రః కాముకారేణ
ఫలే సక్రో నిబధ్యతే | ౧౨

స, వి “యు క్ర, కర్మఫలం, త్వకౌ $, శాంతీం, అప్నోతి,
నైషికీ, అయు క్ర కొమకారేణ, ఫలే, సక్తః
నిబిధ్య'తే,

టీక ;.

యుక్తః = నిష్కామ కర్మ యోగి,

కర్మఫలం వూ కర్మ యొక్క ఫలమును,

త్య క్యా ద త్యజించి (త్యజించుట చేత నే,

నై.ఫీకీం ఆ ధ్యాన్మిక సంబం౦ంధ్యమె న,

శాంతిం ఛాంతిని,

(6)

||

ky అక్కుక వహీ సీ

ఆప్నోతి = పొందుచున్నాడు;

అయు క్‌ న అట్ట యోగికానివాడు (కామ్యముతో
కర శ్ర చేయువాడు,

ఫతే _. ఫఎమునందు,

స_క్షః = ఆస క్షి కలిగినవాడై,

కామకాచేణ == ఆ ఆశ చేతనే,

నిబధ్య లే = బంధింపబడుచున్నాడు,

తా నిష్కామకర్మ చేయువాడు కర్మఫలమును త్యజించుటచేత నే
ఆధ్యాత్మికళాంతిని పొందుచున్నాడు. కొంక్షకలవాడు కర్మఫలనునందు
అశకలవాడై ఆ ఆశచేతనే బంధింపబడుచున్నాడు.

అమృత వావాని ;-

ఈ శ్లోకములో వురుషుడు శొంతినిపొందుటకు మౌర్మ
మేమి ఎందునలన బంధింపబడుచున్నాడు అను విషయము
లను సంశయర హీత ముగ తెల్సి చేప్పీనాడు. ఫలనుందు ఎంత
మాత్రమును అభిలాష తేక కర చేయువాడు ఆధ్యాక్మిక శాంతిని
పొందుచున్నాడు, దానికి కారణము ఫలాఖిలాపను త్యజించు
టయీ, అనగా ఆశ జేనివాని శే యథార్థమైన శాంతి,

ఉ_త్తరభాగములో 9తరునికి తేదను విషయమును
చెప్పుచున్నాడు. ఫలమునందలి ఆశతో కర శ్ర చేయువాడు
జంధింపబడుచున్నాడు, దానికి శారణము ఫభాభిలామయీః

వరచమోఢ్యూయ ము 4

ఆశ కలవానికి ఎక్కడకు పోయినను శాంతి లభించదు, ఇాని
ఆశ చేతనే వాడు బంధింసబడుచున్నా డు, పదునారవ అభా

యమున పన్నెండవ న్లారములో ఆకాపాళళ_తె ర్పాద్ధాక” అని
చెప్పబడి యుండుట వేత ఆశయీ బంధించెడీ పాశము, అశొ
పాశ ములవేత నే జీవులన్ని యును బంధింపబడియున్నవి అని
“తెలియవలయును, ఆశ వతేనివాడే యధార్థ మైన సుఖ, కనుక
అశ లేనివాజే పైన చెప్పబడిన ఆ శారతినుఖమును అనుభ
వించగలుగును,

నో! సర్వ కర్మాణి మనసా
సన్న్య స్యా హై సుఖం వళీ |
నవద్యారే వురే దేహే
నైవ కుర్వన్‌ నకారయన్‌॥ ౧9

వి;.సర్వకర్మాణిి మనసా, సన్న్యస్య, ఆస్తే, సుఖం, వశీ,
నవద్వారే, పుర దేహే న, ఏవ, కుర్వన్‌, న,
కౌరయన్‌,

టీక
వలీ = మనోబుద్ధీందియ శరీరములు వళమునందు
కలవాడు,
మనసా = వివేకయు క్షమైన మనస్సు చేత,
ననచ్యాే = తొమ్మిది ద్యారములుగల

44 అమృత వాహీని

పురే = వురమనియెడి,

చహే = శరీరమునందు,

సర్వక ర్మాణి = కర్మల నన్నిటిని,
సన్న్యన్య వు విడీచి పెట్టి,

న వకుర్వన్‌ = వేయనివాడై ,

నకారయన్‌ = చేయించనివాడే,
సుఖం = సుఖముగా,

ఆస్తే = ఉన్నాడు,

తౌ. మనో బుద్దీందియ శరీరములు వశమునందుగల యోగి
వి'వేకయుక్రమైన మనస్సుచేత, తొమ్మిది ద్వారములు గల పురమును
శరీరమునందు, సమ స్తకర్మలను విడిచి పెట్టి, తానుచేయక చేయించక, సుఖ
ముగ ఉన్నాడు.

అమృతవాహిెని $_

ఈన్లోకములోకూడ భగవదర్చణబుద్ధితో కర్మ లువేసి
సిద్ధిపాందిన 'యోగియొక్క_. మహీమనే. ఇంకను కొనియాడు
చున్నాడు పరమాత్మ,

ఆనక్షీ విడిచి, ఫలాఖిలాపారహీతముగా భగవ
ఎ గా౦కర్యరూపముగా భగవదర్చణబుద్ధితో కర్మ వేసిన్టయోగి
యొక్క అంతకరణములోని సమ_న్తమెన మలములు దోవ
ములు వాసనలు పూర్తిగ నశించి ఫరివూర్ణ విశుద్ధి చెందగా;

సంచమాధ్యాయము i}

రాX 'బ్యేవములు స్ట _ర్హృ'త్యావాంకారములు ఎంతమా(త్ర
మును లేనిస్థితింా* ఆతని మనోబుద్ధీం్యద్రియ శరీరములు పరమ
సా _త్వీకములె, సూరి అతని వశమందుండును, క నుక అత
నికి “వనీ అను పదము (పయోగించబడినది. అతనికి ఆధా.
జ్ఞానము (పకాశించును, ఆ స్తితిలో అతడు బావా మునకు
ఇతరుల దృవ్షిలో కర్యశలాపములలో ఎంత మునితేగిలు
చున్నట్లు కనబడినను, య ధార్థమునకు అత జేమియు చేయుట
చేదు, చేయించుటయును'జేను,

జీను చేయుచున్నాను, చేయించుచున్నా ను అను
కొనుటకు అవాంకారా భీమానాడులున్న గదా ! అవి లేనప్పుడు
అతని అంతుకరణములో అభి నృ త్తియేరాదు, అజ్ఞాని
నిజముగా "త్రాను వేయకపోయినను క_ర్భృక్యావాంకారాభి
మానాదులతో, ఆ కర్మల నన్ని టిని తననెత్తిపై చేసి పొని,
బంధింపబడు చున్నా డు, యోగియో, యధభాగముగా "తాను
చేసినట్లు లోకులకు కనబడినన్కు తన పరిపూర్ణ పరిశుద్ధ సాతి
కాంతేఃకరణము లో య థార్భజ్ఞానము (పకాళించుటవే దాని
వలన కలిగిన వి జేకముతో పరిపుష్టి చెందిన మనస్సుతో,
కోరల నన్నిటిని నవగ్య్వారములతోకూడిన శరీరమునందు
విడుచుచున్నా డు, ఎనిమిది తొమ్మిది శ్లోకములలో చెప్పినట్లు,
ఇం(దియములు, (వాణములు, మనస్సు, బుద్ది మొదలగువాని
న్యా పారము'లే సమ _సృకర్మలకును కారణమని తెలిసికొని ఆ

it అమృశవాహీనీ

కర్మలయందు క _కృృ త్యాహంకారా దులు ఎంతేమా(తమును
చేకయుండుటయే మనస్సుతో క ర్మలనన్నిటిని శరీరమునందు
విడుచుట అనబడును, అట్లు విడిచి పరమాత్మయం బే సుఖము
నివసించు చున్నాడు, కటువ౦టివానిని కర్మలు ఎట్లు అంట
గలవు + పకమశొంతికి తక్కువ వమి ఉండును ? ఆనందమో
ఆనందము! “ట్టివాడే కృష్ణునకు అభి మతమైనవాడు.

EA న క_ర్భృత్వం న కర్మాణి
లోకస్య సృజతి [వభుః |
న కర్మ ఫల సంంచమోూగం
స్వభావ స్తు (వవ రథే ॥ ౧౪
స, వి :.న, కర్చృత్వం, న, కర్మాణి, లోకస్య, సృజతి, (సభుః,
న, కర్మఫలసంయోగం, స్వభావః, తు, [పన ర్రశే,
టీక 3
క_ర్భృతగం = ((పక్యేముగా ఒక్క క _ర్ఫ్భ్భత్యమునుు,
న (సృజతి = కలుగజేయ లేదు;
కర్మాణి = ((పక్యేకముగా) కర్మలను;
న (నృజత్సి కలుగ జేయ లేదు;

గ
ప్ల చమూ ధ్యా యము 47
కర్న ఫలనం యోగం అ క ర్మలయొక్క ఫలములతో
(ఒకొొ_క్క_6కి (ప్రత్యేకముగా)
సంబంధమును,
న సృజతి = కలుగ జేయ' లేదు;
స్వభావ స్తు = (పకృతియే,
(పవర్తతే = (దేవ _ర్షించుచున్న ది (ఇట్టివన్ని యః; కలన
త సకల బీవరాసులకునై కర్ణృత్వమును, కర్మలను, కర్మఫల
సంయోగమును పరమాత్మ సృజించలేదు, ఇదంతయును [సకృతియే _
స్వభావమే _ చేయుచున్న ది,

అమృతవాహిని i

లోకములో బీశ్రలన్ని యును, అనేక కగ్మలు వ్రేయుచ్చు
కర్తృ 'త్యాహంకారమును వొందుచున్న వి, "లౌాము చేయు
క ర్మలయొక్క_ ఫలమును అనుభవించుచున్న వి, ఇది అట్లు
జరుగుచున్న ది ఈ శ్లోకములో వివరింపబడినది,

పరమాత్మ ఏ విధమైన పకుపాతమును లేదు,
'రాగబ్వేషములును లేవు. అందువలన ఈ వ్యకి ఈ కర్మయే
చేయవలయును అన్సి, ఎవరికిని (పత్యేకముగ న్వతం(తముగ
వపరనూత్మ వర్నాటు చేయ లేదు,

/ ఉఅమృతవోహానీ

ఒకడు పాపము చేయుచున్నాడు; ఒకడు పుణ్యము
చేయుచున్నాడు; ఒకడు కష్టములు, నష్టములు, దుఃఖములు
అనుభ వించుచున్నాడు; వేరొకడు సుఖములు, లాభములు,
ఆనందము అనుభవించుచున్నాడు - ఏమియుకు హేతును
లేకయ, పనికట్టుకొని పరనూత్మ ఒకనిచేత పాపమును
చేయించి, కష్టరులు నష్టములు, దుఃఖములు అనుభవింప
జేయుట, "వేరొకనిచేత పుణ్యమును చేయిచి సుఖములను,
లాభ ములను, ఆనందమును అనుభవింప జేయుట, మరొకని చేత
వాపపుణ్య ములను మ్మశమయముగ చేయించి, కష్టములు, నఖ
ములు, దుఃఖములు సుఖములు, లాభములు అఆరందము కల
గలుపు గా అనుభనింప జేయుట ఎట్లు సంభవించును ? ఎన్నటికిని
అలు జమగదు, *నమో2.హూం సర్వభూ తేషు” అనిన పరమాత్మ
అబ్లు చేయునా ? ఆయనకు పక్షపోతను లేచే |!

అయితే ఎవకషు వేయుదున్నారు * ఎవరివలన ఈ పాప
పు ౩్థములు జఎఏగుదన్నవి ? మానవుడు తాను చేయవద్దని
ఎంతే అనుకొన్నను బువంతము గా జపగుచుళ్న వే అని నంచే
వాము కలుగవచ్చును, గీత మూశవ అధ్యాయములో
అప్పునుకు ఇట్టి (పశ్నయ్‌ వేశాడు _ “అ తేర (పయుక్షో
2.యం పావం చరతి పూమవః అనిచ్చన్న పి వారేయ జులాదివ
సియోా -9వ్రఖో (86) కృపా ! మానన్రశు ఇష్టముక్నను
లేపన్నను బలవంతముగా దేని చేత (వే రేవీంపబడి పాపము
చేయు చున్నా డో చెప్పుము,”

పంచమా ధ్యా య ము Ay

రః (సశ్నకును ఇ్రక్కన గంద్భాముశకును నంబం%ఘము
చలేకపో లేదు. అక్క_డ డానికి కొరణము కామము అని చెప్పి
నాడు పరమాత్మ, ఇక్క_డ స్వభావము అని చెప్పినాడు,

స్వభావము అనగా నేమి ? స్వ భౌవమనినను (పకృతి
యనినను ఒకకు. ఈ స్వభావము చాల బలమెేచది. అందు
వలన నే పరమాత్మ గీత మూజవ అ ధ్యాయములో “నవ్భృ౫
చేష్ట తే స్వన్యాః (పకృ శే ర్హాఎవానఎ (పకృతిం యాంటి
భూతాని న్మిగహాః కిం కరిష్యతి (8B) తెలిసినవాడు కావ
తన పూర్యజన్మ వాస నానుకూబముగ నే లోకమునందు (పవ
_ర్రీంచుచున్నాడు. సకల (ప్రాణులను తీవ తమ (మృుప్‌నే _
స్యభావమునే _ అనుసరిం చుచున్నవి, అట్టు వాననలనే అంటి
పెట్టుకొని నడచువారిని స్మిగహా చేను చేయగలదు? అనినాడు,
అనగ" (పకృతి ఇ స్వభ"ఎము- అంతే బల్వమెనది అని ఛావము

స్యభావము బలమైన చే, జయించుట కష్ట నావ్య మె; కాని
అసాధ్యము కాదు, ఈ విషయము తెలిసికొని సాధకులు
"పా చ్చరిక కలిగి యుఎతవలయును,

ఈ శోకములో మూస అంతయు చేయునది స్వఫావ మే
మట్‌,
అని చెప్పినాడు. స్వభావమనిగా (పక్ఫవి సంబంధిమై3 వాన
నయే, అనాది కాలమునుండి వచ్చుచున్న్ట్ట్రదియు పూర్వా
౪)

6h అ ను తహ హొ స్ట
పూర్వకర్మలచే కలిగిన "జేవమనుప్యాది శరీరములుగా పరిణ
మించినట్టిదియు, (ప్రకృతియొక్క- నంసర్లముచే ఆ యా థరీర
ములయందు కలుగు ఆత్మాఖిమానమువలన జనించునట్టిదియు
అగు వానన _ ఈ వాననయీ ఇంతయును చేయుచున్నది.
కాని అజ్ఞానులు ఇది (గ్రహించ లేకు తమచేత అన్నియును పర
మాత్మయే వేయించుచున్నాడనియును, తమ కీ కష్టములు పర
మాత్మయె 'కెచ్చిపెట్టినా వనియును అందురు, ఈ తత్త్వము
బాగుగ తెలిసినగాని, ఈ నంసారబంధములనుండి బయట
పడు న[క్రమమైన మౌార్షము "జెలియ లేరు తెలిసిన తరువాత
(పయత్న౦చనూ లేరు, అందువలన నే దయాస్వరూపుడైన భగ
వంతుడు మన హీతమునుకోరి ఒక్కొక్క. విషయమునే
అనేక సందర్శ ములలో అనేక విధములు మనకు తెలుపు
చున్నాడు, అంతియేగాని, “భగవంతుడు చేయడు; ఆయనకు
పక్షపాతము లేదు; ఆత్మ అంతకం'ట చేయదు; (పకృతివలన నే
అంతయును జకుగుచున్న ది. ఆ (పకృతికి ఆత్మకు సంబంధము
“లేదు; కనుక ఆ పాపవుణ్యముల ఫలములు ఆత్మకు నంబం
ధించవు” అని అర్థము చెప్పరాదు,

శో నాద_తే కస్యచి తాపం
నచ వ సుకృతం విభుః
అజ్లానే నావృతం జ్లానం

ఇ ఇ
తేన నుహ్యంతి జంతనః

౧౫

జీంచమాధ్యాయము bl

బంప్‌ ఘన్‌, అద శే, కస్యచిత్‌, హాసం, న, చః న్‌, సుకృతం:
విభుః, అజ్జానేన, అనృతం, జ్ఞ జానం, లేన; ముహ్యూంళి'!
జంక న,

టీక $=
విభు? = పరమార్శ,
కస్య చిత్‌ = ఎవవియొక్కయును,
వాభం = పోపమును,
సుకృతం హా పుణ్యమును కూట,
నాద_క్తే = స్వీకరించడు,
అజా'నేన = అజానము నేత,
షా గా
స్టా నర = జానము,
ఆవృతం కప్పబడియున్న ది;
శేన = అందుచేత,
జంతవః = సకల జీవరాసులును,
ముహ్యూంతి = మోహిీంపబడుచున్న ఏ.

తాం సరమౌత్మ స్వతం|త్రముగా ఎవనియొక పావపుణ్యముల
కోను సంబంధము కలుగజేసుకొ నడు. జ్ఞానము అజ్ఞానముచే కప్పబిడినదిః
అందువలన సకల జీపులు మోహాములో “ఫడిపోవుచున్నవి.. య

జ్‌

హే
క
m1 ఇల్లా

౪ మృ త్ర వా బా పూ ఈ. (౯ ఖై వ వి

ఈ శ్లోకములో ఎవరి పాప స్మ స్ట్‌ ములత్తోన్ను.
3 | ఇట క్ర వ్‌. వే
నూళ్మకు ఏస్సియును సంబంధము లేదని్యట్లః స కసన్నాత్సు క శీ

స్టే సే సే NN

Tee ee.
re eT DIE

52 అమృత వోఫీనీ

పె శ్లోకములో, పరమాత్మ ఎవరి చేతను పుణ్య్యమున్గుగాని
పాపమునుగాని చేయించుట బేదు. స్యత౦్యత ముగ అహేతు
కముగ్య ఎవరని వీ ఫలములు అనుభవింప జేయుట లేవని చప్ప
బడినది. కనుకనే ఎవరియొక్క పాపస్రణ్యములతోను పర
మాత్మక ఎంతమా తమును సంబంధము లేదు. ఆయనకు ఎంత
మాత్రమును అంటన్ర కనుక ఆ పాపవుణర ములయొక్క_
ఫలము ఆయన అనుభవిం-చవలసిన అగత్యము లేదు. ఎవరి పాప
వుణ్యములు వారే వేయుచున్నా ను. ఆ ఫలములను వారే
అనుభ వించుచూ్నూ క,

అయితే వారు ఎందుకు చేయవలయును ? వుంచి
చేయవచ్చును గదా 1! (పతివారును తమకు అహితమునే చేసి
కొనుచున్నా "లే !_ నిజమే. సర్త్రలయొక్షృ_ జ్ఞానము అజ్ఞానము
చేత కస్పబడినది, అందు చేత సమ్యుబును మోవాములో పడి
వోవ్రచున్నా గు, ఆ కారణమున స్వస్వరూపజ్ఞునము మరుగు
పడి దేహమే తా నిడి చేహాత్మాభిమానము చే, మర్ల
మరల పాపవుణ్యములు చేయుచుండుట, వాటి ఫలములను
అనుభనించుటకు అధోతోక ములకు యర (లోకములకు పోవుట
ఇళ్లు మోహములోపడి కర్మలు చేయుట, వాటిని అనుభవించు
టకై. చేవాములు ధరించుట, ఆ చేహాములయందు ఆక్మాథి
నరూపమెన మోహాము పొందుట్క దానివలన మురల
దాని కనుగుణమెన క గశ్చలయొక్క_ వాసన డత్సన్న మగుట, (=

వాసన చేత. మళల కర్మలు వేయుట, వాటియొక్క ఫలరూప
మైన శరములు, మగల వాటియందు ఆక్మాభిమానము _
ఇళ్లు అంతు లేపండ చానవాపరంపర (పవాహముగా పెరిగి
పోవును. జ్ఞానము అజ్ఞానముచే కఫ్పబడియుండుటవే ఈ విధ
ముగ జీవనము నాయము మోహసము[(ద్రములో మునిగి
పోవుచున్న ది,

శో, జానేన తు త దజానం
లం దః జ
దదింషాం నాశిత మాత్మనః |
తేషా మాదిత్యవత్‌ జ్ఞానం
వకాశయతి తత్సరమ్‌ | ౧౬

ప, వి జ్ఞానేన, తు తత్‌, అజ్ఞానం, ఏషాం, నాశకం, ఆత్యనః,
తేషాం, అదిత కావక్‌, జ్ఞానం, (పకాశయతి, కత్చరమ్‌,

టీక ;___
తు = కాస,
వపూం = ఎవరియొక్క,
తదజాన౦ = ఆ అజానము,
ళా
ఆత్మేనకి = పరమాత్మకు నంబింధిం చిన,
జానేన = జానముచేలే,
ల (షా
నాశితం = నరిం చిపోయినదో,
చేసాం కా వారియొక్క;

if అమృళవాపొన్సీ

నం = జనము

ఆదిత్యవత్‌ మూ సూర్వ్యునివ లె,

తత్చరం = సచ్చిదానందఘన పరమాత్మ త _త్వమును,
(పకాశయలి ౬ (వకాశింపజేయుచున్నది.

తా, కొని ఎవరియొక్క ఆ అజ్ఞానము భగవత్సంబంధమైన జ్ఞాన
ముచే నళించిపోయినదో, వారియొక్క జ్ఞానము సూర్యునివలె పరమాత్మ
యొక్క యథార్థ స్వరూపమును (పకాశింప చేయుచున్నది.

అమృతవాహిని :_

సకల జీవుల యొక జ్ఞానము అజ్ఞానముచే కప్పబడి
యున్నదని వై శ్లోకములో చెప్పబడియున్నది. అయిలే, ఆ
అజ్ఞానముచే కప్పబడయున్న జ్ఞానము అట్టు మనకు ఉస
'యోగములోనికి వచ్చుట అను (పశ్నకు నమాభాసము చెప్ప
బడుచున్నది ఈ శ్లోకములో. భగవత్సంబంధమైన జ్ఞానముతో
ఆ అజ్ఞ్వనము ననిం-చిపోయిన చో, అధముగా కప్పబడిన
"మేఘములు పోగా సూర్యుడు జగత్తును (పకాశింప జేసినట్లు,
ఆ జానము పరమాత్మ త తంమును ఉన్నదున్నటు (ఫఏఫకా
నింప జేయును. వ సస

అయిలే జ్ఞానము అజ్ఞానము వేత కప్పబడియున్నదికదా!

కప్పియున్న అజ్ఞానము జ్ఞానముచేత నళిం చిపోవలయుననిన,

ఆ జానము వది! కప్నబడియున్న లోపలి జనమా? ఆ జాన మే
ళా ఇ ఖా

సంచ మోధ్యాయము రికీ

అయినవో, ఆ జ్ఞునము ఎప్పుడును ఉండనే ఉన్నది, అడియే
క్రప్పియున్న అజ్ఞానమును సశింపజేయు నెడల అజ్ఞానము దానిని
మొదటనే కప్పలేకపోయొడిది. కప్పగలిగినదిగదా ! ఇప్పుడు
ఎకైన మనము ఆ అజ్ఞానము అను కప్పును తొలగించుక్‌ నిన
యెశల ఆ Mo ఇక తేన (పభావమును చూసగ లదు.

మహా(పకాళే ముగల దీపము; ప్రైన మట్టి పండ చేత
కస్పబడి యున్నది. లోపల ఉన్న దీపము అపఫరమిత (పకాశము
గలజే కాని అది మనకు ఉపయోగ పవవలయునసిన
పె కుండను ఏదో రూపమున తొలించవలయును,

ఇప్పుడు జ్ఞానమును కప్పిన అజ్ఞానమును జ్ఞానముతో నే
నన్తింస'జే యవల యును. అనగా కప్పబడియున్న జ్ఞానము వేరు,
కప్పిన అజానమును నశింపజేయు జ్ఞూనము చేవ అని తలంచ
వలయును, అజ్ఞానమును నళింప చేయు జ్ఞాన మేది ?

పదమూశవ అ ధా్యాయములో జ

“అమానిత్య మందభీత( మనంసాొ మోంతి రార వమ్‌ |
బఖర ప్రవాస నర సొచం (స మాత్మవిని, గవాః 1
(18-7)
“బంది యా స్థైషు వైరాగ్య నునవాంకార ఏవచ |
జన్మ మృతుర్ధ జరా వ్యాధి దుఃఖ దో పొనుదర్శనమ్‌ 1”
(18.8)

bb అమృత వాహినీ

“అన కి రనభివమ్యంగః ఫు త్త) చార గృహోదిషు |
నిత్యంచ సమచి_త్తకగ మిష్టానిష్టోపప తిను 1” (18-9)
“మయి బా నన్య యో గేం భక్తి రవ్యభిణారిణే |
వివ క్త చేశ సేవిత్య మరతి ర్ధనసంసది ॥” (18.10)
గ ర్శనమ్‌।
అధ్యా ర తాం నిత్యత్వం త్ర గ జర దర్శ |
వీతత్‌ జానమికి (పోక మజ్ఞానం వయదతో౭ఒనంభా |
Ey mE
(18.11)
“గౌరవమును కోరకుండుట్క దంభములేపండుట'
అహింస, ఓప్ప, మనోవాక్కాయములయందు వకవిధముగా
ఉండుట్క గురుసేవ, శుచిత్వము, 'స్టైళ్యము; మనోన్నిగహాము,

బ్రం[దియ విషయములందు షన లాగ రము, అహంకారము
"లేపండుట, జన్మము _ మృత్యువు = ముసలితనము వ్యాథి
మొదలగవాటియందలి దుఃఖములను, దోవములను విణా
రించుకొనుట్క స క్షత లేకుండుట,దారా సుత్త) గృహోదుల
యందు లంపటుడు కాకుండుట, ఇష్టానిష్టములు (పా పించి
నప్పుడు చి_త్తిమును చలించనీ నుక సమముగ ఉండుట, ఫర
మాత్మయందు అనన్య భావముతో చలించని భక్తి కలిని
యుండుట, పవ్మిశమున్కు ఏకాంతమును అయిన (ప దేశమునందు
ఉండుట సాంనారి జనులతో కలిసి ఉండకపోవుట, గురున్ర
వద్ద (శ్రవణము చేసిన అత్మ్మానాల్మివి వేకమునం జే స్థిరముగ
సిలిచి యుండుట, త_త్హ్వజ్ఞానమునకు ఫలమైన పరమాత్మను

పంచమాధ్యాయము ర్ట

సదా చింంతిచుకొనుట - ఇది జ్ఞానమని చెప్పబడుచున్నది -
అనిఉన్నది. ఇక్కడ చెప్పబడినట్లు ఆచరణయందు ఉంచు
కొన్న యెడ" కప్పబడియున్న టు నించి జానము
(పకాశిం చును కనుక యధార్థ జ్ఞాన సాధనము గనుక _ దీనిని
కూడ జానమనియే చెప్పిరి, ఈ జానముచేత అజానమును
నరింపశేసికొననబఖయును. అప్పూడు లోపలఉన్న జ్ఞానము
సూమ్యనివలె (వకాశిం చి, భగవద్దర్శ నము లఖింప బేయురు,
౯్రద్రితవత్‌ జూనం - (పకాశ యతి తత రమ్‌”.
ఫ్‌” క్షా ఎ
అనగా సూరుషడు వచ్చుట చేతే నకలపద్యాములు ఎట్లు
(పశాశించు దున్నవో, అళ్లు ఈ జ్ఞా-ము లభించుట చే భగవ
శ్ర త్స్వము ఉన్నదున్నట్లు మనకు గోచరించును,
న్‌. తదుద్దయ సదాత్మాన
౧ థి అద
_స్పస్మిష్థా _స్ప్వత్సరాయణాః .
గచ్చం త్యవునరౌవృ_త్తిం
జాన నిర్తూత కల్మమాః ॥ ౧౭
(ప య
పవి త ద్బుద్ధయః, తదాత్మానః, తన్నిషాః, తత్చరాయణాః,
గచ్చంతి, అప్పనరావృ త్సిం, జ్ఞాననిర్దూత కల్మషాః,
టీక ప
ఇ దె
తద్భుద్ధయ॥ ౨ ఆ పరమార్థత త్వమునం బే బుద్ధి
గలట్టయును;
(8)

68 ఆ మృ తహ హో ని

తదాత్నానః = దానియందే మనస్సు లగ్నమై
నట్టియును,
తన్ని పాక = చానియం బే నిష్పగలట్టియును,
తత ఎరాయణాః = ఆ పర మార్థిత _ల్త్యే మే ఆ(శయ
ముగా కలవారు,
జ్ఞాననిర్గూతేకల్మ పాః (సంతః )=జ్ఞానము వే పోగొట్టబడీన
పాొఫపముకలనా_రై,

అపఫున రావ్య త్తిం = ఫరమపదమును
గచ్చుంలి వా పొందు చున్నా రు.

తా. పరమార్థ త త్వమునందే దృఢాధ్యవసాయము కలిగిన బుద్ది
గలట్టియును, లగ్నమేన మనను ఘృగలట్టియును, నిష్టగలట్టియును, సరమార్థ
తత్త్వమే అ|శయముగా గల సాధుప్పరుషులు, “జ్ఞానముచేత తమ
పొపములన్నియు నిశ్శేషముగా నళించగొ, పరమపదమును పొందు

చున్నారు.

అమృతవా భా సి క.

అట్లి జ్ఞానము సూమ్యనివలె, పరమాత్మ త_త్త్వ్వమును
(వకాశింపచేయగా, ఆ పరమాత్మ త _త్వీమును సాయాత్క._
రింప చేసికొనిన మహాత్ములను ఈక్లోకములో వర్ణించి చెప్పు
చున్నాడు, నొరియొక్క_బుద్ధి శేవలము పరమాత్నే తత్త్వము
నంచే నిశ్చయాత్మక మై సంచరించుచుండును. నకల చరాచర
౪సషంచనును స్యాం సకల జీవనముడాయముల యొక్క

పంచమాధ్యాయము b9

వాదయసీమల ॥ ల్లియున్న వాత్సల్యు సౌశీల్య సౌలభ్య జ్ఞ జూన
CJ క్వ్యాదికల్యాణ గుణమహూోదధియును,(_పేమమ యుడును, ఆనంద
ముయుడును, నర్నజ్ఞడును, సర్వత క్తి కిముంతుడును, సరో త్త తము
డును, సకలలోకశర ణ్యుడు నైన భగవంతునియొక్క_- గుణ
(పభావ లీలావై భ వములయొక్క_ తే త్త మును సరహస్యముగా
సంకయ విపరకియురహిత ముగా శెలిసికొని, నడా, సర్వదా,
సర్వత అచంచలమైన నిశ్చయము కలిగి యుండుట వారి
అత.ణము, వారిరమొక్క_ మనస్సు (పేమామ్మృత మహో వ
వుముపో త్రముడు. అయిన భగవంతునికం కు బ్లకరమైన సము స్త

విషయముల నుండి పూర్తిగ విర క్తిచెంది, ఆయనయం చే
తన్న్మయమె సదా సరదా ఆయనచే చింతించుకొనుచుండును,

వారు అట్టి సచ్చిదానం దఘనునియం బే స్థిగముగనిలి చి
యుందురు. వారికి ఆ పరమాత్మయే పరమగతి, పరమా
(శయము, జానమును కప్పియున్న అజానము సమూలముగ
నళించిపోవుటవేత జ్ఞానము (పకాశించగా అంధన కారణము
అన శుభాశుభ కర్మలును, రాగ జ్యేపొది దుగుణములును,
విశేపము, ఆవరణము మొదలగు దోవములును అన్ని యును
చూ _ర్తిగ తొలగిపోయిన వారు. పీకు మరల తిరిగిరాని పరమ
పదమునకు అధికారులగుచున్నా రు,

అవతారిక ;-

కే అట్టి మహాత్ములయొక్క.- సమత్వ్యమును శప
చున్నాడు,

గ/|

అమృళ వో హీ ని

ర్త విద్యావినయ సంపన్న
Cn
(బాహ్మజే గని హస్సిని |
శుని చవ శ్యపాకేచ
వండితా నృమదర్శినః H ౧౮

స, వి ;_ _విద్యావినయ సంపన్నే, (బ్రాహ్మణే, గవి, హస్తిని, శుని,

చ, ఏవ, శ్వపాశే, చ, పండితాః, సమదర్శినః,

టీక ఫా

విద్యా వినయ సంపన్నే =విద్భ యును, వినయమునుగల,
(బావ్మా ణే జ (బావ్మాణునియందును,

గవి = అవునందును,

హస్తిని = వనుగునందును,

ఫునిచ = కుక్కయందును,

శపాకేచ = కుక్కను వండుకొని తిను చండాలుని
యందునుకూడ,

పండిళాః = పండితులు,
సమదర్శినః = సమమైన దృష్థిగలవారుగ ఉందురు.

తా, పండికులై న వారియొక్క దృష్టి విద్యావినయ సంపన్నుడైన

(బాహ్మణునియందును, అవృనందును, ఏనుగునందును, కుక్క యందును,
ఛండాణనియంగును సమముగనే ఉంధ్లును,

వంచమాధ్యాయము ui

అమృతవాహిెని ;-

పండితు లనగా ఎవరో విచారణ వేయవలసి యున్న ది,
పండిశశబ్లమునకు “మేపాం జా నేన నాశిత మాత్శనః అజ్ఞానం
శే పండితా” “ఎవరియొుక్క_ అంతఃకరణమునందలి అజ్ఞానము
జ్ఞానము చేత నళించినదో వారు పండితులు అని శంకరా
చార్యుల వారును, “నమదర్శిత్వ మేవ పాండిత్యం” “సమదర్శి
త్వమే పాండిత్యము" అని ఆనందతీస్థలును, “ఫం డి-ా;
ఆత్మ మా భాత్మ్యనీదః” “ఆత్మయొక్క. యధార్థ స్య పమును
తెలిసినవారు పండితులు? అని రామానుజులును “ఇయమేపాం
జ్ఞానేన నాశిత మాత్మనః అజ్ఞానం తే ఫండిశాళి అని హను
మంతుడును, “పండితా_న్తత్వ యా థాత్మవిద౪ో 'త_త్త ము
రమొక్క యథార్థ స్యరూపము తెలిసినవారు పండితులు” అని
శేశన కాక్మీరభట్టాచారు$ లును, “పండి కఃజ్ఞానినః” “పండితు
లనగా జ్ఞానులు" అని మధుసూదన సరస్యతులను నిర్వచనము
చేసియున్నారు.

సచ్చిదానంద ఘన పర (బహ్మాముయొక గయ ధార్థ
తత్త్వమును బాగుగ అనుభవరూపముగ శెలిసినవారే సిద్ధ
పురుషులు, మ హోత్ములు, విద్యా వినయ సంపన్నుడైన
(బాహ్మణునియందును, పరమపవి[త జంతువై న ఆవునందును?
వనుగునందును, కు_యందునుు, చంజాలుని యందును సమ
బుద్ధి కలిగియుండుట వారి లక్షణము, పండితులను గు_ర్గించూ

ta అమృశ వాహిని

టకు ఇజే ఆధారము. మానవులలో ఊఉ లృ్తమో త్రము
జన (బ్రాహ్మణుని చండాలుని పశువులలో ఉ త్త
మో త్రమమైన గోవును, మధ్యమ తరగతికి చెందిన వనుగును,
కీచమైన కుక్కను ఉదావారణముగ చూవించి పండితుల
యుక్క_. సమదర్శిత్య మును మచ్చుకు చూపించుటయైనది. ఈ
విధముగ సకల జీవులయందును వారు సమదర్శులుగ ఉందురు.

వారియొక్క సవుదర్శితము వవహోరమునందు కేసి
పెట్టుట ఎట్లు? సర్వత్ర వ్యవహారము ఒెకేవిధముగ ఉండునా!
అట్టుండదు., సమత్వము భావమునకు సంబంధించినదిగాని,
శాహ్యమైన కర్మకు సంబంధించినది కాదు, ఒకరియందు
తక్కు_వభావముు ఒకరియందు ఎక్కు_వభావము 'లేకుండ వారి
(వేమ సర్వ(త్ర సమముగా నుండును. ఆకలితో తనచవోటునకు
వచ్చినవారిని; ఫీ (బాహ్మణులా, త త్తియులా; వైళ్యులా,
భూ దులా, చండాలురా = ఈ మొదలగు ఆలోచనలు లేక
ఎవనై నను సరియీ (సేవతో ఆవరణముతో భోజనము
పెట్టును. తనవానై_న (సేవతో అదరణముతో పెట్టుట, లేని
యశల ఎందుకు వచ్చినదిరా అని ఏిసుగుగొనుచు పెట్టుట
ఉండదు, తనకు చేతనైన సొహాయ్యము చేయుటలో దుఃఖ
నివారణ చేయుటలో, మానవులని, జంతువులని, మానవులలో
(బాహ్మాణుకని, చండాలుడని, జంతువులలోకూడ ఆవు అని,
కుక్క_లని భీదచె౦ంచకుండ, అన్ని టయొుక్మ_ అవసరములు శ లీ

3 bd
పంచమాధ్యాయము BB

యున్న ౦తవరకు నెర వేర్పుటయే, ఆ అవసరములు నెర 'వేర్పుట
కూడ వారికి పీతముకలుగుట్క, నాటికి ఉపయోగపడుటను
దృష్టిలో ఉంచుకొనియే చేయును, అందువలన పైకి (క్రియా
రూపములో మా(తము భేదము కనుపడుచునే యుండును,
ఆకలియెన మానవుడువచ్చిన అన్నము పెట్టును. అన్రు వచ్చిన
గడ్డి, జనపకట్ట "మొదలగునవి "వేయును, అంకేగాని, “చేను
సమదర్శిని, నాకు అన్నియు సమాన మే అని మానవునకును,
ఆవునకునుకూడ అన్న మే పెట్టుటయో, తేక గడ్డి, జనుపకట్ట
వేయుటయో చేయడు, అక్ష ఈయన సమదర్శి ఆయిన,
మానవునకు అన్నము, అవుకు గడ్డి జనుపకట్ట -వేయునేవిం
అనియుర్కు ఈయనకు ఈ భేనము ఎందుకు అనియును, ఈ
భదము ఉన్న వాడు సమదర్శి ఎట్లు అగును అనియును తలం-చ
రాదు, ఇళ్లు అన్ని వె వులనుండియును, అన్ని విషయములలోను
అని తెలిసికొన వలయును,

ఇది బాహ్యమైన వ్యవహారము విషయము,

ఇంకొొకవిధముగకూన సమదర్శిత్వమును విభారణ
వేయనలయును,

పరమాత్మ సకలభూతములయందును లోపల బయట
కూడ వ్యాపించి యున్నాడు, వారు ఆ పరమాత్మను సర్వ(త్ర
సమముగా మూతురు, (పాపం చిక దృష్టిలో ఇది పవిత్రమైన

ba అమృత హహీని

వ స్తువ్చ, ఇది అపన్మితమైన వసువు, ఇది ఉత్తమమైనది; ఇది
సీచమైనది, అందుచే పరమాత్మ ఈ వస్తువులలో ఎక్కువగ
వ్యాపించి ఉండును, ఈ వస్తువులలో తక్కువగ వ్యాపించి
ఉండును అని అనుకొనక, అన్నిటియందును, మానవు" లో
ఉ తమో త్రముశై న (బాహ్మాణునియం నును, సీదాలిని చుడుగ
భావింపబడు చఎడాలువి యందును, సశువులలో ఉత్తమమైన
ఆవునందునుు మధ్యమ మైన వనుగునందును, నీచమైన కుక్క
యందునుకూడ సమముగానే పరమాత శవ్యాపిం చియుండుటను
వారు మాచుచుందువ కాన నర్భత్రే సమముగ వ్యాపంచి
యున్న పరమాత్మిను చూతురు, అట్టివారిని గురించియి “వాసు
"జీవ స్పర్వమితి సమనో త్మ సుదుర్ల భః అని గీతలో చెప్ప
బడినది. కనుక అట్ట మహా పురుషులకు సర్వ(త్ర పరనూత్మదృష్ట్‌
ఉండుట చేత సర్యత్రే సమద్యష్టి సవాజమైపోవును. సర్య(త్ర
సమదృష్టి సహజమైపోయినప్పటికిని, లోకదృష్టితో వ్యవ
పోరమునందు యధాయోగ్యమైన భేదము ఉండనే ఉండును:
వగవవోరములో భేదమున్నను పరమాగ్థదృష్ట్రళో సమత్వము
నకు ఎంతమా(తమును అడ్డు లేదు, కనుక, ఇట్టి త త్వజ్ఞునులై న
ముహోాపుచుషులు వ్యవహార దృష్టైలో జీవనము దాయమునకుగాని
జీవికిగాని విపత్తు కలిగినప్పుడు; భీదభావము ఎంతమా(తీమును
శేపండ, ఆ విపత్తును నివారణ చేయుటకు యథాశ క్రి యథా
'యూగ్యముగా (పయత్నీ ంచుదుగు,

ప౦ంచపవా ధ్యా యము bs

అంతేగాక, నమః ఆనగా పరమాత్మ. అందరియందు

సర్వత్ర పరమాత్మ నే చూచువాడు సమదర్శి, ఇట్టి సమదర్శియే
పండితుడు.

SAU ఇహైవ శై ర్లిత స్సర్షో
జ కళ సామే స్ట సితం మనః ।
నిద్దోషం హి ల సం. (బహ్మ
తస్మా దృహ్మశణి తే స్థితాః i దః

”

ప. వి ఇహ, ఎవ, తె క, జీఠః, సర్గః, యేషాం, సామే, స్థితం,
మనః, నిర్జోషం, హొ సమం, (బ్రహ్మ, తస్మాత్‌,
(బహ్మణ్‌, శే, స్థితాః,

టీక 5.

ఏహెం = ఎవరియొక్క,

సొమ్మే = సమత్వమునందు,

స్థితం = నిలిచియున్నదో,

EX: = వారిచేత,

(9)

BB అమృళ వహీ

హీ = ఎందుల కనగా,

(బ్రహ్మా = సర(బహ్మము,

నిర్గోహం = దోషరహిలేమైనదియును,
సవుం = సనుముగా నుండునదియును,
తస్మాత్‌ కాబట్టి,

(బ్రహ్మణి = సర బహ్మామునందు,

తా, ఎవరియొక్క- మనస్సు సమత్వమునందే నిలిచియున్నదో,
వొరిచేత బంధనరూపమైన ఈ సంసారము ఇక్కడనే జయించబడినది,
కారణమేమనగా _ పర్మబిహ్మ వస్తువు ఎంతమ్మాతమును దోషములు
లేనిది, సమ స్తమునందును సమముగా నుండునది కాన, సమదర్శులై న
వారు అ సర బహ్మముగందే స్థిరముగా నిలిచియుందురు,

అమృతవాభాని $=
ఈ శ్లోకములో కూడ సమదర్శులై నవారి వై'భవమే
జప్పబడినది.

“విద్యావినయసంపన్నే (బ్రాహ్మణే గవి హస్తిని |
శునిమై వ శ్రంపాకేచ పండితా స్పమదర్శినః 1” అని చెప్పిన
(పకారముగా సర్యభూతములందును సమభావము కలిగిన
మహాత్ములు ఇక్కడ నే సంసారబంధనములను (తెంచు

వేం చనోధ్య్య యను bt

కున్నారు, అనగా (పారబ్ధకర్మరీళ్యా వారి శరీరమునకు ఇంకను
అయుప్కాాలము మిలియుండుటచేతు ఈ లోకములో వాకు
న్నను ముక్తు'లే, సంసార బంధనము తేమియును వారికి లేవు
సర్య(త్ర వారికి పరమాళ్మానుభవము ఉండనే ఉన్నది, ఇంక
వారికి ముక్తదశకాక మేమి ? వారు చేపట్టిన వస్తు వెట్టిది ?
నిరోవం హీ సమం (బ్రహ్మ ఆ పర(బవహ్మాత త్త (ము దోవ
రహిత మైనది. సత్త | రజ _స్తమా గుణములుగాన్వి వాటికి
సంబంధిం-దిన రాగ బ్యేషములుగాని, రాగ బ్యేవములకు
సంబంధించిన విమమత్వముగాని లేనిది ఆ పర్యబవ్మాత త్త (ము.
"నర్వేభ్యః పావేధ్య ఉదితః” “నకల పాపములకు అతీతమైనది”
(ఛాందోగ్యోపనివత్‌ 1! “వీపు ఆత్మా అపపహాతపాప్మా విరజో
ఏిమృత్యు ర్విశోఖో విజిఘ తో్పోఒవిపాసకి (ధాం. ఉ
8-1-15) “ఈ పరమాత్మ పుణ్యపాపములు, జరామృుత్యువులు
చేనివాడు. శోజరహితుడు, ఆకలిదప్పులు లేనివాడు అని (శ్రుతి
చప్ఫుచున్న ది. కనుక పర(బహ్మవ స్తువు నిర్జాషమైనది, భగ
వంతుడు అఖలహేయ (సత్యనీపడు, అంతమూా(త్రమేకాక సకల
కొలాషణగుణ మహోదధి, సత్య కాముడు, సత్యసంకల్చుడు.
స ర్వేశ్వ లేశ్వరుడు, అట్టి పర(బహ్మామునందు నడా నిలిచి
యుం౦ండువారు గనుక మవోత్ములుకూడ నిర్ణోషులు, వారు
కూడ నత్త్య రజ స్తమోగుణముల కతీతులై ఉందురు.
కనుక నే వారికికూడ రాగ బ్వేపాదులుగాని, విపమబుద్ధిగాని
శేక, ననుత్యము వారికి సహాజమైపోవ్యను,

గ్రిగ్టే అమృత వోహీని

అదతారికీ*

ఇంగను అట్టి మహాత్ముల లక్షణము చెప్పుచున్నాడు.

శ్లో॥ న వపహృష్య (తియం [ప్రావ్య
నోద్విజే (త్వావ్య వ్యానియమ్‌
బరబుది రసమ్య్మూఢో
థి ఠా
(బహ్మవి దృహ్మ ణి స్థితః l ౨౦
పవి ;__న్మ [సహృష్య్యేత్‌, [పియం, పాస్య, న ఉద్వి బేర్‌

(పాష్య, చ, అ్మపియం, స్థిరబుద్దిః, అసమ్య్మూఢః,
(బిహ్మావిత్‌, [బహ్మాణి, సతః,
టీక ౩

మీరబుది? = పరమాత్మయం జే సిర మెన బుది
యథ థి 2 థి
కలిగినట్టియు,
అనమ్మ్మూఢః = గంశేయము, (భమ) మోహము ఎంత
మాత్రమును లేనట్టియు,
బవహ్మాణి సితః = నర౦కాల న రాంవనలయందును పర
' థి వ పల్టీ
మాత్మయం'బే [తికరణములవేతను
నిలిచి ఉండునటియు,
రి
(బహ్మాపిత్‌ = పరమాక్మానుభవము కలవాడు,
(ప్రియం ఆంస్ట మన దాన్‌స్‌;

సంచఛమాధ్యాయ ము క

(ప్రాప్య = పొంది,

న (సవా సేత్‌ ne నంతోసనీ.౦ంచడు,

అ ప్రియం (పాప్యచ = అనిష్ట మైనడానిని ఫొందికూహ
నోద్యిజేత్‌ = దుఃఖంచడు,

తా. స్థిరబుద్ధి కలవాడును, సంశయము, (భమ, మోహము _ ఇవి
ఎంతమా[తమును లేనివాడును, సర్వకాల సర్వావస్థల యందును
పరమాత్మయందే (తికరణములచేతను నిలిచియుండువాడును, భగవ
దనుభవ సరుడును అగు మహాత్ముడు లోకములో ఇష్టములఖించినప్పుడు
సంతో షించుట, అనిష్టము లభించినవ్వుడు దుఃభించుట చేయడు.

అమృతవాహిని =

ఫర మోత్క్భృష్టస్థితిని పొందిన మహాత్ముల లతణములు
చెప్పబడుచున్న వి. భగవదనుభవపకులె న మవోత్ములు జాగ
త్సష్న సుషు_ప్ప్యవస్థ లోను, భూత భవివ్య ద్భ్య_గ్రమాన
కొలములలోనుకూడ కాయేన మనసా వాణా భగవంతుని
యందే నిలిచియుందువు. అట్టి మహోత్ములను గుర్తుపట్టుట
ఎట్లో చెప్పుచున్నాడు, వారిబుద్ది అన్ని అవస్థలలోను, అన్ని
పరిస్థితులలోనుకూడ స్థ మైనగా ఉందును, వసరిస్థితియుకూడ
వారి బుద్ధిని చలింపచేయ లేదు. వారియొక్క అంతఃకరణములో
సంశయములుగాని, (ఛభమగాని, మోహముగాని ఈవణ్మా(త్రము
కూడ ఉండను. వారికి వాసనలు కాంతులు నళించినపి.
ఆకారణమున, వారికి ఇస్థానిష్ట్రములన్న వి తేనేతేవ్ష. లోక

kl అమృళ మహా హీన

ధర్మముననుసరించి చూచినను ఇష్టము లభించినప్పుడు సంతో
పీం+చరు. అనిష్టము లభించినప్పుడు దుఃఖం-చగు. (ప్రారబ్ద
కర్మానుసారముగ ఏది లభించిన డానినే నిర్గ ప్తతతో “యదు
ద్భవ్యం భవతు భగవన్‌ పూర్యకి ర్మానురూపం 0” అని
ఉందురు,

గో! బాహ్యస్పర్శే ష్వస కాత్మా
వింద త్యాత్మని యత్సుఖమ్‌ I
స |బహ్మయోగయు కాత్మా
సుఖ మక్షయ మచ్చు తే [1 ౨౧

ప, వి :_ బాహ్యస్సర్మేమ, అస క్తాత్మా, విందతి, అత్మని, యత్‌,
సుఖమ్‌, సః, | బహ్మయోగయు క్రాత్యా, సుఖం, అక్షయం:
అవ్నతే,

టీక 1.
బావ్యన్సర్మేమ = వాహ్యువిషయములయందు,
అసక్తా'త్మా = ఆన క్తిలేసి అంతఃకరణము కలవాడు,
ఆత్మని = అంతఃకరణమునందు,
యత్సుఖం = న సుఖమును ౨ భ గవద్ధా్యనమునలన

కలిగిన ఏ సుఖమును _

విందతి = ఫొందుచున్నా డో,
సకి ఇ వోడు,

సంచమాధ్యాయ ము |]

(బ్రహ్మ యాగయుక్తాత్కా = న చ్చిదానందఘన పర
(బిహ్మమునందలి ధ్యాన
యోాగమునండే నిలుకడ
కలిగిన మనస్సు కలిగిన
వాడై,

అక్షయం = నాశరహిీత మైన,

సుఖం = ఆనందమును,

అశ్ను లే __ అనుభవించుచున్నా డు.

తొ, బాహ్యావిషయములయందు ఆస క్తిలేని మనస్సు కలవాడు,
అంతఃకరణమునందు ధ్యానమువలన కలిగిన ఆనందమును పొందు
చున్నాడు, తరువాత వౌడు సర|బ్రహ్మాధ్యానమునందే నిలుకడకలిగిన
మనస్సుకలవాడై , అంతములేని ఆనందమును అనుభవించుచున్నాడు.

అమృతవాహాని ;_

సాధకుడు పరమాత్మ ధ్యానము చేసికొనుచున్నను
బావ్యావిషయములయందు అనగా (పాపంచిక భోగముల
యందు ఆసక్తి ఉన్నంత కాలము, ఆ థ్యానమువలన కలుగ
వలసిన ఉన్నతి కలుగదు. కనుక చావ్యావిషయములయందు
ఆన శకి పూర్తిగ వోవలయును. అప్పుడు భగవ ద్ధ్య్యానమువలన
అంతఈకరణములో ఒకరకమైన సొ _క్ల్వి కానందము కలుగును,
ఆ ఆనందము అనుభ వమునకు వచ్చుటతోడనే ఇక మనస్ఫును

ల్లీ ఆమ్మ కతవోహీవ్సే

బావ్నావిషయములమిోదికి పోనీయకుండ ఆపవలసిన కష్టము
ఉండదు, ఆ సుఖమును మరిగిన మనస్సు సవాజముగనే భగవ
ద్ధ్య్యానమునందు మగ్న మగును, మనస్సు ఆ పర(బన్మా
ఛా్థనమునం దే స్థిరముగా నిలుకడ చెందినంతనే అతడు
నాశనము లేని _ అనగా ఇాళ్యత్యమెన _ (బ్రహ్మో నందమును
అనుభవించును,

ఈ శ్లోకములో సాధకునికి గొప్బ హాచ్చరిక కలదు.
సాధకుడు (వాపంచిక భోగములయందు యె. రాగ్యమును
కలిగియుండవలయును, మనస్సులో ఆస_క్టి ఉండును. దానిని
సాధకుడు (గ్రహించలేక తన మనస్సును నమ్మి నాధన
సాగించుకొనుచుపోవును, మంస్సులో. ఆ ఆస క్తి నెమ్మది
నెమ్మెదిగా, సాధపనకు 'ెలియకుండగ నే, వుప్టిని చెందు
చుండును. అభ్యాత్మికసాధనలో ఎంతోవై కిపోతిననుకొను
వాడు సెతము ఎప్పుడో ఒక ప్పుడు అకస్మాత్తుగా (క్రిందకు
కూలుట జమగచుండుటకు అస _క్రియీ కారణము, అందువలన
సాధకుడు (పతితణమును ఎంతో "హెచ్చరిక కలిగి సాధన
రంగములో ముందుకు నడక సాగించవలయును. లేనియెడల,
సమయముకొరకు వేచియుండి, వ కునుకుపాటు సమయము
లోనో, జఉజాగియున్న ఆ అన క్లి అను వెద్దపాము ఒక్కసారి
కాటు అందుకొనును,

స్‌

బక్కొ_క్కవ్యాధి పైకి “తెలియకుండ లోలోపలే
వృద్ధి చెంది, మానవుని ఒక్కసారిగా (సమా దావస్థలోనికి

ప ౦చ మా ధ్యా య ము 13
తెచ్చును. అట్టిది ఆళి, ఎక్కడను మట్టి దొరకని పెద్ద పెద్ద
రాకిభవనములలోకూడ మొలిచి, ఎన్ని సారులు “పెరికి పార
వై చినన్కు అక్కడనే మెట్ళి మెల్లి గా సారమును (గ్రహించి
వృద్ధిపొం దెడు రావి, మల్లి వృత ములవంటిది ఆన క్రి, (బ్రహ్మ
లోక భేగములయందు సై తము మవోనై రాగ్యము కల
వారము అనుకొని పట్టుదలతో సాధన చేయువారియొక_, వీమి
యును తడి భేని, శుష్మమొన అంతఃకరణ ములలభలోకూాన ఈ
ఆన_క్తి తెలియకుండ సారమును (గహించి వృద్ధిపొంచు
చుండును, విషియోాపభోగములు అను ఆహోరమోాయకుండ
ఉపవాసములతో ఎంత శుపి_ంపచేసినను, ఆ ఆసక్‌ అంతః
కరణములోని స్వల్చాతిన్వ్నల్బమ్ములె న సందులనే ఆధారముగ
చేసికొని వృద్ధిపొందుచునే ఉండును, కనుక సాధకుడు ఇాల
హెచ్చరిక కలిగి ఉండవలయును,

నివయములను అంతఃకరణము ఎబంతేమా( తేము న్మరించి
నన్కు అది అస్షికి సారవంతమైన ఆవరమే. సాధకునకు
తెలియకుండ విషయస్మరణము జరుగుచుండును. భరము
నె రాగ మున్న దనుకొనువాడు కూత | పతిశ ఆము చిన్ని చిన్ని
విషయములనుకూడ ఎట్లు స్మ్రరించుచుండునో చూడుడు,
పండుకొనుటకు ఈరోజు సౌకర్యము లేదే అను భావము కలిగిన
దనుకొనుడు. ఆ భావము దాగి బలహీనముగా ఉన్న ఆన క్రికి
ఒక బలవర్ధక మైర దివ్యావధమువ లె బలమిచ్చును, తనకు

(10)

74 అమృత పాహీాసీ

గౌరవము లభించవలయును అను భావము అంతకం కును
జబజలకరము, ఇట్టివి సాధపనకు తెలియకుండ అంతఃకరణములో
(వరికు ఇమును బయలు దేకుచునే ఉండును, ఇట్లు చక్కగ
తనను తాను పోషించుకొనుచు తెగబలియును ఆసక్త

సమయముఫొరకు వేచి అవకాశము వచ్చినప్పుడు తల(కిందు
లుగా పడ(దోయగలదు.

ఈ స౦ందర్శమునే ఇ్రంకొకరకముగా రెండవ అధ్యా
యములో వబది తొమ్మిదవ శ్లోకములో చాచ్చరిక ఇచ్చి

కనుక ఏనాటికి అంతఃకరణములో అస క్తి వూర్తిగ
నళించిపోవునో, లేక ఇక (బతికిబట్టగట్టని స్థితికి బలహీనమై
పోవునో, అప్పుడు ధ్యానము చేయుట చేత అంత$కరణములో
ఒక విలక్షణమైన సా త్తి ౧కానందము అనుభ వమునకువచ్చును,
ఆ రుచి మరిగిన మనస్సు ఇక దానిని విడిచి సెట్ల లేదు. అస్థిికి
వచ్చువర శే మనస్సును బాహ్యూవిషయములమిోదికి పోనీయ
కుండ ఆపనలసిన కష్టము, ఆ కష్టము ఇక ఉండదు, ఆ హేతు
వున మనస్సు పరమాత్‌ a థా్యానములో బాగా స్లిరత చెందును,
తరువాత అతడు శాశ'తానందమునకు అర్హ వగుచున్నాడుం

అనతాదిర్ర ల

బాహ్యూవిమయనులయందు అసక్తి లేషండుటచే ఫర
నొర్థ(సా _ప్రీన్‌ చప్పి, ఇప్పుడు ఈ న్లోళములో బాహ్యా

నంచమాధ్యాయము 1

విషయములయందు ఆస క్తి దుఃఖములకు కారణము అని
నిరూపించి, ఆస_క్టిని తప్పక విడువవలసినదిగా హాచ్చరించు

లో రే హి సంస్పర్శజా భోగా
దుఃఖరోోనయ ఏవ శే !
అద్యంతవంతః కౌంతేయ |!
న తేషు రమతే బుధః ॥ ౨౨

సం వి యే, సొ, సంస్పర్శజాః, థోగాః, దుఃఖభయోనయః,
ఏవ, 'తే, ఆద్యంతవంతః, కౌంకేయ, న, లేసు, రమతే?

బుధ!

టీక 1

కొంతకేయ! = ఫీ అర్జునా |

స౦ంస్పర్శజూః = ఇంద్రియములకు విషయములకు
సం యోగము కలుగుటవలన వుట్టిన,

భోగోక = సుఖములు,

యే (నంత) = వని కలవో,

కే = అపి

దుఃఖచయోానయ వవ ౬ దుఃఖములీ హీతువులగు

చున్న వి;
పొ కా నీలయన;

|| అన్బుత వాహిని

అద్యుంతవంత; ఆ అదియును అంతమును కలవి.అనగా
అనిత్యములుు

(తతః = అందువలన)

శేషు = ఆ సుఖములయందు,

బుధ$ = వివేకము కలవాడు,

న రమతే = (వీతిచేయడు (అనగా కాంథపొందడు),

తా, అర్జునా | ఇం[దియనులు విషయములయందు (సవ ర్రించుట
వలన కలుగు సుఖములు, నిలకడగ ఉండునవి కొకపోవుటజీ _ అనగా
ఆద్యంతములు కలిగి నళించెడివగుటచే. దుఃఖములకే కారణములగు
చున్నవి. కనుకనే యథార్థము నెరిగిన బుధులు వాటిని కౌంక్షచేయరు,

అమృతవాహిెని $=

బావ్యా విహయములకును, ఇం(దియములకును సంయో
గము కలిగినప్పుడు (భమచేత సుఖభాంతి కలుగుచున్నది*
అందుచేత వాటిని భోగములుగా తలచి అజానులు కోరు
చున్నారు. యథార్థ మాలోచించిన అవి దుఃఖముల్తే
కారణములగుచున్న పి,

మిడుతేలు జ్యాలనుచూచి, అజ్ఞానము చేత,ను వోసుఖము
కలుగునని (భమించి, రాబోవు మహోభయంకరమైన పరిణా
మమును తెలిసికొన తేక. గుంపులు గుంపులుగా ఎగిరి ఎగిరివచ్చి
దానిలోబడ్‌ దగ్గ మైపోవుచున్న వి, అ బేవిధమున అజ్ఞానులై న

పంచమాధ్యాయము ir

మానవులును (పాపం చిక వివయోపభోగము జే సుఖహీతు
వులుగా భావించి, అపరిమితమైన ఆన క్రితో, వాటిని అనుభ
వించుట కే విశాంతి అనునది ఎరుగక 'రాతిందివదులు
(పయత్నములు సలునుచున్నారు. చివరకు మహాదుఃఖములనే
వొందవలసినవారగుచున్నా రు, ఇది తెలియలేపండ నున్నారు
మానవులు,

ఈ వివమయములే సుఖహేతువులని తలంచి అనుభ
వించుటచేత మరల మరల అనుభవించవలయుననెడి ఆన క్షి
వృద్ధి చెందును, ఆస క్తిచేతనే కామము, డానికి విఘ్నుము
కలుగుననుకొనినప్పుడు (క్రోధము _ రిక అనర్థ్ధదాయకమ్యులె న
దుగ్గుణములన్నియు ఒక్కు_మ్మడిగ కలుగును, ఆ గుణము
లున్న చోట అ నేకవిధములె న, నీణాతినీచము లగు దుర్గత్ను
కాములునుు దురాణారములును వచ్చి ఒక్కుమ్మడిగా ఆ
వ్య క్లిని చుట్టుముట్టును, ఇక ఆతని జీవితమే పాపమయమైం
వోవును. డానికి ఫలముగా బ్రవాపరలోకములు రెండును జెడి
వోయి, ఇక్క_డను అక్క_డనుకూడ అపరిమితేము లై న భయంకర
బాధలు యాతనలు అనుభవించవలసి వచ్చును. ఇంతేగాక,
ఆభోగము లనుభవించుటకు వ యే పదాగ్గములు వ్యక్తులు
సాధనములుగ తలంచుచున్నారో, ఆసమ_సమును క్షణ
భంగురమగుటవేత మాటిమాటికి నష్టనైనశీంచిపోవుచుండునుః
అస్ఫుడు దుఃఖమును పొందుటయేశాదు ౬ వాటియొక

ఆని

ty అమృళహాహిసే

గంబంధము చేత కలిగిన సంస్కారములు మాటిమాటికిని జన
కమునకు శెచ్చుచుండుటచేత మానవుడు సడా దుఃఖనము[(ద
ములోమునిగి అపరివితముగా బాధపడుచున్నాడు, నె _ర్రి (బద్దలు
కొట్టుకొనుచు వడ్చుట, అరచుట చేయుచుండును,

అంకను _ అజ్ఞాని మిగిలినవారికంబ తోను అన్నిటి
లోను ఎక్కువగ నుండవలయునని తలంచుచుండును గాన,
భనములోగాని వ స్తుసామ(గిలో గాసి, చేరు పతిప్షలలోగాని,
ఇంక వవివయములోనై నను తనకంకు ఇతరులు ఎక్కువగ
నుందురేమా అను అనుమానము కలుగునప్పటికే భయము,
అసూయ అగ్నివలె వారి హృదయమును కాల్చి చేయుచుండును'

జ్యాగ_త్తగ ఆలోచిం చిన యడల వివయసం౦ం యోగము చే
కలిగడి భోగములు వా స్త్రవమునకు సరగధా దుఃఖముల"కే
కారణములగుచున్న వని తెలియగలదు, వాటియందు సుఖ
నున్నది వమాగ్రమునులేదు. అజ్ఞానము చేత సుఖముగా. తోచు
చున్నది. కనుకనే కృష్ణభగవానుడు ఈ (ప్రాపంచిక వివయోప
భోగములన్ని యును దుఃఖ హేతువు లే అని నిర్ణయిం చినాడు,

ఖ్రపి “ఆద్యంత వంత?” _ ఆది అంతము కలపి, అనగా
జలబుద్బుదములవ లె, మెర పులవలె కణభంగురములు, అనితర
ములు, వీటియందు సుఖము వతేశముకూడ అేకపోయినను,
లజ్ఞ్వనము చేత సుఖ దాయక ములుగా కొంతమంది తలంచ్లినన్సు

పంచమాధ్యాయము hy

ఆ సుఖముకూక నిత్యము కాదు. తుణిక నే, సృష్టిలోని (పతి
వస్తువును అనిత్య మే అయినప్పుడు, అనిత్యమైన వస్తువుతో
నిత్యసుఖము దొరకునా ? శెండవ అధ్యాయములో పదు
నాలుగవళ్లోకములో కూడ “ఆగమాపాయిన$ో *వివయోప
భోగములు రాకపోకలు కలిగినవిఅని చెప్పబడియున్నది. కనుక
తత్వము తెలియని వి వేకహీనులు మాత్రమే ఈ వివయోప
భోగములందు (ప్రీతి చేయుదురు, కాని వి"వేకముగల సాధువులు
పీటియందు కాంత చేయరు.

శ్లో! శక్కో తీహైవ యస్సోఢుం
(సా కృరర విమోక్షణాత్‌ |
కామ క్రో ధోద్భవం వేగం
సయు_క్త స్ప సుఖీ నరః | 93

ప, విః శక(్నోతి, ఇహ్మా ఏవ, యః, సోఢుం, పాక్‌, ఫరీర
విమోతృజ్రాక్‌, కామ[కోధో ద్భవం, వేగం, సః,
యుక్తః, సః, సుఫీ, నరః,

టీక 3
యః నరక =వీ మానవుడు,
కామ (కోధోద్భవం వేగం = కామ(ోధములచ్లే
కలుగు వేగమును,

by అమృత పాహీని

శరీర విమోకు ణాత్‌ (పాక్‌ = శరీరపతనమునకుముం దే,
సోఢుం == అరికట్టుటప,

నక్నోతి = సమసుకగుచున్నాడిోో,

సి = వాడు,

యు కః = యోగి;

సః = వొడు,

సుఖ = సుఖవంతుడు,

తా, ఏ నరుడు కొమము యుక్క వేగమున్కు [కోధముయొక్క
చేగమును _ అనగా కాను కోధములచే అంతఃకరణములో కలిగిన
జోభమును _ ఇక్కడనే _ తనళరీరము పడిపోవులోపలనే _ అరికట్టు
టకు సమర్జుడగునో , వాడే యోగి; వాడే సుఖవంతుడు.

అమృతవా పొని [==

సాధకుడు ఎప్పుడు కామ క్రో థములవలన అంతఃకర
ణమునందు కలిగిన వోభమును _ నిలుపగలుగునో . అనగా
జయించగలుగునో _ వాడే యోగి. అటువంటివానినే ధీఏ
డనికూత వ్యవహరింతురు. పీకుడై నవాడు సము(దమువలె
శ(తుసై న్యము తనను చుట్టుముట్టినను వఏమియును చలించక
ఛైర్భముగా వకాకియై ఆ సైన్యమును ఒక్క_ అడుగుకూడ
ముందునకు వేయసీయక ఆపగలుగవచ్చును. కాని వోడు తన
అంతఃకరణములోని ఈ కోభమును క ళ్ళముపట్టి ఆప'ేశు
అట్లు ఆపగలిగినవాడే ధీరడు వాడే యోగి వాడై

స౦ంచమాధ్యాయము gi

య ధార్ధముగ సుఖవంతుడు, అంతవరకును ఎంతటివారికై నను
సుఖము మా[తము శూన్యము,

ఈ శరీరముతో ఉండగనే, ఈ శరీరము పడిపోవు
లోపలనే కామికోధములమోద విజయము సంపాదించవల
యును, మానవశరీరముకంకు ఇతరమైన చవతాచేహాములందు
గాని పశు పతీ. మృగాది చేహాములందుగాని, సాధన చేసి
కాొమ(క్రోధములను జయించుటకు అవకాశము 'తేదు. చేవతా
జన్మలలో విలాసములకు భోగములకు (పాధాన్యము ఉండుట
చేతను, పళు పథీ మృగాది జన్మలలో జపత్యము ఎక్కువగ
ఉండుట చేతను సాధనకు వీలు లేనట్టివి. “ఇమైోవ” “ఇక్కడ నె
అనుటలో ఈ మానవశరీరములోనే అట్టి అవకాశము కలదు,
అట్టి అవకాశమును జారవిడు మకొనవద్దు అని పరమాత్మ
మానవులను పాచ్చరించుచున్నాడు.

ఈ మానవ దేహమును గూర్చి 5 ఇంాక్ష,దార్టరం
సుదుర్ల భం” అని చప్పబడియున్నదది. జీవునకు సరమాత్మ చేత
ఈ మానవ జేవాము (పసాదించబడిన దే మోతమును సంపా
దించుటకు. అట్టి మహోత్క్బృన్ణ ఫలమునకు సాధనమైన ఈ
"జీ రామును పొడు విషమయసుఖములకై_ - శునక్క సూకరాది
చేవాములభోకూశ _అతిసులభముగా లభ్య్ధమగు నీచమైన
నిమయసుఖములకే ఉపయోగించుకొని అమోఘమైన సదవ

(11)

gy అమృతవాహీస

"కాళ మును శేతులార పొడుచేసికొనిన వారకం కు తెలివితక్కువ
వారు ఎవరందుక? “కేనోపనివత్తులలోకూశ “ఇహ మే దచేదీ
దధ సత్య మి నచే ది హోవేదీన్‌ మవాతీ వినస్ట్రీక” (2-5
“ఈ నూనవ దేహములోనే భగవంతుని శెలిసికొనిన మంచిది,
ఈ శరీరము ఉండగనే తెలిసికొొనదియెకనల వాల గొప్ప హోని

గలదు అని ఇస ్ప బడియున్న ది,

అ్లు చేసిళొనవచ్చును. కాని అప్పుడే తొందర ఏమి
అనుకొని ఒక్క_.తుణము కూడ ఆలస్య ము వేయరాదు. ఈ
శరీరము నళించితీకునది అనుట నిశ్నయమేగదా ! కాబట్టి
శరీరము విడిచిపోవ్రలోపలనే విజయమును పొందితీర వలయును.
పోని ఈ శరీరము నళించునది అగుకేకాదు. ఎప్పుడు నశించు
నది నిర్ధయములేదుః వకణమున పడిపోవునో "తెలియదు,
ఆ కారణమున ఎప్పటికప్పు డే ఒక్క_కణముకూడ వృధ చేయక,
పట్టుదలతో భగవంతునిపై భారమువైచి సాధన చేయ
వలయును.

'కామ(కోధములవలన కలిగిన వేగము అనగా ;

స్త్రీ పురుషులకు, ఒకరియందు ఒకరికి సుఖాభిలావతో
కోలి7డి ఇచ్చను కామము అందుకు, అం తేకాదు, పతినతి
సుత్వాది చేహాబంధువులు, ధనము ఇల్లు, వాకిలి, న్య నాది
ఊర్థ వ్రలోకములలోని భోగములు మొదలగు విషయముల

> er ణా గా అలాగ

పంచమాధ్యాయము 8

యందు ఆన క్తి ఉండుటచే వానిని పొందుటక్కు అనుభవించు
టక్కు కలిగెడి ఇచ్చను కూడ కాముమనియీ అందురు. ఈ
ఇచ్చచే అంతకరణములో ఉద్భవిం చెడి నానావిధములై న
సంకల్ప నికల్పములయొక్క-_ మవో(పవావామే శాథుమునలన
కలిగిన వేగమనగాః

కామమునకు విఘ్నములు బాధలు సంభవించినప్పుడు
గాసి, మనో బుద్దీం(దియములకు (పతికూల విషయములు
సంపా ప్రించినప్పూడు గాని, దానికి కారణమైన పదార్ధమునందో
న్య క్రియందో 'ద్యేపభావను కలిగి అందువలన అంతఃకరణము
సందు ఉద్భవిం చెడి ఉ['దేకమును (క్రోధ మందురు, ఈ (కోధ
ముచే అంతకరణమున కలిగెడి నానావిధములె న సంకల్బ
వికల్పములయొక్క_ మహో(పవావామే (కోధముచేత కలిగెడ్‌
వేనమనగా =

ఈ "బేగములు కార్య రూపములోనికీ పరిణతి చందసీయ
కుండ అరికట్టి, వాటిని కారణసహితముగ నళింప చేయుటకు
“తగినశ క్రిని పొంది వాటిని నళింపచేయుటయే విజయమును
సంపాదించుట అనగా. దీనిని సాధించగలిగినవాడే యోగి
అనబడును. అతడే నిజమైస సుఖి.

సృష్టిలో మానవులందరును సుఖము కావలయునని'యే
అభిలసింతురు, దానికై (పయత్శింతురు. "థాని నిజమైన సుఖ

$4 అమృళ వాహిని

మేదియా దాని నెట్లు సాధించవలయునో తెలియకపోవుట చేత
(పాపంచిక విపయూోపభోగములయంబే సుఖ మున్నదను
(భమతో, ఆ విషయోపభోగములనే కోరుచు వాటికొర శే
వి శాంతి లేక రా(తిందివములు (పయత్నములు సలుపుచుందురు.
తవు (పయత్నములకు అడ్డువ చ్చినను, తమకు సాహాయ్యము
వేయక పోయినను, (కోధమునకు పాల్పడుదురు. కాసి "కామ
(కోధములకు వశపడియున్న వారికి ఎన్నటికిని సుఖము
దొరకదు,

కామమునకు వకపడినవాడు తన లాభమునశై, తల్లీ,
తండి, భార్య, పతి, పుత్తు)లు, ధనము, (పేరు పతిష్యలు మొద
లగు వాటికొర కును, (కోధమునప వశపడినవాొడు ఇతరులకు
అనిస్థము వేయుటకును, అచేకరకము లై న అనర్థములు పాప
ములు శజీయుచుండును, దీనిచే సుఖము లేకపోగా, ఈలోకములో,
రోగములు, శోకములు, అవమానములు అపకిర్హి అశాంతి,
నానావిధము_లె న బాధలు మొదలగునవి అనుభవించవలయును,
పరలోకములో అనేకవిధములేన భయంకర నరకయాతన
లను అనుభవించవలయును. తరువాత సశు పతి. (క్రిమి కీట కాది
సీచమైన శుద్రమైన జన్మలనె త్తి పలువిధములై న కేశములను
అనుభవించవలయును, ఈ విధముగా సుఖమును పొందకపోగా,
నదా మహోదూఃఖములనే పొందుచుండును,

ఈ భోగములన్ని యును దుఃఖహేతువులు, తుణభంగు
రులు అని అెలిసిఫొని కామ (కోధాది శ(త్రువర్గము పై

సంచమాధ్యిరయీను te

పూర్తి విజయమును పొందినవారు. వారుమా(తమే. సదో
సుఖవంతులుగా ఉందురు, ఈ విషయమే పరమాత్మ ఈ శ్లోక
ములో (పతిపాదిం చినాడు.

'స సుఖీ నరళి అని ఇక్కడ నరశబ్దము (పయోగించ
బడినది. దీనిచే "తెలియవలసిన విశేషమున్నది కామ (క్రో భాది
దుగుణము లన్ని టిని పూర్తిగ జయించి, ([బవహ్మాలోక పర రంతము
లైన సమ స్త భోగములందును పరమై రాగ్యము కొలిగి,
సచ్చి డానందభునపరబహ్మమును పొంద్‌ినవా డే నిజమైన
నరుడు. శ్రీ స్రపవ వివక్షతో సంబంధము లేదు. అజ్ఞానము చేత
మూాహితుణ వివయోఫభోగములయందలి వ్యసనములో
చిష్కళొన్సి భగవంతుని మర చిపోయినవాడు, కామ (కో థాది
పరాయణుడై పశు పఖీ. శునక సూకరాది జంతునులవలే
ఆహారము, నిద్ర, మెధునము, కలహాము మొదలగువాటి
యందే మగ్ను డై (పవర్తించువాడు నరుడుకాడు. నరరూప
మున ఉన్న పశువు అని పరమాత్మ భావము,

అఆవతొరి ర;

శరీరము ఉండగనే కామ(క్రోధోద్భవమైన చేగమును
అరికట్టినవాడు, నిజమైన సుఖ అని (పతిపాదించిన పరమాత్మ,
ఆ నుఖస్యరూపమును వివరించుచు, అట్టివాని సంసార
చప్పుచున్నాడు ఈ తరువాతి శ్లోకములో.

$8 అవుత వాోహాొని

జ్జ మయో౬ంతస్స్పుఖో౬ _న్ల రారౌనుః
తధా _నర్ద్యోతిరేవ యః
స యోగీ బహ్మనిర్వాణం
(బబహ్మభూ తోఒధిగచ్చ్భతి ॥ ౨5

స, ఏ ;.యః, అంతస్సుఖః, అంతరారామః, తథా, అంత ర్జ్యాతిః:
ఏవ, సః, యోగీ, (బహ్మానిర్వాణం,; [(బహ్మభూతః;

టీక 3

యః = ఎవడు,

వవ = సిశ్చయముగా,

అంతస్సుఖః = అంత రాత్మగానున్న సరమాత్మయం బే
సుఖమనుభపించువాడుగాను,

అంత రారామః = అంతరాత్మయైన పరమాత్మయం బే

ఆనందించువాడు గాను ఉండునో,

యః = ఎవడు,

అంతర్భ్యోతః = అంతేరాత్మయిన పరమాత్మనుగూర్చిన
జ్ఞాన మే-న్స హాయే _ గలిగిఉండునో,

సక = అట్టివాడు,

యాగీ = యధార్థమైన భగవదనుభవము కలవాడు

(బవ్మాభాతః = (బ్రహ్మస్యరూవు డే ఎ అతడ్ల

ఎ౦ఉమౌాధా్య యను గో?

(బవ్మానిర్యాణం = పరిపూర్ణ భగవదనుభవానంద
మును - పర మపదమునుు
అధిగచ ఏతి = పొందుచున్నాడు.

తా, బాహ్యవిషయములకు సంబంధించిన సుఖనులకై పరుగులు
పెట్టక, తనకు అంత రాత్మ గొ ఉన్న పరమాత్మయందే సుఖమనుభవించు
వాడును, అంతరాత్మయైన పరమాత్మయందే అఆనందించువాడును, అంత
రాత్మగా వెలుగొందుచున్న ఆ పరమాత్మకు సంబంధించిన జ్ఞానమే గ్‌
స్ప ్పహయే _ కలిగియుండువాడును అగు మహాత్ముడు, యథార్థ మైన
భగవదనుభవముకల యోగి. అతడు |బహ్మస్వరూపుడే. అతడు పరి
పూర్ణ భగవదనుభవానందరూపమగు పరమపదమును పొందుచున్నాడు.

అమృతవా రాని;

యథార్థమైన భగవదనుభవముకల యోగి స్థితినిగూర్చి
పొష్పుచున్నాడు పరమాత్మే ఈ శ్లోకములో. యోఒ౦త స్పుఖః”
అని (ప్రారంభించి. అంతే రాత్మమయైన పరమాత్మయం'బె సుఖము
అనుభవించువాడు అని అర్థము. సుఖము కావలెనని కోరుట జీవ
లక్షణము, సర్యజంతువులును అట్లు కోరుచునే ఉన్నవి, కాని,
నిజముగ సుఖమును పొందుచున్నవా 1 లేదు, ఎందుచేత ?
యథార్థ వైన సుఖమునకు అవకాశము లేనిచోట సుఖమును
గురించి వెదకుచు తమ శ _క్టియు క్షులను వ్యర్థము చేయు
చున్నవి, జంతువులలో (కేష్టుడు అనబడుచున్న మానవుడు
కూడ _ కోటికి ఏ ఒకడో తప్ప _ అంతేకుమిం చిన వివేకము లేక

88 తమ్బతవోహీ న

వ్యవహరి౦చుచు, యధార్థ మైన సుఖమునుండి తననుతానె

సుఖము శబ్బర్చగ్శ్గరూపర సగంధములు అను బాహ్యా
విషయములలో ఉన్నదనుకొని యన్నించుటయే ఈ ఆత్మ
వంచన, యధ్యా్యమైక సుఖము ఈ బావ్యావిషయములలో
లేదు. ఈ బావ్యావిషయములవలన కలుగుచున్నది సుఖ
(భాంతియేగాని య ధార్థమైన సుఖముకాదు,

యధార్థ మైన సుఖము "దేశ కాల పొతే అవస్థాదులచేత
భంగింపబడదు. మరి విష మానుభవమునల్ల కలిగిన ఈసుఖము
అట్లున్న దా ఒకే విషయమునలన ఒక (వచేశ మున సుఖము
భాందివవాడే, అబే విషయమువలన మరొక (పదిశ మున
దుఃఖము పొందుచు న్నాడు, ఒక విషయమువలన ఒక కాలమున
సుఖమును పొందినవాడు, మరొక కాలమున అడే విషయను
వలన దుఃఖను పొందుచున్నాడు. ఒకనికి సుఖదాయకమైన
విషయమే మరికనికి దుఃఖదాయకము అగుచున్నది. ఒక
అవస్థలో సుఖము కలిగించిన విషయమే మరొక అవస్థలో
దుఃఖము కలిగించుచున్న ది, అందు చేత నే బాహ్యావిషయముల
వలన. అనగా శు స్పర్శ రూప రస గంధముల వలన. కలుగు
నది సుఖ భొెంతి కాని యధార్థ మైన సుఖముకాదు,

సుఖముళొరకై బాన్యా విషయములనమై ఆధారపశక?
యథార్థమైన సుఖము _ చేశ కాల పాత అవస్థాదుబ చే

పంచమాధ్యాయము థ్రీ

భంగింపబడని నుఖము = భగవదన్నుగవామువలన, భగవదను
భవమువలన కలుగునని (గహించి, ఆశ్రయించి, తనకు అంత
ర్యామిగా ఉన్న ఆ పర మాత్మయం బే సుఖము అనుభవించు
వాడు “అంతస్సుఖుడు,

అనాదిగా జననమరణరూప సంసార చక్రమున పరి
(భమించుచ్చు అవిరతముగ విశాంతిచందుచున్న _ [శవించు
చున్న -జీవిక్కి వనాటికైన ఈ సంసారచ్యకపరిభమణము
ముగిసిననా డే విశ్రాంతి, రంగులరాట్నమున కూర్సుండి ఆ
'రంగులరాట్న ముయొక్క. వేగమునలన కనులుకిరుగుచున్న
భూాలునికి ఆ కనులుతిరుగుట ఎట్లు తప్పును * రంగులరాట్నము
తిరుగుట మానినప్పుడుకదా ! తిరుగుట ఆగినది = వి శాంతి
లభించినది. అనగా దుఃఖము పోయినది, అది వాలదు, దుఃఖ
నివృత్తి ఒకశుకాదు కావలసినది _ అనంద(పా_ప్రికూడ
కావలయును, బాలునికి కనులుతిుగుటకు కారణమైన రంగుల
'రాట్నముయొక్కు చలనము అఆగినది. ఆ కనులుపిరుగుట
పోయినది, కాసన్వి అజేకాదు, బాలునికి కావలసినది, ఆ రంగుల
రాట్న మునుండి విడివడి తన తల్లి ఒడిలోనికి చేరవలయును,
అప్పుడు గాని యథార్థమైన ఆనందమును పోందలేడు, రంగుల
రాట్నము ఆగుట దుఃఖనివృ త్తి; తల్లి ఒడిలోచరుట ఆనంద
(పొ అక్లే జనన మురణరూపనంసాఠ చక్ర _పర్మిభ్ర మణము
(12)

| వ్‌
90 అమృత హహీసి

అగుటొక్క_ కేశకాదు కావలసినది _ భగవ్మ్నశత్చా ప్రిరూపమెన
యథార్థమైన ఆనందము లభిం చవలయును, అంత రాత్మగా ఉన్న
పరమాత్మనుగు రించి, ఆశ్రయించి, అట్టి ఆనందమును అనుభ
వించువాడు ఆంత రారాముడు

అంత రాత్మగా ఉన్న ఆ పరమాత్మనుగూర్ప్చిన న
స్పృహా. తప్ప ఇతర స్పృృహాళేనివాడు “అంతర్జ్యోతి

అట్టి వానికి ఇతరస్నృృవా ఉండదు, శరీరము ఉన్నంత
వరకు పరమాత్మసంకల్చ్పము (పకారము ఆ శరీరముద్యా రా
జరుగ వలసిన అన్ని పనులు జరిగిపోవుచు నే ఉండును. అయి బే,
అతనికి ఆయాపనులు చేయవలయును అను సంకల్పముకాని,
అవి తేసద్యారా జరుగుచున్నవి అను స్స ఎ్రైవౌకౌని ఉండదు,
సర్వ కాలస ర్యావస్గలయందును అంత రాత్మగా ఉన్న ఆ పర
మాత్మకు సంబంధించిన జ్ఞానములో నే= స్పృృవాలోనే. మునిగి
ఉండును,

“పానీయంబులు [తావుచున్‌ కుడుచుచున్‌ భాషించుచున్‌ హాస లీ

లా నిదాదులు సేయుచున్‌ నడచుచున్‌ లక్షించుచున్‌ సంతత

శీ నారాయణ పొదపద్మయుగళీ చింతొమృతాస్వాద సంధానతో

కల (వస్లోదునిస్థికి అట్టిది. అదే యథార్థమైన
యోగము, అట్టివాడే యథార్థమైన యోగి,

యధార్థమెన యోగి (బ్రవ్మాభూతు జే, (_బహ్మస్యరూ
వ్లుడే కొలిమిలో చాగుగకాలి ఎజి వారిన ఇనుపగుండు,

వంచమాధ్యాయము NH

వస్తుతః ఇనుపగుం డే అయినను, అగ్నిగోళమే అగుచున్నది
కదా! దానిని సమోాపించిన, స్పృశించిన అగ్నియే అనుభవము
లోనికి నచ్చుచున్నది కాని అయ స్ప త్ర త్రము కాదుకదా! అశు
(బ్రవ్మాభూతుకైన అట్టి నువోత్ముని సాహచర్య సాన్ని ధర
ములు భగవశ్సావా చర్య సాన్ని ధ్యములుగ నే ఫలించును"
అందుచేతనే అట్టివా సిని (బవ్మాభూతుడు అనినాడు పరమాత్మ"
(బ్రవ్మాభూతుకై న అటి ట్ట యోగి(బహ్మనిరా అమును._ సరిపూర్జ
భగవదనుభ వానందమును_ (బహ్మానందమును _ బొందును.

ఈ శ్లోకమునందలి “అంతస్సుఖః” *అంతరా రామః
“అంతర తిః” అను వానిలోని అంతః” అను పదమునకు తనకు
అంతరాత్శగా ఉన్న పరమాత్మయం బే _ అన్న అర్ధ మేకాక ౩
సర్వసృష్టిలోను వ్యాపించి, స ర్వాంత ర్యామిగా ఉన్న . అని
కూడా చెప్పుకొొనవచ్చును, నిజమునకు ఈ రెండు అగ్గములు
ఖర సర విరుద్ధము లు కాకపోనుకేశాదు, పరస్సరపోవకములూ
కూడ,

కో॥ లభ_నైై బహ్మ నిర్వాణ
మృషయః క్షీణకల్యమాః !
స్పర్వభూతహిళతే రతాః ॥ _9౫%

పవి క లభ న్తే, [బహ్మానిర్వాణం, బుషయః, &ీణకల్మషాః,
ఛిన్న వై్యధాః: యశాత్మానః, సర్వభూత హి తేధశా।

టీక ఏ
శ్రీ ఇకల్మ పాః దః నర్వ పాపములు నళ్‌ం చినట్టి యును,
ఛిన్నదై(థాః = ఛిన్నాభిన్నము చేయబడిన శీతో
పాది ద్వంద్వములును, సం జ్‌హము
లును క లిగినట్టియును,
యతాత్మ్యానః = నియమించబడిన మనస్సు కలిగి
నట్ట్రయును,
సర్యభూాతపీ కకం సరభూతముల విషయమునను
హితము నేనోరుచు (పవ _ర్థించు
నట్టయును,
బువయ$! = (దష్ట్టలె న మహాత్ములు,
(బవ్మాని ర్వాణం = పర(బవ్మా(పా ప్తి పీని,
లభ సే సే = పొందుచున్నారు,

లౌ, శీత్రోష్టాది ద్యంద్యములను, సకలసందేహములను, సమూల
ముగ జయించి మనస్సును పరమాత్మధా్యనమందే నియమించి, సర్వ
భూతములకును పొతమునేకోరి (సవర రించుచు, ఇట్టి యోగ్యాచరణము
వలన భగవదనుభవమునకు విదోధరూసములగు సర్వకల్మషయులు నశిం
చినవారై మహాత్ములు _ (దష్టలు _ పరిపూర్ణ భగవదనుభవమును పొందు
చూన్నారు,

అవమృతవాహిని;_

'తీ ణకల్మ పాళి అనగా పుణ్య పాపరూవమైన సర
కోల్బ నములు నశీం చినవారు అని అర్థము, కల్మవము అనగా సాఫ

న౦ంచమాధ్యాయము ర

మొక -కేకాదు, పరిపూర్ణ భగవదనుభ వమునకు . మోాతుము
నకు ఆటంకము కలిగించు పుణ్యమును కల్మవ మే, అందు వే
వాపము వేయకుండు కాక, కామ్య కర్మ లుకకూడ కాక,
కేవలము. భగవ లేవారూపకర్మ చేయు నిప్కా.మకర్మ
యోగులు నీ ణకల్మమలు,

“భిన్న వ. థా” అనగా ద్యంద్భ ములను జయిం చినవారు
అని అర్థము, ద్వంద్వములు అనగా శీశోస్తాదులు, సుఖదుఃఖా
దులు, శీతోప సుఖదుః ఖేషు సమః” అన్నట్టు, అన్నిటిని
సమముగా చూడగలిగిన వారు ద్వంద్వ ములను జయిం చినవారు
అనవచ్చును, భీతోన్త ములను సమముగ చూడవచ్చును, కష్ట
సుఖములనుగూడ సమముగా స్వీకరింపవచ్చును, "'కాని9
మానావమానములను సమముగా చూచుట, స్వీకరించుట
కష్టతరము. క్లీ ర్తికొంతు, గౌరవముపై అభిమానము - చిట్ట
చివరివరకు అంటిపెట్టుకొని ఉండునపీ, మానావమానములు
గూడ సమముగ దూడగలిగిననాడుగాని ద్వం ద్యాతీతుడు
కొడు, అట్టి ద్వం ద్యా తీతస్థికిని అధిగమిం చినవారు - అనగా
పొందినవారు _ “ఛిన్న దై (ఛాకి జ

'యతాత్మానః” అనగా నియమించబడిన మనస్సు కోల
నారు అని అర్థ ముం భీతోన్లములు, సుఖదుఃఖములు మొదలగు
ద్యంద్యములను నవుముగ ఫఘూవ్రవలయును కనుక నవుముగ

84 అమృశతవొహీొనీ

నాచు (పయత్నము చేయుట, నూచుట - అనికాక, మనస్సు
నందు ఆన్పృవాయే రానిస్థికి సాధించవలయును, ఒకదాని
యందు ఇష్టము, మరొకదానియందు అనిష్టము, ఇట్టి ఇష్టా
నిష్టములు, రాగ జ్వేసములు, మూలముట్టుగ నశించి, ఎల్లి
“వేళల భగవద్ధ్యానమున నిలిచిన, సర్యమునందును పరమాత్మనే
దర్శింపగలిగిన మనస్సుకలవారు “'య'తాత్మానః,

అట్టవారి చర్యలన్నియు శీవలము సర్యభూతములకు
పీతమును కూర్పృునివిగ ఉండుటలో ఆశ్చర్యము చేదు. వారికి
స్వసంకల్పమే ఉండదు. వారు క్ర్తలుకారు వారి చేసేంది
యూదులు నిమి _త్రములుగ చసికోొన్కి పరమాత్మయే వ్యవహా
రించుచుండును, బాహ్యూదృష్టీ వారుచేయుచున్నట్లు కనబడి
నను, చేయునది వారుకొదు _ పరమాత్మయే. కాని, వ్యావ
పోరికముగ చెప్పవలసివచ్చినస్పుడు వారు చేసిన క్ర చెప్ప
బడును, కనుక 'సర్యభూతేహి తేర తాః” అని చెప్పబడినది.

అట్టివారు బుషులు-(ద్రస్టలు- వై లతణములుకల (ద్రష్ట్రలె న
బుసలు పరిపూర్ణ పర(బహ్మోనుభ వమును _ (బ్రహ్మాని ర్యాణ
మును _ పొందుచున్నారు అని వివరించు చున్నాడు (శ్రీకృష్ణ
పర మాత్మ.

పంచమాధ్యాయము js

క కాను[కోధ వియు కానాం
యతీనాం యతచేతసామ్‌ ।
అభితో |బహ్మ నిర్వాణం
ఫై 1రతే విదితాత్మనామ్‌ || కా

స, వి ;...-కామ[కోధవియు క్రానాం, యతీనాం, యతచేతసామ్‌,
అభితః, (బిహ్మనిర్వాణ౦,; వర్తతే, విదితాత్మనామ్‌.

టీక ఏ
కామ క్రోధనియుశక్తానాం = కామ(కోధములను పూర్తిగ
విడిచినట్టియు,
యతచేతసా౦ = మనస్సును జయిం చినట్టియు,
విదిళాత్మనాం షే ఆత్మజ్ఞానము పరిపూర్ణ ముగా
కలిగినట్టియు,
యతీనా౦ = యతీశ్వరులకు;
(టబహ్మానిర్యాణం = పరిపూర్ణ భ గవదనుభ వరూపమైన
ముక్తి;
అభితః = సర్వ(లే;
వర్తతే = కలుగుచున్నది.

తా, కౌమ్మక్రోధములను పరిపూర్ణ ముగ విడిచినట్టియు, మనో
జయము సాధించినట్టియు, ఆత్మజ్ఞానము లభించినట్టియును యతీశ్వరు
లకు పరిపూర్ణ భగవదనుభవరూపము క్తి సర్వత - దేశకాల పా|తాగ్షి
భేదనులేకయే _ కలుగుచున్నది,

అమృతవాహిని,._

కామ కోధాదులను పూర్తీ విడుచుట యతులకు
(పధి మము, (పధానము అగు లవణము, సర్యదుర్లు *ఇములకును
మూలకారణము కామమే. కామమే (కోధముగా పరిణమించు
చున్నది. ఈ కామ(కోధవికారము లే తిక్కన దుర్గుణము
లన్ని యును, “కావు వవ (కధ పహ రబోగుణసముద్భ వః,
మహావనో మహోపాప్మా వి దైన మివావై రిణమ్‌” “పాఫము
జేయుటకు కారణ మైనది కామము, ఈ కామమే (కోధముగా
పరిణమించుచున్నది. ఇది రజోగుణము చేశ పుట్టినది ఎంతే
తినినను కోడువునిండుట లేనిది; వోశనంపాదనకు కృషి చేయు
వానికి ఇది గొవ్చ శ(తున్ర అని తెలిసికొనుము’ అనియున్సు,
మే నావియతే వహ్నిః యథాదర్శో మ లేనచ, యధోే ద్చే
నావృతో గగ్భః తధా "తే నేద మావృతన్‌” 'పాళచేత అన్ని
యును, మలినము వేత అద్దమును, వమూవివేత ౫౮ మును
ఆవరింపబడినట్లు ఈ కామమువేత (పాణికోటి అంతయును
ఆవరింపబడి యున్న ది అనియును మూవ అధ్యాయమున
హాచ్చరించినాడు పరమాత్మ,

కొమమువలన (కోధము పుట్టు దున్నది అనుటకం శు,
కౌమమే (కోధముగా పరిణమించుచు న్నది అనుట మేలు, అట్ట
కామ[కోధములను మూలముట్టుగా ఏీడువదినాడు యతి
అగుకుట్లు 1 అంతేకాదు _ “యత వేతసాం” నియమింపబ నిన

పంచమాధ్యాయము 7?

మనన్సుకలవారు యత వేతసులు, విడువవలసినవి విడుచుటతో
పాటు అవలంవింసవలసినవి అవలంబించుటకూడ విధికడా !
విడువనున్న ని నిడుచుటకును అవలంబింపనున్న వి అవలంబించుట
కును మనస్సు అధీనమునందుంశవలయును, అట్లు మనస్సును
అధీనమునం దుంచుకొనినవారు యతచేతసులు, కామ[కోధ
ములను విడుచుటతోపాటు భ గవద్ధ్యానమున నిలుచుటకూడ
జరిగిననాడు వారు యతచేతనులు అనబడుదురు.

తరువాతి లక్షణము విది తాత్శత. భగవదణ్డ్య్యానమునందు
మనస్సు నిలువవలెనన్న భగవత్స్విరూ పమునుగూార్సి ఆ తత్త్వ
మునుణూర్చి జ స్పష్ట మైన అవగావాన అవనరము, భగవ
తృత్సమునుగూర్చిన స్పష్టమైన అవగాహాన లేనిచో, తిక్కిన
అన్ని సాధనలను సక్రమముగా చేసినను భుూూర్హ ఫలము లభింపదు.
స్పష్ట్రమగు అట్టి అవగాహాన కలుగుట భగవదను([గహమువలన
కాని సాధ్యము కాదు. ఆయనకు సంపూర్ల నరణాగతి చేసిన
వారికిగాని అట్టి అన్యుగహము లభింపదు. పలిళతార్థము జ
సంపూర్ల ముగ శరణాగతి చేసి), భగవదన్నుగవాము లభించి,
తతృఖముగ భగవ_త్త త్వమునుగూర్చిన స్పష్టమైన అవగావాన
ఫొండినవాశే _ విదిత మన ఆత్మస్యరూపము కలనారే_ అనగా
పరమాత్మస్వరూపము కలవారే _ నిది తాచ్ములు,

ఇచ్చట “విజితొత్మ నాం” అన్న వాఠాంతరము గలదు,
జయింపబడిన మనస్ఫ్బుగలవారు అని చెస్టుకొనవచ్చును,
(13)

(8 అమృ తవోపొని

మనస్సును నియమి౦ం చిన వారు యతచేతసులు; జయించినవారు
విజితాత్ములు, నియవింంచుటకం కు జయించుట పైదికదా !
కనుక పునర క్షి లేదు. అంతేకాక, జయింపబడిన పరమాత్మ
తత్త ము కలవావు అని చెప్పినను అనా-చిత్యము లేదు,
శీవలము అను(గహస్వరూసువగు పరమాత్మ భ కులచేతిలో
జయింపబడుట కే, వారు చెప్పినట్లు నడచుకొనుట శే సిద్ధముగ
ఉఎడునుగచా ! “అవాం భ కృప రాధీనః అస్యతం(త్రఇవ ద్విజ
అన్న _ భాగవతసూ క్షియున్సు “గ త్వాతు మవునామాని
నర్తయ న్మమ సన్నిథె ", ఇదం (బఏమి ఇ సతేర్థం (శ్రీతోఒవాం
తేన చార్టున!” నా నామసంకీ రన చేయుచు సృత్యముచేయు
వానికి చేను అమ్ముడుపోవుచున్నానుి అన్న (ప్రతిజ్ఞ యును
ఇచ్చట స్మృరింపదగ నపి. అట్టివారికి (బవ్మాని ర్వాణము వ
పరిపూర్ణ పర(బ్రహ్మోనుభవరూపదిన్యా నుభాళి-ము క్రి. “అభితః
అనగా సర్వత జై ఎచ్చటబడిన అచ్చటనే _ దేశ కొల
అవస్థాది బియనుములు తేకుండ లభించును,

ఇచ్చట 'అధీతః” అనుపదము వాల[పథానమై పరిపూర్ణ
భగవదనుభవరూపము క్తి కేవలము శరీరపతేనానంతరమున
లభించును అను భావమును (త్రోసి వేయుటనకై_ పరమాత్మ చేత
(పయోగింపబడినది. ఇచ్చట ఈ పద మేగాక పందొమ్మిదవ
శ్లోకమున “ఇహైవ తై ర్లిత స్పర్ష” అనియుర్కు రాబోవు ఇరు
వది ఎనిమిదవ శ్లాకమున 'యస్సడా ముర వీవ సః అనియును

భంచమాధ్యాయము fh

ఇనా

కూడ వివరించుట ద్యారా ఈ విషయదు.నే నొక్కి చెప్పూ
చున్నాడు పరమాత్మ.

అయితే విశిష్టాద్యైతదర్శనము జీవన్ము క్రస్థితిని ఒప్ప లేదన్న
భావము లోకమున కలదు. మతాంతరు లేకాక విశిస్టైద్వెత పండి
తులును "పెక్కురు ఇక్షు అనుచున్నారు. కాని భఛగవ(డామానుజ
భామ్టుములు ఆధారముగ విచారించినచో ఈవాదము
నిలువదనియును, జీవన్ము _క్రిపదము ఉపయోగింపకపోయినను,
పీకు భావించునట్లు భగవ(చామానుజులు జీవన్ము కృస్థికిని
గూర్చి విరు డ్దాభి(ప్రాయము కలవారుకాం నియును స్పస్ట్రపడునుం

“ఇహైవ _లెర్టితస్పర్షః అన్న చోట భగవ(డామానుజులు
'సాధనానుఫాన దశాయామేవ తె 8 సర్దోజితః సంసారోజితి అని
వ్యాఖ్యానిం చీరి. “'యస్సదాము క్ర ఏవసఃి అనుదానిని “సాథి
దశాయామివ సాధనదశొయామవి ము క్షవవ సః అని
వ్యాఖ్యానించిరి. వై పం కలలోని “సాధనానుష్టానదళ ”
“సాధనదశి అన్నపదములు ఆధారముగా సాధ్యదశ యందలి
అనుభవము సాధనయందు కలుగుట అనంగతము కనుక ల్షచ్చటు
“సంసారోజితః' అనగా జిత ప్రాయః” అనియును*స దా ము క్షవవి
అనగా ము కృ(పాయ వవి అనియును చెప్పుచున్నారు వాల
మంది పెద్దలు.

సాధ్యదశ అనగా పొందదగినస్థికి అని అర్థము, పొంద
దగిసస్థిత ఏది? శరీ ఫతీనానంథరము అ(పాక్భృతము; పంచోఫనిసష్మ

100 అమహమ్బుళత వోపహోాని

నయము అగు స్థానవి శేవము = పరమపదము . పొంది,
నిత్వసూరులతోకలిసి సాయుజ్యము _క్రనందుట = ఇది సాధ్య
దళ, సాధనదశ అనగా సాధనకు ఆధారభూతమగు శరీర గత స్థితి
ఈ శరీర గతస్థికిలో భగవ కేవారూపముగా చేయు దినచర్యాను
పైనము, సాధనదశ అనినన్కు సాధనానుస్టానదళ అనినను
ఇట్లు అన్వయించుట యు క ము, పగమపదమును పొందినప్పూడు
సంసారము ఎట్లు జితము అని చెప్పబడునో, ఇచ్చట శరీరగత
స్థితిలో భగవ ల్ఫేనారూపయజ్ఞ ముగ జీవితము గడుపుచున్నను,
అస్లు సంసారము జితము, అట్టనానికి బంధనము'లేదు అని
అర్థము, బంధనము లేకుండుట ముక్తి అనుటలో తప్పేమి ?
సాధ్యదశయందు ఎట్టు ముక్తుడో సాధనదశయందును అశు
ముక్తుడు అని నిష్కర్షగా భగవ్యదామానుజులు చెప్పూ
చున్నారు. అనగా పరమపదము పొందినవారు ఎట్లు
ము క్తులో, ఇట్టిస్టితి వఫొందిన వారు శరీర గతస్థితిలో ఉన్నను
అట్లు ముక్రులే అనియే దానిభావము,

సాధనానుహ్రైానదశ అనగా శరీర గతస్థితి అనుటకకూడ
భగవ్మ దామానుజుల ధాష్యమున ఆభారము కలడు ఈ
అయిదవ అధా్యాయనునం బే “శక్ష్నో తీహైవ యస్పోథుం
(పాళ్ళరీం విమోతణాత్‌ * అన్న _ శ్లోకమునకు భావ్యము
(వాయుచు శరీరపిమాతుణాత్‌ (పా గిహైవ _ సాధనాను
సాన దశౌయానమేని రీరవిషోూక్షణమునక నుండే

సంచమాధ్యాయము 10]

అనగా సొధనానుస్టానదశయం జే _ అని వివరించిరి దానిని
బట్టి వె అన్వయము సవ్యమైన బె అని స్పష్ట్రపడు చున్న ది.

అయితే ఈ “క్లక్నో త్రీహైవ.. .? అన్న శ్హాక వ్యాఖ్యలో
చివర *న యు కః _ ఆక్మానుభవాయ అర్హః; సవవ శరీర
విమోకు ణో త్తరకాల మాత్మానుభవై కసుఖః సంపత్స్య తే”
అని (వాసిర, దీనినిబట్టి ఆత్మానుభవమునకు . అనగా భగవ
దనుభవమువకు _ అర్హత శరీ ము ఉండగనే కలిగినను, గభవ
దనుభవరూపమోాశుము శరిరవిమూాకు ణానంతర్చ్వే కలుగును
అని శ్రేలుచున్నది కదా అన్న పూర్యపవము రావచ్చును
"కొని ఇచ్చట జాగ త్రతో పరిలీలిం చిన చో అట్టి సూర్య
పక మునకు అవకాశము ఉండదు, అర్హత కొలిగినత ము వాత
ఫల్మపా_ప్తికి విలంబనము ఉండదు భ గవ(దాజ్య ములో, భగవ
దనుభవార్హత కలిగిన క్ష్షణమునంబే అనుభవము కలిగితీర
వలయును, భగవదనుభవము పొందినవానిని బాధింపగల
(సజ్జ (పకృతి'కే ఉన్నచో, (పకృతి భగవంతునికంయె శక్తి
సంపన్న మైనదిగా చెప్పవలసివచ్చును, విడువవలసిన (పక త్రిల్‌
బాధ విడిచినతేరువాత, కలుగవలసిన భగవదనుభవము
కలిగినతరువాత, ఇంకను ఆతనిని బద్దు డే అనుట అనంగతము,
మరి అ(ప్రాకృతము, పంచోపనిషన్మయము అయిన పరమపద
లోకమునకు పోవుట మి*లినది కదా అనిన, అందువేతనే
“జీవత్‌ * అను నిశేవణము ముందుంఛబడినది, ఆ భేదము

i౧02 అమృత వాహీనీ

అనుభ వనమున లేదు, ఇప్పుడు శరిరగతుడై యుండియును (పకృతి
బాధ 'బేనివాడు, భగవదనుభవానందము కలవాడు, అప్పడు
నరిరములేదు, ఆ అ(ప్రాగోత పరమపదమున ఈ (పకృతిబాధ
"లేకు భగవదనుభవానందము కలవాడు, శేదమొక్క_కు =
శరీర గతస్థితి, రహిత స్థితి,

ఇక _ శరీర విమోాత ణో త్తరకాల వా త్మానుభ.వెక
సుఖః సంపత్స్య లే అన్న చోట “వకి అన్నఫదము (ప్రథానముగ
గమనింపవలయును, పరనముపదమునందు భగవదనుభవానం౦ద
మున _ (బహ్మోనందమున- ఓలలాడుటతప్పః డానస్సహాతో
కింకరభావముతో ఆయన వేత అనుభవింపబడుటతప్ప వేరుగ
అనుష్టానము లేదు. కర్మ వేదము. అందుచే శరీర విమాషమణో_త్తర
కాలమందు అఆత్మానుభావెకసుఖము _ అనుభవము తక్క
చేరొకటి లేనిసుఖము _ పొందును. శరీర విమోతణా
త్ప్నూర్యము సేవారాపయజ్ఞ ముగ, స్వసంకల్బము లేకయే, పర
మాత్మ చేతిలో పరికరమా(తేముగ ఉపయోగపడుచు
ఉండును, “పాసీయంబులు (దావుచున్‌ /పడుచుచున్‌,.....
సంతత (శీనా రాయణ పాదపద్మయుగ చిం'కామృ'తాస్యాద
సంధానుండై ” వతేది శ్రషమును మర చిన (పస్లాదునిస్థితిలో
ఉండును అన్నమాట. అందుచేతనే శరీరగతస్థికిలోని ఈ
తక్కిన 'వేవియును లేకుండుటను సూచించుచ్భోఆత్మానుభవై క
సుఖ? సంపత్స్య కే” అనినారు భగవ( దామానుజులు,

పంచమాధ్యాయము 108

ఇదికాక (శీభామ్యమున నాల్హ్లవ అధ్యాయము. రెండవ
పాదమందలి వడవ నూ[త్రము _ “సమానా చాసృతుూ పక్షమా
దమృృతేత్యం చానుపోమ్య” అన్న 'దాసికి భావర్ణము (వాయుచు,
ఉ[త్కమణము పండిత పామరులకు సమానమే అని సిద్ధాంతము
చేసినారు. ఆ సందర్నమున ముందుగ పూర్వ పత,వాదము
(వతివాదించుచు “ఇయ ముత్కా_) స్తిః కిం విద్య దసిదుహో
సమానా * ఉత అవిదువు వ వేతి చింతాయాం అవిదుష
వవేతి(పాప్పం; కుతః 1 విదుపో=. తై వ అమృతతేగవ చనాత్‌
ఉ(త్కాా _న్యృభావాత్‌ విదుపోవ్యా తే (వ అమృతత్వం(శొవ్య తే
యదా నే (పముచ్య చే కానూ యే=సన హృది స్థితాః,
అథ మరో౭_మృతో భవతి అత్ర (బహ్మా సమశ్నుత ఇతి_నవం
(వా స్టే అఖిధీయ లే “సమానా చాసనృ తర ష క్రమాత్‌ * తి _
విదుపో ప్యాన్ఫ త్యుషక్రమాత్‌ ఉత్కా- స్త్‌ సమానా” అని
సిద్ధాంతీకరించిరి, పండితులకు పామరులకు కూక నాడీ
(ప్రవేశమునకు ముందు ఉ(త్కా__న్లి సమానమే, నాడ్మిపవేశనమ
యమున పామరులకు నూటజక్క_నాడులలో వీదో ఒకనాడి
ద్వారమున ఉత్కమణను జరుగవచ్చును, కాసి, పండితులకు
శిరస్సును భేదించుకొనిపోవు సుషుమ్ను అను నాడీవిశేషము
ద్యారా ఉ(త్కమణము సిద్ధించుచున్న ది, అడే భేదము,
'మొత్తముమోద ఉ(త్క_మణము పండితులకును అనివార్యము
అని భగవ(దామానుజుల సిద్ధాంత సారాంశము,

పండితులకు ఉత్కా_న్విలేదు అనువారు కాఠకళుతి
(సమాణముగ చూసుటచే, ఏరును ఉల్క మణము కలదు

| |
104 అమృత హవాటోని

అనుటకు మరొక కారక(శుతినే (పమాణముగ నరాస్పుచు,
పూర్య సక్షులు ఉదాహరించిన (శ్రుతిని కాదనకుండ, దానిని
కూడ ఈ సిద్ధాంతమునకు అనుకూ అముగ వ్యాఖ్యానించి
సమన్యయపర చిశారు. ఈ సందగ్భామున ఆ (శుకియందున్న
"అ(త (బ్రహ్మ నమశ్ను తే” అనుదానిని సమన్వయించు చు,
“ఉపానన వేలాయాం యూ (బహ్మోనుభ వః తిద్విమయమిం త్యభి
(పాయః” అని వివరించిరి,

ఇచ్చటనే (బహ్మామును నాంతును అన్నమాటకు ఉపా
సన వేళలో కలుగు (బహ్మోనుభవ మే ఇచ్చట ఉశ్షైశింపబడినది-
అని భగవ్యదామానుజులు (వాయుట చే సర్వ కాల స ర్యావస్థల
యందును తెంపు లేని పర(బహ్మోానుభవము జీఏిం చియుండ గా
సాధ్యము కాదనియును సరిమితమైన ఉపాసన వేళలో కలుగు
తా త్కాలికానుభూతియే. ఆ మంత్రిమున ఉర్రైకింపబడినది
అనియుకు భగవ దామానుజుల అభివాయముగా కొందరు
వ్యాఖ్యాసించుచున్నా రు.

కాని అది సరికాదు అనివించును.

ఉవాసన వేళ అనియునుు కాని వేళ అనియును రెండు
“వీళలు ఉండవు యోగిక్సి, తొమ్మిదవ అధ్యాయము క “సతతం
కీ రయంతో మాం” అన్న న్లోతమును న్యాఖ్యానించుచు
“అత్యర్థ మ(త్చియ తేన మత్కీ రన యతన నమస-దై

పంచమాధ్యాయము 105

ర్టనా తణాణుమాలేప్యాళ్మ ధారణ మలభ మానాః మద్దుణ
విశేషవాచీని నామాని శుత్యా ఫులకొంచిత నరాగ౦ంగాః
హర్ష గద్దదక౦ఠాః నారాయణ కృప్ల వాసుదేవ ఇత్యేవ
మాదీనినామాని సతతం కీ రయంతిఅన్న భగవద్రామానుజుల
దృష్టిలో అట్టియో'కి ఉపానన వేళ కానివేళ ఎట్లుండును 1
పరమపదగతసి? ౫ అనుభాతలితక్క_ ఉపాసన ఉండదు, అందు
చేత కరీరగత స్థితిని ఉద్దేశించి వాడిన దే ఉపాసన వేళ అన్న
పదము. ఫలి తార్థము-భ గవ(దామానుజుల దృష్టిలో సాధనదశ లు,
ఉపాసన "వేళ అనునవి శరీర గతస్థికిని తెలియ జేయుపదములు,

అయి తే *తడావీలే న్పంసార వ్యప దేళాత్‌ ” (ర-_౨-౮)
అన్న సూత్రమును వ్యాఖ్యానించుచు “అపీతి _ అప్యయః
(బహ్మాప్రా్లీ సాధార్చిరాదినా మా్చేణ "జీళవిశేషం
గత్వా ఇతి వక్ష్య తే, అతిదవస్థాాపా స్తే సంసార _ దేహ
నంబంధ లశుణోపా వ్యపదిశ Nt తస్య “-శ్రావబేవ చిరం యావ
న్నవిమోమ్యేఒథ సంపత్స్యి ఇతి. అశ ఇవ రోమాణి విధూయ
పాపం చంద్ర ఇవ రాహోమ్మఖాత్‌ (సముచ్య ధూత్వా శరీర
మకృతం కృ'తాత్మా (బహ్మలోక మభినంభవాసీతి” అని
(వాసిరి,

దీనినిబట్టి వారీభానము మరొకవిధముగ 'చెప్పనచ్చు
ననుటకు వీలులేముు ఏలతనున్క ఈ సంవగ్య రదు చర్చ ముఖ్య
ముగ “విడ్యాంసులకు సైతము ఉత్క_నుణము కలదు అనుటను
(14) వ షష

hut ఆమృత వో హీ సీ

సమర్థించుచు సొగినది.(పభధానాశ యము ఉ(గ్క_మణము కలదో
లేడా అనునదేకాన్సి శరీకగతుడై ఉండగా భగవదనుభ ము
నంభవమా కాదా అనునదికాదు, “అతదవస్థాాపై స్పంసారః
అను-చోట సంసారమనగా ేవానంబంధము. _ ేవాముత్‌
కూడి ఉండుట, చేహముతో సంబంధము _ కూడి
ఉండుటవరకు _ కాదనినవారెవరు ? జీవన్ముక్తి అంగీక
రించిన వాగుమా(తము (పారజబ్ధపూ_ర్రివరకు శరీర గత స్థితి
అనివార( మని అంగీకరింపలేడదా ? కాగా శరిరము
నందు ఉన్నను, ఆస్పృృహా _ సంగము _ ఉండదు గనుక అది
బంధనముగ అనిపించదు. అనిపించకపోవుపేకాదు _ అది
ఒబంధనముకాదు,

“సూత్ష్ముం (పమాణతేశ్చ తధోపవల'్లైః (రచి ణా అను
తమవాతి సూ(ల వ్యా ఖ్యానములోకల “ఇతశ్చ ఏిదుపో౭_పి బన
నాత్ర దగ్గః యతః సూత్మశ రీర మనువ రత అనుపం_క్తిలోని
బంధశ బ్లమునకు శరీరముతో కూడి ఉనికి అనియే భావముః
వూర్యస్తూ[త్ర వ్యాఖ్యలో ని 'తస్య తావబేవ చిరం యాన న్న
విమాక్యే అథ సంప క్స్యే” అన్న(శుతిలో (పాదేశిక పరమపద
(సాప్హి ఉద్లేశింపబడిన దే కాని, భగవదనుభవ జనితానంద
(సా ప్పీకొదు, స్ట

విద్యా(పా_్రీకీ ఫలముగ ఉ_త్తరపూ ర్యాఘముల జ
అనగా ఆగామినంచితముల అ్లేవవినాశము శెప్సి, విద్యా

వ క

సంచమాధ్యాయమీు 101

మాహోత్మషము చే నశింపక (పారబ్ధమే శరిరస్థితి హీతుభాూతముగ
ఉండును అని వివరించిరి. సంచితోగాములు (బ్రహ్మవిద్యా
మావోత్మ్యముచే నళింపగా, (ప్రారబ్దము అనుభవముచే నళిం
_పగా, ఇక అతనికి పాపము ఎట్టుండును? *అశ్యఇన రోమౌాణి
విధూయ పాపం, చం[దఇవ రాహోేర్ము ఖాత్స)ముచ్య. ఫస్‌
అన్న చోట చెప్పబడిన పాప మెక్క-డిది! నిజమునకు అది
పాపముకాదు. శరికముతోడి సంబంధమే అచ్చట పాపముగా
నిర్లేశింపబడినది. అల్లే *“ఇతశ్చ విదుపో౭పి బంధోనాడ్రదగ్గః”
అన్న చోటకూడ జంధము అనగా సూత్మ శరీరముతో కాడిన
ఉనికి అనియీ అర్థము, అది బంధముకాదా అనిన, సర్వదా,
సర్వ థా ఆ త్మావలోక నళీలుడై. ఉండువానికి థ ర్రీరస్సృృవొ
ఉండినగదా బంధము! అట్టిస్ప వాయ్‌ తేనివారికి బంధ
మెచ్చట ? కాదు. ఇచ్చట 'బంధకి అని వాడబడినది గనుక
బంధము అనియే ెప్పవలయును అనినవో, “సంసారోజితఃి _
సంసారము జయింపబడినది _ అన్న చోట జిత(పాయమని వీల
చెప్పవలయును ? ఇట్టి సందర్భములలో భగవ(దామానుజుల
యథార్భుభి పాయము ఏది అను జిజ్ఞాసతో నవ్యవహరింపవల
యును, కేవలము రామానుజుల (గంధ ములను పరిలీలిం చిన-వో3
వారు జీవన్ము కీ అన్నపదము వాడకపోయినను అట్టి అను
భవముయొక్క_ ఉనికిని వతిచేకింప కేదనియును, నిద్యాంసునికి
ఉత్క_)మణ మే "లేదు అను వాదనును ఖండించు సందర్భమున
వచ్చిన ఈచర్చను ఈవిధముగ సమన్యయము ఛసికొననలయు
ననియును అమృత వాహిని" అభి పాయను,

101 అమృళవోపోస్‌

అట్టి అనుభవము కలిగినవాడు జన్మ రాహిత్యమును,
(పాజేశిక పరమపదృపా_స్టీనికాడ ఇచ్చగింపడు. అందుచేతనే
కుల శేఖరులు “నాస్థాధన్మే.. .... ” అన్న శ్లోకములో వరుసగా
ధర్మార్థకామములను (తోసివుచ్చి, అంతటితో ఆగక “జన్మ
జన్నాంత₹రే2_సీ, ,.... అనుటమూలమున జన్మ రాహిత్య
రూపమును *అగు ముక్తిని సైతము తిరస్క_రించినారు. ఎట్టి
అనుభవము కలిగినను, శరీర గతిస్థితి బంధన మే అను సిద్ధాంత మే
అంగీకరించిన చో కులేకేఖులు బంధనమునే ఫోరుకొనిరని
చెప్పవలయును. అది సరికాదు, భ గవదన్ము గహామువలన ఆ
అనుభూతి కలిగిన క్షణమునుండి, ఇక (పకృతి ఆతేనిని వవియు
చేయలేదు. అతనికి ఫతనభయమును లేదు, అనుభవము పరమ
పదమునందలి అనుభవమునకు అభిన్న మేనది. ఇక ఈ శరీర
ముతో ఉన్నచో, ఇతర చేతనులకు సేవచేయు అవకాశము
అధికముగ కలదు - కనుక నే వారు అట్లు సెలవిచ్చిరి,

జీవన్ను కలు అన్నపదము భగవ్యదామానజులు ఉప
'యోగించ'కేదు, కాని రామానుజుల అనతార మే అని నిశ్వసింప
జడుచున్న మనవాళమహామునుల ఆసానమందలి అష్ట్రదిగ్ధ
జములలో ఒకరు. ఎకుంబి అప్పా అనువోరు “విలతణమోఘోధి
“కొరి నిర్ణయము అను తమ (గంథములో జీవన్ము కులు అను
పదమునుగూడ [పయోగించినారు, *
ఇది ్రాయుచున్నాము. మూల తమిళ! గంథము చూచుట సందర్భ
పడలేదు, - వ్యాఖ్యాత,
ఫ్ర (పాదశిక సరమపద |పా ప్టిరూఫమును

వంచమాధ్యాయము 108

సారాంశము ఈ శ్లోకము న “అభితఃి అనుట మూల
మున కృద్ణ పరమాత్మ "దేశకాల అవస్థాది నియమములు
లేకయే భగ వదనుభవమును కక అసి అమృత
వాహిని అభిప్రాయము,

శ్ఞో॥ స్పర్శా నృత్వా బహి ర్చాహ్యాన్‌
చత్తు శై వాంతర [భువోః |
[వాణాసానా సమౌ కృత్యా
వాసాభ్యంతర బారిణౌ | ౨7

న్లో యభేర్యదియమనో బుద్ధి:
ముని రో క్షపరాయణ: }
విగతేచ్భా భయ[కోధః
య సృడా ము_క్త ఏవ సః ॥ _౨౮
ప. వి :___స్పర్మాన్‌, కృత్వా, దిహాః, బాహ్యాన్‌, చకుఃక చ, ఏవ,

అంతే, [భువోః, సై ణపానౌ, సమౌ, కృత్వా, నానా
భ్య్యంతరచారిణా. 8

స, వి :....యతేం[దియమనో బుద్ధి 8, మునిః, మోక్షపరాయణః,
విగతెచ్ళా"భయ। క్రోధః, యః, సద్మాము క్షః, ఏవ, సః౨ిరా

Hg

అమృత నోహినీ

టీక క

బాహో్యన్‌ క భాహార్థిములే న,

స్పర్శాన్‌ = విషయములను,

బహి వళ్ళ త్వా = (తో సిపుచ్చి,

చ = మరియు,

చచ్చు! = దృష్టిని,

(భువోః అంతే = (భూమధ్యముమందు (నిలిపి;

నా సాభ్యంతరవారిణ " = ముక్కులో అడుచుం జెడి,

(పాణానాన" = ఉచ స ని జ్య్యాసములను,

సమౌాకృ త్వా = నమముగచేసీ,

యః = ఎవడు,

యేంద్రియ మనోబుద్ధిః = ఇం[దియములను, మన
స్సును, బుద్దిని నియ
మిం చినవాడో,

విగతేచ్చాభయ కోధః=ఇచ్చ, భయము, (శోధము

పూర్తిగ నళించినవాడో,
మోతపరాయణః = మోత.మునందు పూర్ణ మైన నిష

(©

గలిగిన వాడో,
స = అట్ట,
ముని? = ముని,

సదా = ఎల ప్పుడును,
౧౧
జాలీ అల్లిక

ప౦ంచమోధ్యా యము iil

శా. భాహ్యవిషయములను దూరముగ (తోసిపుచ్చి, దృష్టిని

[భూమధ్యమందు నిలిపి, ముక్కులో సంచరించు పాణాపానములను _

ఉచ్చా ఏ సనిశ్ళా ౪ సములను _ సమముగచేసిి మనోబుడదీ గ ౦ దియములను

నియమించి, ఆశాభయ, కోధములను పూర్తిగ నశింప జేసికొ వినవారు,

మోక్షమే [పయోజనముగాగల మునులు ఎప్పుడును ముక్తులే, అనగా
జీవించియున్నను ముక్తులే అని భావము,

అమృతవాహిని $=

బాహ్యవిషయములను దూరముగ (తోసిపుచ్చి
దృష్టిని (భూమధ్యమందు నిలిపి, (పాణాపానగతులను సమము
చేయుట మునియొక్క- అలక్షణముగా చెప్పుచున్నాడు పర
నూత్మ. ఇందు బాహ్యావిషయములు అనగా చాహ్యూ వివ
యాభిలాము(పాకృతీము-లై న శబ్ద స్పర్శ రూప రస గంధములు
అనుభవించుటకై పడు తపన దానిని ముందు దూరముగ
(తోసిపు చ్చవలయును, _అనండానుభవముకొరకై కడా ఈ
విషయములను కోరుట |! అట్టి ఆనందానుభవము వినివలన
సాధ్యముకాక పోవుపేశాక, ఇవి ఆనందానుభవమునకు ఆటంక
ములుకూడ అను సత్యమును మననము చేసికొనుట మూలమున
ఇది సాధింపవచ్చును.

ఇక రెండవది దృష్టీని (భూమధ్యమందు నిలుపుట,
(్రూమధ్యము (పణవస్థానము. మర్మ తీజప నమయమునను,
భానసమయమునను దృష్టి (భూమధ్యమందు _ నిలుపుట

శ న
13 అమృత వో హీ ప్రీ

'యోగసం[పదాయము, అంలేకాక, (భూమధ్య స్థానీయమైన
(పణవమునం దే సదా దృష్టిని నిలిపియుంచుటగాకూడ దీనిని
సమన్వయించుకొనిఎ వో, ఐక కాలికము గాకాక సార్వకాలిక
ముగాకూశ చెప్పవచ్చును. ఇచ్చట దృష్టిని ఉగ్లేశించి “వక్షుకే
అని (ప్రయాగించుటచే, పై బాహ్యావివయములు అన్నప్పుడు
జ్జ నేంద్రియ విషయములు వచ్చినవి గనుక క ర్మేం్యద్రియము
లన్నింటికి ఇది ఉపలవ,ముగ చెప్పి, కర్మేందియ వ్యాపారము
లన్ని యు భగవ క్పేవారూపముగ రూపొందించుకొనవలసినదిగా
"హాచ్చరించినాడు పరమాత్మే అనియు చెప్పుకొనవచ్చును
(పాణాపానములను సమమువేయుట తరువాతి లతణము,
౫ పాణో౭._పాన సమాస శ్చోదాన వ్యానౌచ వాయవః” అని
అయినువాయున్రలు. కరీం మునందు వాని స్థానములు నశింప
బడియ ఉన్నవి. “వ్యాది (ప్రాణో గుచేఒపాన న్సమానో నాభి
సంస్థికః ఉదానః కంఠ చేశస్థో వ్యాన స్పర్యశరీరగక” అని,
అఫోముఖముగ మలములను బయటకు "వివలించు వాయువును
అపానము అందుకు, కాని ఇచ్చట “నాసాధో కంతర చారణ”
అన్న విశేషణము (ప్రయోగించుటచే ఇచ్చట (ప్రాణాపానములు
అనగా ఉచ్భా గనఅనిశ్ళాషసములు అని చెప్పవలయును,

ఉచ్చ (స నీ శ్య్వాసములు నమముగా . సమగతీ
కొలవిగా = శేయనవలయును, ఇది (పొణాయామ సాధనమునకు
లకు మైనది. సరియగు గుపవృ లభించి న్యకమరీతిలో సాధన

పంచమాధ్యాయము 11#

జరిగిన నేతప్ప, (ప్రాణాయామసాధన (పమాదభూయిస్టమూ
ఇందుకు మరొక రీతి కలదు. ఏవరైన సమాతరములు కల నాము
మును తీసికొని, మనస్సున అది ఉచ్చరించుకొనుచు సగ
భాగమున ఈబా స సము సగభాగమున నిశ్యాసము వొప్పూన
అభ్యాసము చేసినచో ఇది సులభసాధ్యము, కొంతకాలము
నకు నవాజముగనే ఉబ్బా (స నిళ్శా్యాసములు సమగతి కలవిగ
వర పడును. అజపామం(తమని (పసిద్ధిపాందిన “హంసః” అనునది
(కమగతిలో “హంసోవాంసోహాంసో” అనురితిలో ఉబ్బా పస
నిశ్ళ్యానలను కలిపి సాధన చేసి, సవాజసమస్థిడిని సాధించుటా
హైచీనులు సూచించుమార్గము, అల్లే, “రామి మొదలైన,
నామములను ఉపయోగింపవ చ్చును, ఇది సాధించినవాడూ
“యేం దియమనోబుద్దో' కాగలడు, విగ కెచ్చాభ య క్రో ధుడు
కాగలడు, మోతుపరాయణుడై న ఇట్టి ముని లల్ల పడును

బావ్యావిహయానుభవర తిని దూరముగ (క సిఫపుచ్చుు
టచే' ఇందియజయము సిద్ధము. దృష్టీని (గామధ్య మందూ
నిలుపుటవే, అనగా, (భూమధ్య స్థానీయమైన (పణవమందూ
మాత మే దృష్టికలిగియుండుట చే మరొక దానినై ఫు పోవుటకు
అవకాశమే కలుగదుకదా మనస్సుకు ! ఆ విధముగ మనో
జయము సిద్ధించును. (పాణాసానములను, ఉళ్భా సస సిశ్ళాన

(15)

శో అమనృృుకళ వాహిని

యులను ఉ నామజపముడ్యా రా నమగతి కలవిగా చేయుటచే
కూ విధయుగ జరుగు అవిరత నాముజపమువేతను, నమగతికల
ఈచ్చా (న నిళ్ళా ఏసములచేతను . అనగా సహజసిద్ధ మైన
(పాగా మూమముచేతను _ బుద్ధి నిర లమ శుద్ధస త్లమగునుం
ఈ విధముగ బుద్ధిజయము సిద్ధించును, అట్టివాడు 'య'లేందియ
మనో బుద్ధి”, అట్టివాడు 'విగతెచ్చాభ య క్రోధుడు” కూడ,

(కోధమునకు నుూూూలము తన (పయోజనమునకు
భంగము కలుగుచున్నదను భయము, ఒక వ స్తువృనందోః
అనుభవమునందో త్మీవమైన అభిరతి ఉన్ననా డే అది పోవునో
చానికి భంగము కలుగునో అను భయము సంభవించును, అన గా
భయమునప మూలము ఇచ్చ, బావ్యావివయానుభవరతి
నళించిననాడు ఇక ఇచ్చకు "తా వేది? ఇచ్చ లేనినాడు యమం
"లేదు, భయము శేనివానికి (కోధమునకు అవకాశ మేలేదు.
అందుచే అన్నింటికి మూలముగ బావ్యా విషయానుభ వర తిసి
చహారముగ (తోసిఫుచ్చవలయును అని హాచ్చరించినాడు
పరమాత్మ,

ఇన్ని సాధించినవాడు మోక్షపరాయణుడు. మోత
ముండే నిష్టగలవాడు, పరాయణుడు అనగా నిష్టకలవాడు =

అనగ్యా అది సాధించనిజే నిలువ తేనినొడు, (పాణములు నిలువ
లేనివాడు అని చెప్పవలయును, ముముక్షువు అను పదమూ

పంచమాధ్యాయము 116

మూత కాంత, (పారంభమైనవారి కందకిని వాడబడుచున్నన్క
అది గెణము. ముఖ్యార్థ మునమా(తము భగవదనుభ వరూప
మోశతము పొందితీరవలయున నెడి పరమా _ర్రితో విలంబనము

సహింపలేనిస్థితిలో - ఆ అనుభవము ధాందక (సాణములుూ
నిలుపలేని స్థితిలో _ ఉన్నవాడే ముముక్షువు - మోకుపరా
యణుడు, వానినే ముని అనవలయును, ముని అనగా ఆత్మావ
లోకనలీలుడు, అట్టివాడు ఎప్పుడు ఎక్కడ ఎట్టుఉన్నను ము క్రు దే,
సర్భమునందును గావో భగంతరములలో సర్వదా పరమాత్మ నే
దర్శించుచు అనుభవించుచున్న అతడు ము క్షుడు కొక బద్ద
"జెట్టగును ?

శో! భో కారం యజ్ఞ తపసాం
సర్వలోకమశే హిశ్వరమ్‌!
సుహృదం సర్వభూతావొం
జ్ఞాత్వా మాం శొంతి మృచ్చతి |] ౨౯

సః వి ;._.భో క్రారం, యజ్ఞతససాం, సర్వ లోక మహేశ్వరం
సుహృదం, సర్వభూతౌనాం, జ్ఞాత్వా, మాం, శాంతిర్య
బుచ్చతిః
ీరీర్‌ ఏ

వమూ౦ం = నన్ను,

యజ తపసాం = యజ్ఞ ములకు, తపస్సులకు,

భోహ్వరం = భో.క్షగో,

116 అమృత వాహిని

లోక మహేశ్వరం = సర్యలోక ములకు; "దేవళో:
లకు (పభువుగా,

సరూ కనాలి = నర్యజీవులకు,

సువ్చాద౦ = మి|సునిగా, మేలుకో రువానినిగా,

జాల — లిపిని,

శాంతిం ౫ ఫౌంటిని,

బుచ్చతి = పొందుచున్నాడు.

సర

తా, సమస్తమైన యజ్ఞములికు, తపస్సులకు నేనే భోక్తనుం
సమస్త లోకములకు, దేవతలకు నేనే [పభుడను. సమ స్త్యప్రాణులకు నశ
మేలుచేయువాడను, అట్టి నన్ను శెలిసికొనినవాడు నా అనుభవరూపమగు
శాంతిని పొందుచున్నాడు.
అమృత వా హి ని ?_

సమస్త యజ్ఞ ములకును, తపస్సులకును నేనే భో కను
అని నిష్కర్ష గ జప్పుచున్నాడు పరమాత్శః లోళమున అనేక
[పయోజనములుకోరి యజ్ఞ యాగాదులు చేయబడుచున్న ని.
ఒక-క్క_యజ్ఞమున ఒకొక ,_ దేవతే (పథాననుగ అర్పింప
బడుచున్న ట్లు తోచుచున్నది, అట్లు అర్పించుటశే ఆ యా
చేవతల అధికారపరిధులకు లోబడిన ఫలములను మూత మే
యజమాని పొందుచున్నాడు, నిజమునకు అన్ని యజ్ఞ ములక
భోక్త పరమాత్మయే, అంతేకాక, స్వార్థదృష్టీిత కాక పడి
మందికి ఉపకరించు ఏ సత్కారము తల పెట్టినను అది య్య
మనియే చెప్పవలయును, అట్టి సత్కార్య్యముల ఫలము (పతే
టుముగ తోడివారు అనుభవించుచున్నట్లు కనబడినను, అది

ను!

సంచమాధ్యాయము 11?

ఆరూపముగ అనుభవించువాడు సరమాత్మయీ, అందుచే,
సమస్త యజ్ఞములకును తానే భోకృనసి నిర్ధారించి చెప్పినాడు
పరమాత్మ. సర తేపస్సులకును జ సరోరపాసనలకును ఎ, ఆయ
నయె భో క, ఎప్పుడు ఎక్కడ ఎవరు వ రూపసొవుములను
అర్చంచినను, ఉపాసించిననుు ఆ అర్చనలు, ఉపాసనలు
చెందునది ఆయన కే, ఎందు చేతఅనగా_సరలోకములకు, సరి
దెవతలకు (ప్రభువు ఆ పరమాత్మయే, దయాసము(దుడు కనుక
సమ్యలకు ఆయన సువ్భాత్తు _ మిత్రుడు _ 'మేలుచేయు వాడు,
సరమాత్మను గూర్చిన ఈ జ్ఞానము కలిగినవాడు శాంతిని _
భగవదనుభవరూపము క్రిని _ పొందుచున్నాడు.

ఇచ్చట 'మాంి “నన్ను” అని చెప్పుటచే _ సగుణో
పాసన చేసినను, నిరుణోపాసన జేసినన్కు చివరకు పొందునది
సగుణసాకారత_త్త (మగు తననే అని సిద్ధాంతీకరించుచు పర
మాత్మ ఈ అ ఛ్యాయమును ముగించుచున్నా డు,

ఖతి గ్రీమద్భ గవద్దీ తా సూపనివత్సు (బ్రవ్మావిద్యాయాం
యోగ శా స్తే) గీకృ స్తూర్తున సంచా చే కర్మసన్నా్యాన
'ఊూోగోనామ పం చవెోాఒ ధ్యాయః

గతి (నీ ఫపరమహాంన పరి (నా gg, 7
(శ్రీ యదుగిరి యతిరాజ సంపత్కుమార పనే స్సు

వం శమీ ఇస